28 ตุลาคม 2550 21:46 น.
แก้ว กลางไพร
จดหมายน้อยใบนี้ที่พี่อ่าน
คงไม่หวานเหมือนครั้งเก่าเศร้านักหนา
เป็นจดหมายใบสุดท้ายได้ส่งมา
ขอพี่อย่าเข้าใจผิดคิดหวาดกลัว
น้องยังรักพี่อยู่รู้ไว้เถิด
แต่โลกเกิดสับสนจนเวียนหัว
ใช่ว่าน้องมีจิตคิดเมามัว
ใช่ว่าชั่วมีสองใจนี้ไม่เคย
ด้วยเขามาสู่ขอกับพ่อแม่
ใช่พูดแก้เบือนความผิดจิตเฉลย
แต่บุญคุณพ่อแม่มากยากเอื้อนเอ่ย
น้องก็เลยจำต้องครองคู่กัน
ขอพี่อย่าขึ้งเครียดหรือเหยียดหยาม
ใช่เลวทรามอย่างที่พี่เย้ยหยัน
พูดไม่ออกบอกไม่ได้อยู่ไปวัน
ขอพี่นั้นเข้าใจด้วยช่วยเมตตา
ขอให้พี่ลืมความหลังครั้งก่อนเก่า
อย่านั่งเศร้าดวงจิตคิดครวญหา
ขอจงคิดน้องนี้พรากจากโลกมา
จงคิดว่าน้องตายไปใช่หลอกลวง
จดหมายน้อยใบนี้ที่พี่อ่าน
คงสมานความเข้าใจครั้งใหญ่หลวง
มิใช่น้องมีจิตคิดหลอกลวง
ทุกถ้อยถ่วงเขียนมาน้ำตาริน.
27 ตุลาคม 2550 06:20 น.
แก้ว กลางไพร
แสนดีใจรับข้อความใครคนหนึ่ง
แสนซาบซึ้งแสนดีใจในเช้านี้
รีบเปิดอ่านข้อความของคนดี
เช้าวันนี้แสนดีใจได้เปิดดู
เป็นข้อความแสนหวานส่งถึงฉัน
แต่ชื่อนั้นเป็นชื่อใครฉันไม่รู้
ใช่ชื่อฉันเสียเมื่อไรใคร่คิดดู
ไม่คุ้นหูเลยชื่อนี้ที่ส่งมา
ในข้อความบอกว่าแสนคิดถึง
เธอนั้นจึงส่งข้อความเข้ามาหา
ทั้งห่วงใยสารพันนั้นส่งมา
แต่คุณขา...ชื่อส่งนั้น....นั้นชื่อใคร
อยากจะบอกกับคนดีให้รับรู้
ลองอ่านดูก่อนส่งจะได้ไหม
ว่าคนดี...นี้ต้องการ...ส่งถึงใคร
เธอจะได้...ไม่ส่งผิด...ติดเบอร์เรา
26 ตุลาคม 2550 09:23 น.
แก้ว กลางไพร
ขอขอบคุณพี่น้องและผองเพื่อน
ที่มาเยือนแก้ว กลางไพรในวันนี้
ขอขอบคุณในน้ำใจและไมตรี
ที่น้องพี่เข้ามาเยือนเป็นเพื่อนกัน
แสนอบอุ่นบ้านกลอนไทยไมตรีมาก
หลายคนฝากอักษรกลอนสุขสันต์
แม้ว่าไม่เคยพบประสบกัน
ต่างร่วมฝันร่วมสรรสร้างทางกวี
คนนั้นพี่...คนนี้น้อง...นั่นผองเพื่อน
ทุกคนเยือนบ้านกลอนไทยไม่หน่ายหนี
ต่างสมัครรักใคร่สามัคคี
ทุกคนมีน้ำใจมอบให้มา
บ้างแบ่งปันความรู้แก่เพื่อนเพื่อน
บ้างคอยเตือนบ้างคอยปลอบบ้างหรรษา
บ้างพูดคุยหยอกล้อเล่นกันมา
สื่อภาษาด้วยอักษรโต้กลอนกัน
ขอทุกท่านมีความสุขในวันนี้
ลาภทวีด้วยเงินทองพร้อมของขวัญ
ขอทุกท่านมีความสุขทั่วหน้ากัน
ทุกทุกวันขอโชคดีที่ต้องการ
25 ตุลาคม 2550 09:01 น.
แก้ว กลางไพร
ขอขอบคุณ...คุณไผ่ดำ...ให้ความรู้
ท่านเปรียบครู...สอนคอมนี้...แก่พี่หนา
ขอขอบคุณ...กับความรู้...ที่ให้มา
ที่น้องยา...มอบให้เพื่อน...นั้นทุกคน
ด้วยความรู้...พี่มีน้อย...ไม่สันทัด
ไม่ถนัด...ด้านสื่อสาร...การฝึกฝน
จึงถามท่าน...ที่รู้...นี้ทุกคน
พร้อมฝึกฝน...วิชาการ...ไม่ผ่านเลย
ขอขอบคุณ...มณีจันทร์ ...อีกท่านหนา
ที่น้องยา...ตอบให้...ไม่นิ่งเฉย
พร้อมเข้ามา...ทักทายพี่...นี้อย่างเคย
พี่แก้วเอ่ย...ขอบคุณมาก...จากใจจริง
ขอบคุณ...คุณไผ่ดำมากนะคะสำหรับความรู้ที่ได้รับค่ะ
ขอบคุณน้องมณีจันทร์มานะคะที่พร้อมที่จะให้ความรู้แก่พี่...ขอบคุณมากค่ะ
เดี๋ยวพี่จะลองทำดูนะคะที่บ้านข้างล่างค่ะ
24 ตุลาคม 2550 10:13 น.
แก้ว กลางไพร
ทุกครั้งที่...โทรไป...สายไม่ว่าง
มีบางครั้ง...ฝากข้อความ...เสียงตามสาย
โทรทุกวัน...เบอร์ไม่ผิด...คิดวุ่นวาย
เสียงตามสาย...ฝากข้อความ...ติดตามมา
หรือเขายุ่ง...กับการงาน...เขามีหนอ
หรือเขารอ...ประชุมใหญ่...ใช่ไหมหนา
หรือเจ้านาย...เรียกใช้...ทุกเวลา
หรือเพราะว่า...เขาคนดี...มีใครรอ
ด้วยคิดถึง...เขามาก...จึงอยากรู้
เขานั้นอยู่...อย่างไร...ใยเงียบหนอ
โทรทุกครั้ง...โทรไม่ผิด...ติดยังรอ
เหตุใดหนอ...เขาไม่รับ...ฝากข้อความ
ทุกครั้งที่...โทรไป...ใยไม่ติด
เบอร์ไม่ผิด...เป็นเบอร์เก่า...เราเฝ้าถาม
ทุกครั้งที่...โทรไป...ฝากข้อความ
ใจวาบหวาม...เมื่อโทรติด....เขาปิดเบอร์
หน้าส่วนตัว
954
