16 ตุลาคม 2550 21:11 น.
แก้ว กลางไพร
ฟ้าสุพรรณ...คืนวันนี้...สีคล้ำหม่น...
หัวใจคน...สุพรรณ...แสนหวั่นไหว
ให้คนึง...ถึงคนดี...ที่อยู่ไกล
เหตุไฉน...ไม่กลับนา....มาหากัน
16 ตุลาคม 2550 20:50 น.
แก้ว กลางไพร
อยู่เวรดึก...นั้นเหงา...เศร้าดวงจิต
อยากมีมิตร...พูดคุยเล่น...เป็นนิสัย
อยากมีเพื่อน...ยามเหงา...เศร้าทรวงใน
แล้วมีใคร...อยู่กลางคืน...ตื่นมาคุย
1 ตุลาคม 2550 07:01 น.
แก้ว กลางไพร
แสนอบอุ่น...บ้านกลอนไทย...ไมตรีมาก
หลายคนฝาก...บทกลอน...อักษรศรี
ต่างทักทาย...มอบให้...ซึ่งไมตรี
ดุจน้องพี่...เพื่อนพ้อง...พี่น้องกัน
แม้ต่างวุฒิ...ต่างวัย...ไกลกันนัก
ไม่รู้จัก...ไม่เห็นหน้า...มาร่วมฝัน
ต่างพูดคุย...หยอกล้อ...หัวร่อกัน
แสนสุขสันต์....มากไมตรี....ที่บ้านกลอน
30 กันยายน 2550 13:05 น.
แก้ว กลางไพร
กลับมาเยือน...บ้านกลอนไทย...ใหม่อีกหน
ดวงกมล...แสนคิดถึง...คนึงหา
วันนี้ว่าง...จากการงาน...จึงแวะมา
ร่ายภาษา...ร่ายบทกลอน...อ้อนอย่างเคย
แสนคิดถึง...ปราณรวี...น้องพี่หนา
อีกน้องยา...ไผ่ดำ...อย่าทำเฉย
ปลายตะวัน...เชิญทักทาย...กันอย่างเคย
พี่แก้วเอ่ย...ชวนน้องพี่....นี้ทุกคน...
30 กันยายน 2550 12:25 น.
แก้ว กลางไพร
สวัสดี...พี่น้อง...และผองเพื่อน
กลับมาเยือน...บ้านกลอนไทย...ใหม่อีกหน
หลังจากที่...ห่างหายไป...ไม่มายล
ด้วยมากล้น...ด้านการงาน...ที่ผ่านมา
ยังคิดถึง...บ้านกลอนไทย...นี้เสมอ
คิดถึงเกลอ...น้องพี่...ที่นี่หนา
คิดถึงวัน...เวลา...ที่ผ่านมา
เคยหรรษา...เคยโต้กลอน...อ้อนทุกคน
วันนี้กลับ...มาเยือน...เหมือนครั้งก่อน
ด้วยอักษร...แทนใจ...ใหม่อีกหน
อยากจะบอก...เพื่อนพ้อง...น้องทุกคน
ดวงกมล...แสนคิดถึง...จึงเข้ามา
ขอฝากกลอน...บทนี้...ไว้ที่บ้าน
หากท่านผ่าน...ทักทายบ้าง...อย่างก่อนหนา
ช่วยแนะนำ...ช่วยชี้ทาง...อย่างก่อนมา
แสนสุขสันต์....แสนหรรษา....มาบ้านกลอน
หน้าส่วนตัว
880
