30 กรกฎาคม 2553 15:11 น.

เพชรบุรีแห่งความหลัง

แก้วประเสริฐ

เพชรบุรีแห่งความหลัง
(นิราศย่อ...คนบ้า)

๐แสนระรื่นเสียงเซาะเสนาะโขดหิน
ละอองน้ำเกิดรุ้งโรยจรุงกวิน
กระแสสินธุ์สาดซ่าพาเยือกเย็น

สายลมคลื่นพัดโชยโปรยสดชื่น
ล้วนระรื่นเรือยางพลางแลเห็น
ร้องหวี๊ดว๊ายผ้าลอยพลอยลำเค็ญ
เปรียบดังเช่นเงือกสาวเคล้าคงคา

ริมชายหาดชะอำล้ำกว้างใหญ่
ต่างขวักไขว่ดุจสวรรค์อันหรรษา
บ้างเก็บหอยเจดีย์ทรายนัยน์นา
ฟังเจรจาสานเสนาะไพเราะเพลิน

เกิดจากคลื่นลมเย้าเฝ้าชวนเกี้ยว
พาน้ำเลี้ยวละลอกกระฉอกเหิร
เป็นฟองฝอยรอยรักฝากล่วงเกิน
ยากจะเมินแสนสนุกชวนปลุกใจ

สาวเมืองเพชรพักตร์งามมักยิ้มหวาน
ดวงตาซ่านกลมโตโอ้สว่างไสว
แย้มยวนเย้าชวนซ่านผ่านหทัย
มองช่างคล้ายสุริยันจันทรา

อันชาวเมืองเล่าขานตำนานดุ
มุทะลุโหดเหี้ยมเปี่ยมยากหา
ใจสัตย์ซื่อถือมั่นคำสัญญา
เกิดปัญหาชีวันนั้นถึงตาย

ยามเจรจาไพเราะเสนาะโสตถิ์
หากพิโรธฟ้าดินก็สิ้นสลาย
หวานแปรเปลี่ยนคลุ้มคลั่งดั่งเม็ดทราย
ไม่วอดวายมิร้างห่างวิญญาณ์

ยามดีเด่นเปรียบดังอัปสรสวรรค์
เช้าเย็นหวานคืนย่ำล้ำหรรษา
องค์เอวอรอ่อนพลิ้วกิ่วกานดา
นับวาสนาใครครองต้องชื่นใจ

นับเป็นแดนแมนสรวงล้วนเสน่หา
เปี่ยมพฤกษาภูเขาทะเลไสว
ขนมหวานลือชื่อจนเกรียงไกร
สาวงามไซร้หมดจดจรดชีวิน

จะขอยกตัวอย่างของอย่างหนึ่ง
หม้อแกงซึ่งขนมหวานสุดซ่านถวิล
ไปเมืองเพชรซื้อไว้ไม่ร้างจินต์
หอมโชยกลิ่นซาบซึ้งตรึงในทรวง

อันเขาย้อยเขาวังสร้างตำหนัก
ล้วนตะหนักงามเด่นเช่นแมนสรวง
สูงตระหง่านล้ำเลิศประเสริฐยวง
ดุจพุ่มพวงร่ายมนต์ยลเมฆา

มากคูหาถ้ำเล็กและน้อยใหญ่
หินย้อยใสพุทธรูปธูปควันหนา
ประกายเพชรเกร็ดแก้วสุดพรรณนา
แสงสุริยาสอดส่องต้องเมืองแมน

อีกป่าเขาพงไพรมากมายเหลือ
จะเอื้อเฟื้อเย็นฉ่ำล้ำเหลือแสน
เลาะเลี้ยวคว้าบุปผามาชมแทน
น้ำตกแม้นรินเลาะเสนาะไพร

อีกวานรวิหคผกเหิรฟ้า
กล่อมพงพนาสำเนียงเสียงสดใส
ต่างขับขานสานเสียงเยี่ยงไฉไล
ค้นหาได้มากมายในพงพนา

เดินเลาะเลี้ยวเที่ยวไปแดนป่ากว้าง
แสนอ้างว้างโดดเดี่ยวโดยเดียวหา
อากาศแสนบริสุทธิ์สุดคว้ามา
มองหน้าผาน้ำตกนกลิงคนอง

อันโรคแพ้ในกายมลายสิ้น
หวนถวิลจินตนากลับมาสนอง
มองตัวเราโอ้แก่แย่หมายปอง
แต่ใจผ่องแม้นกายไม่อำนวย

