15 กรกฎาคม 2551 22:04 น.
แก้ว กรุงเก่า
จากรูปูกลางนาของตาอยู่
มีพ่อปูตัวใหญ่ใส่สีเขียว
เดินลากก้ามวางท่ามาตัวเดียว
ออกไปเที่ยวทั่วถิ่นกินสุรา
เห็นปูน้อยสองร้อยกว่าทำหน้ายักษ์
เหมือนเบียร์หมักกินเมาปนเหล้าป่า
ตวาดสั่งปูน้อยถอยออกมา
ฟังพ่อปูเจรจาแบบน่าฟัง
เอ็งต้องเดินให้ตรงทางเอาอย่างข้า
จงอย่าเดินแอ่นหน้าหรือแอ่นหลัง
ตัวไหนเดินไม่ตรงจงระวัง
ไม่ถูกขังเข้าเวรดองก็ลองดู
น่าสงสารปูน้อยสองร้อยกว่า
มันตั้งตาเดินบ่นจนหนวกหู
ตั้งใจเดินให้ตรงทางเอาอย่าครู
เกิดเป็นปูเดินอย่างไรก็ไม่ตรง
พ่อปูร้องตวาดสั่ง"ขังให้หมด"
แล้วเดินลดเลี้ยวไล่ลูกไสส่ง
ขังลูกปูให้น้อยใจอยู่ในกรง
แล้วเดินลงสู่ถ้ำร่ำสุรา
11 กรกฎาคม 2551 10:50 น.
แก้ว กรุงเก่า
กลอนใสใสซึ้งซึ้งส่งถึงแก้ม
ทุกรอยยิ้มยามแย้มเติมแต้มฝัน
ยิ่งห่างไกลเหมือนยิ่งใกล้ใจผูกพัน
วันทุกวันคืนทุกคืนรอชื่นใจ
ฝากสายลมเคียงแก้วตายามว้าเหว่
ฝากทะเลปลอบขวัญยามหวั่นไหว
ฝากแสงจันทร์ต่างอ้อมแขนจากแดนไกล
ส่งแรงใจเป็นห่วงฝากดวงดาว
ทุกคิดถึงฝากไว้กับไอหมอก
กระซิบบอกชื่นชมผ่านลมหนาว
ส่งข้อความแทนใจหลายครั้งคราว
บางเรื่องราวถามทวงด้วยห่วงไย
ท้ายบทกลอนก่อนจากฝากหอมแก้ม
ขอรอยยิ้มยามแย้มอวดแก้มใส
เก็บไปฝันถึงแก้มยามแรมไกล
คอยขวัญใจวันรับพี่กลับเรือน
แก้ว กรุงเก่า
08/07/2551 , 16:15 น.