30 กรกฎาคม 2554 16:38 น.
แก้วประเสริฐ
๐ เขียนอะไรดีหว่า ???...๐
๐ นาฎนงนุชบุษบงเปียมอลงกต
ยิ่งมธุรสสร้อยเสียงเพียรประสาน
หอมโกเมนบานล้ำย้ำอวลนาน
ซ่านตระการบุษราคัมย้ำพราย
๐ เพชรขาวพันธุ์พฤกษ์แสงสีสะท้อน
สร้อยหยดย้อนรินลับจับเลือนหาย
แสงตะวันอ่อนช้อยพร้อยเรียงราย
วิวัฒน์คลายจากห้วงปวงล้ำเกิน
๐ มรกตพราวพร่างกระจ่างแสง
พายกวัดแกว่งชะอุ่มพุ่มพฤกษ์เขิน
ทุ่งเนินทองผ่องอำไพเลิศล้ำเชิญ
สร้างเพลิดเพลินแดนดินถิ่นวิไล
๐ งามพิลาสนงนุชสุดแสนสวาท
โอนนวยนาดงามสง่าระย้าไสว
หมู่ภมรว่อนเวียนเพียรคลุกใน
เพริศพริ้งไพรมองแลแผ่อุทาน
๐ วนเวียนเว้าเคล้าคลึงมวลสล้าง
ทุกสิ่งสร้างกวัดแกว่งแฝงประสาน
สร้างอวลอบหอมกลิ่นจินต์เบิกบาน
ผ่านละรานห้วงใกล้คล้ายภมรอิง
๐ แดนทุ่งถิ่นผ่านถวิลนรินทร์เทวษ
ล้อมด้วยเขตจิตครวญป่วนแอบสิง
พระพายเอ๋ยเชยพัดล้อมสิ่งประวิง
ยากอาจนิ่งคลุกเคล้าหอมเฝ้ามาลี.
๐ แก้วประเสริฐ. ๐
26 กรกฎาคม 2554 14:29 น.
แก้วประเสริฐ
๐ นายกในดวงใจ ๐
๐ ยี่สิบหกกรกฎามาบรรจบ
ขอน้อมนบนำคุณพระชินสีห์
มาอวยพรทักษิณสิ้นไพรรี
ขอจงมีสุขสวัสดิ์พิพัฒน์มงคล
๐ จงคืนกลับแผ่นดินถิ่นของแม่
เพื่อเผื่อแผ่ปัญญาพากุศล
แด่ปวงชนชาวไทยไร้กังวล
บังเกิดผลรุ่งเรืองประเทืองเทอญ.
๐ แก้วประเสริฐ. ๐
25 กรกฎาคม 2554 22:36 น.
แก้วประเสริฐ
นิราศนักเรียน
เป็นนักเรียนเพียรล้ำเลิศนำสร้าง
ทิ้งทุกสิ่งผ่านมาหาขัดขวาง
ครูสอนทางร่ำเรียนเพียรใฝ่จำ
ฝึกใฝ่ตามตำรามาค้นคว้า
แล้วนำมาทบทวนล้วนมิถลำ
เข้าประกอบงานเรียนเพียรใฝ่นำ
แล้วก็ย้ำท่องบ่นจนเข้าใจ
เมื่อเสร็จงานการบ้านผ่านไปแล้ว
จิตอ่อนแผ่วอาบน้ำย้ำผ่องใส
ออกไปเล่นพักผ่อนซ่อนภายใน
หมั่นฝึกไว้ประจำยามร่ำเรียน
ยามนั่งเล่นมองข่าวเฝ้าค้นหา
สร้างปัญญาเพิ่มพูนหนุนขีดเขียน
ประพฤติตนสร้างไว้ให้พากเพียร
มิอาจเปลี่ยนสร้างไว้ในตัวเรา
ครั้นท่องบ่นคำสอนตอนครูสั่ง
เพื่อปลูกฝังจำจดหมดทางเขลา
หมั่นเพียรรู้เรียนถามดุจยามเงา
ต้องคอยเฝ้าเรียนเขียนทุกขั้นตอน
ครูพร่ำบอกสิ่งใดให้จำจด
อย่าละลดเหินห่างร้างสิ่งสอน
หากติดค้างสิ่งใดให้อ้อนวอน
ถามขั้นตอนติดขัดจัดเข้าไว้
เมื่อยามว่างทบทวนล้วนครูสอน
เป็นขั้นตอนอย่าเพี้ยนเวียนสงสัย
ค้นตำราครูมอบเพื่อปลอบใจ
สร้างจนได้คลายขัดแล้วจัดแจง
รีบบันทึกสั่งนั้นไว้ในสมุด
แล้วเร่งรุดท่องจำย้ำสิ่งแฝง
แบ่งเวลาเล่าเรียนเพียรแจกแจง
อย่าระแวงครูสอนตอนร่ำเรียน
อย่ารีอ่านจีบสาวแม้นเขาสวย
มิอาจช่วยการเรียนหัดอ่านเขียน
เป็นนักเรียนเล็กนักจงหนักเพียร
ที่หมุนเวียนตามเพื่อนแชเชือนเอา
หากเมื่อเรียนเขียนอ่านนั้นจนเก่ง
ไม่ต้องเกรงว่าสาวพลางมาเฝ้า
ยิ่งสอบได้ที่หนึ่งพึงเหมือนเงา
สาวหมั่นเคล้าตามมาหาเราเอย.
๐ แก้วประเสริฐ. ๐
16 กรกฎาคม 2554 23:05 น.