ได้ข่าวคราวไทยกลอนอ้อนเปิ่นกล่าว
จะคอยเฝ้าค้นหาแดนพนาสวย
เดือนกันยาตุลาคงจะรวย
มีเงินช่วยทำบุญเพิ่มจุนทาน

จะเก็บเล็กผสมน้อยคอยวันนั้น
แล้วเสกสรรร่างกายให้สมาน
จนแข็งแกร่งสรรพางค์สร้างเบิกบาน
หวังสำราญไขว่คว้าหาเมืองเพชร

บ้านไทยกลอนนานทีจะมีครั้ง
ใคร่ชวนพลังบุญลุ้นอานาเขต
มาร่วมผลากุศลยลนิเวศน์
อย่ามัวเทวษสุขสราญผ่านเพชรเอย.:-

* แก้วประเสริฐ. *

6980

love

comment

26 กรกฎาคม 2553 16:56 น.

นี่หรือชีวิต

แก้วประเสริฐ

นี่หรือชีวิต

๐ความเวียนวนวนเวียนต่อในโลก
ต่างอุปโภคทุกอย่างที่ขวางหน้า
แม้นร่ำรวยล้นฟ้ายังหามา
คนจนพาดิ้นรนดุจคนรวย

ในทุกสิ่งต่างมีเหตุและผล
สู่ทุกคนจัดอิงผ่านสิ่งสลวย
ที่ผ่านเข้ามาออกบอกอำนวย
คว้าไขว่ช่วยเก็บไว้ไร้ปัญญา

บางคนทิ้งนาทีทองหมองเศร้า
แล้วก็เฝ้าขอพรวอนสิ่งหา
มิต่อสู้ดิ้นรนเพื่อค้นมา
คอยวาสนาฟ้าดินจนสิ้นใจ

เกิดมานั้นลำเค็ญแสนเข็ญนัก
ผ่านอุปสรรคทุกข์สุขมิสุกใส
หากรู้จักวางแผนก่อนเกิดไป
ก็แก้ไขผ่านสล้างมิร้างจน

อย่าท้อแท้ชีวิตวิปริตนัก
จงอย่าชักหนทางสร้างสับสน
ยอมรับกรรมเวรไว้ไม่ปะปน
อุตส่าห์รนหาทางหวังสิ่งปอง

เอาชนะตนเองก่อนผู้อื่นแล้ว
สิ่งเพริศแพร้วตามมาหาสิ่งสนอง
ดำรงไว้พอเพียงเลี่ยงหมายครอง
ตั้งสติตรองห้วงจิตคิดแปรปรวน

หนึ่งบวกหนึ่งเป็นสองหาใช่สาม
คอยคุกคามใจเราเฝ้าสอบสวน
มองชีวิตรอบด้านผ่านมิควร
อนาคตป่วนหลีกไว้จะได้งาม

ในโลกนี้แปรเปลี่ยนเวียนสับสน
ด้วยทุกคนหลงใหลจนให้หยาม
เห็นคนอื่นด้อยค่าพาคุกคาม
ไม่เกรงขามด้วยใจใฝ่ติดมัน

ยามเกิดมาหาใช่แตกต่างไซร้
จงอย่าได้หลงใหลในเสพย์สันต์
เมื่อเป็นมนุษย์เกิดมาจงช่วยกัน
ให้ผูกพันฉันท์พี่น้องสนองตัว

ทุกคนนั้นเกิดมาพาสลายสิ้น
สู่แผ่นดินความงามขามสิ่งสลัว
สร้างสิ่งดีชื่อเสียงอย่าหมองมัว
ลบสิ่งชั่วคิดตรองครองเป็นตอน

อุทาหรณ์ผ่านมาจงพาคิด
เขาลิขิตมากมายใคร่สั่งสอน
ว่าสิ่งใดในโลกมิแน่นอน
สิ่งงามผ่อนคลายลงตรงชรา

ผิดกับความดีที่สะสมไว้
ซึ่งจะได้สรรเสริญจำเริญหา
แม้นสิ้นชีพดับลงปลงชีวา
เขาก็มาสลักไว้ในแผ่นดิน.:-

* แก้วประเสริฐ. *

1388

love

comment

16 กรกฎาคม 2553 11:44 น.