แก้วประเสริฐ
๐ สุดที่รัก ๐
๐ วันคืนคล้อยเดือนต่ำดาวพร่ำแสง
หมอกเมฆแปลงหยดน้ำย้ำหยาดหา
ใจเจ้าเอ๋ยใยครวญล้วนนำมา
ดุจดอกหญ้าชอกช้ำระกำครวญ
๐ อรุณสางกลางเขาช่างเย้าหลอน
แสงสะท้อนระยับกลับย้ำผวน
หมู่ภมรหยอกเย้าเฝ้ารัญจวน
สร้างทบทวนยิ่งคิดพิจารณา
๐ บุญหรือบาปย้อนยอกเหมือนหลอนข้า
ห้วงอุราปั่นล้วนชวนหรรษา
ยามพบสิ่งสถิตย์ไว้ในเจรจา
ล้วนนำมาครุ่นคิดประดิษฐ์ใจ
๐ เธองามเด่นดุจนางกลางฟากฟ้า
ดั่งนางพญาอ่อนโยนปนสดใส
สวยหยาดเยิ้มเพริศพริ้งอิงสู่ใน
แต่เหตุไรใจข้าพาคร่ำครวญ
๐ ยามลีลาท่าทางดั่งนางหงส์
เชื้อเผ่าพงศ์เจรจาครายิ่งสรวล
เราเฝ้ามองเหลียวแลแค่รัญจวน
อกปั่นป่วนห้วงหทัยให้เบิกบาน
๐ อยากจะเอ่ยวาจาว่าที่รัก
ห้วงตระหนักอดสูหากกู่ขาน
หากพร่ำเรียกกลัวเขาเฝ้าประจาน
บ่วงประสานผุดว่าสุดที่รัก.
๐ แก้วประเสริฐ. ๐
10 กรกฎาคม 2554 15:43 น.
แก้วประเสริฐ
๐ สุดโหยหา ๐
๐ ชีวิตล่วงผ่านกาลดั่นด้นฝัน
เพื่อรอวันซาบซึ้งตรึงสิ่งหมาย
หวังวันคืนเดือนปีกลับมิคลาย
สิ่งแปรกลายเวิ้งว้างจนว่างใจ
๐ โลดแล่นเดี่ยวอ้างว้างมิว่างเว้น
ซ่อนห้วงเด่นสุขสันต์อันสดใส
หมายสิ่งเร้นหมกสร้างสู่วางใน
เพียรเฉิดไว้จริงจังพบพังทลาย
๐ หลับตาคิดวางหลีกปลีกซ่อนเร้น
มิอยากเห็นสายใยพึงใฝ่ขยาย
ดุจฝนหล่นมากล้นจนประปราย
แล้วพลันหายเหมือนใจไร้คนเมิน
๐ ฟ้าเอ๋ยฟ้าดินคือถิ่นแว่นแคว้น
ยากโลดแล่นค้นหาพาใจเขิน
ห้วงแห่งใจมากนักรักที่เกิน
สุดเพลิดเพลินคงไว้ในเอกา
๐ ท้องฟ้าครึ้มดื่มด่ำด้วยน้ำฝน
ใยยากทนน้ำใจแสนไขว่หา
สิ่งแน่แท้เคยหวังครั้งเจตนา
โดยนำพาผลกรรมล้ำเกินทน
๐ อนาถหนอชีวิตยามคิดสร้าง
เหลืออ้างว้างฝากไว้มิคล้ายสน
ทนโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจในระคน
แสนยากบ่นเหลือไว้คล้ายน้ำตา.
๐ สุดโหยหาสิ่งว้าง.........ลวงหา
โปรยสิ่งซึ้งปราถนา........ว่างเว้น
ฝันคว้าซึ่งผ่านมา...........สิ่งซ่าน เลือนนอ
คงฝากในสิ่งเร้น.............พร่ำไว้เดียวดายฯ
๐ ลมโชยสะบัดพลิ้ว.......รักเลือน
หวังสิ่งกลับแชเชือน.......มากแท้
จำต้องโดดเดี่ยวเยือน.....ฝากสิ่ง ครวญแฮ
สิ้นสุดหนทางแล้............แผ่นฟ้าท่องดินฯ
๐ ฟ้าเอ๋ยฟ้าบ่ร้าง............ดินแดน
ใยจักฝากเมืองแมน.......แด่ข้า
จันทร์ยังมีดาวแสน........ส่องสว่าง ช่วยเอย
ใจซิข้าอ่อนแล้.............สิ่งซึ้งอวลถวิลฯ
๐ คืนวันร้างผ่านแล้ว.......คำนึง
มิอาจต่อฝากถึง..............สิ่งสร้าง
ฝากฝันใฝ่สู่ตรึง..............ผ่านสู่ ห้วงแล
หยาดหยดมิอาจคว้าง......ไขว่คว้าหวนตรึงฯ
๐ ชีวิตล่วงผ่านซึ้ง..........ดั่นฝัน
เกิดก่อคำนึงกัน.............มากล้น
เพียรสร้างว่างเว้นวัน.......ยากยิ่ง จริงแฮ
หวนพลิกมิอาจพ้น.........บ่วงซึ้งหทัยฯ
๐ดินเอ๋ยอย่าทอดทิ้ง.....ดุจนวล
ถิ่นที่เคยแอบอวล.........ซาบซึ้ง
ใจฤาบ่ล้างหวน..............ต่อสิ่ง ฝังแฮ
หยดหยาดจากห้วงบึ้ง.....มอบแล้วเดียวดาย.๐
๐ แก้วประเสริฐ. ๐
หน้าส่วนตัว
1271
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