ทุ่งร้างนางลอย

แก้วประเสริฐ

ทุ่งร้างนางลอย

๐ คำเปรยอ้างเอ่ยร้าง รัญจวน
ผันพลิกจากเนื้อนวล ส่อไว้
สุดที่เอ่ยคำชวน ยากยิ่ง จริงนอ
เฉลยต่อคำหวานไซร้ ว่างเวิ้งวนสนองฯ:-

๐คำเปรยอ้างเอ่ยร้าง ชีวิตว้างใคร่รัญจวน
ผันพลิกจากเนื้อนวล ส่อใจไว้ละห้อยหา

สุดที่เอ่ยคำชวน ยากยิ่งล้วนป่วนจริงนา
เฉลยต่อคำหวานมา ว่างเวิ้งวนจนเวียนไซร้

ฝนโปรยรักโรยซึ้ง สุดตราพึงตรึงคลั่งไคล้
อกหนอช่างกระไร รำพึงฝากล่องลอยลม

คิดถึงคร่ำครวญหา โอ้กานดาเคยภิรมย์
พี่หวังเคล้าเคียงชม เคยได้อิงระวิงหนี

ห้วงรักในบ่อโศก แสนวิปโยคร้างชีวี
สูญสิ่งที่เปรมปรีดิ์ สิ่งอวลอบลบทั้งผอง

เหม่อมองม่านเมฆฟ้า สุดไขว่าคว้าหาสิ่งปอง
ลักขณาแสนเรืองรอง มาสิ้นไปคล้ายฝนโปรย

คำหวานซ่านซึ้งจิต เปลี่ยนชีวิตให้หวนโหย
สู่ระบัดล่วงร้างโรย พลิกหมองเศร้าเคล้าระบม

มวลพฤกษาเขียวไสว ใยเหตุไฉนใจขื่นขม
คิมหันต์ผ่านอกตรม สิ่งภิรมย์เลิกร้างไกล

เหลือสิ่งไร้ว่างเปล่า พึงปวดร้าวปานร่ำไห้
นวลเอ๋ยใยร้างไกล สิ่งฝากห้วงล่วงลอยลม

ท้องทุ่งเคยแห้งแล้ง บัดนี้แฝงสิ่งดอมดม
กลิ่นดินเคล้าเชยชม จรุงฟุ้งแผ่ซ่านขจาย

ใจนางช่างลดเลี้ยว ที่เคยเที่ยวลับสูญหาย
ทิ้งเราไว้เดียวดาย แลชะแง้เหม่อตามอง

ทุ่งเอ๋ยผ่านสิ่งเศร้า ข้าปวดร้าวมาสนอง
ผืนหล้ากับเจิ่งนอง ที่ร่วมสรรสร้างผืนดิน

ต้นข้าวขาดรันทด งามหมดจดกระแสสินธุ์
ม่านฝนพรมโรยริน เขียวดารดาษพลิ้วงามตา

คนปลูกซิป่วนปั่น โอ้จากกันยากไขว่หา
น้ำคำหวานเจรจา ลาลับล่วงหนีพรากไป

คำเอ่ยฝากห้วงลึก หวนผ่านนึกตรึกร่ำไห้
ฟ้าฝนโปรยทั่วไป คอยสิ่งหวังร้างอกตรม :-

* แก้วประเสริฐ. *

2275

love

comment

12 กรกฎาคม 2553 14:18 น.

จรรยาบรรณสูตร

แก้วประเสริฐ


         จรรยาบรรณสูตร  

     สูตรหนึ่งคำนึงคิดถึงจิตเขา
สูตรสองมองเราเฝ้าสอบสวน
สูตรสามยามเจรจานำพาชวน
สูตรสี่ควรตรวจตราหาเหตุเรา

     สูตรห้าหาเหตุผลบรรจงสร้าง
สูตรหกสล้างสิ่งคิดอย่าติดเฉา
สูตรเจ็ดพูดสิ่งใดอย่าคล้ายเงา
สูตรแปดเจ้าอย่าเก่งเกินสิ่งใด

     สูตรเก้าเฝ้าไพเราะเสนาะเสมอ
สูตรสิบเสนอสนองตรองสิ่งใส
สูตรสิบเอ็ดหวานซึ้งตรึงวิไล
สูตรสิบสองครองใจใฝ่กระทำ

     สูตรสิบสามมั่นคงบรรจงปัก
สูตรสิบสี่หมั่นทักอย่ามักขำ
สูตรสิบห้าหฤทัยใฝ่ความจำ
สูตรสิบหกนำอยู่สู้ทุกทาง

     สูตรสิบเจ็ดเบ็ดเสร็จหมั่นเข็ดช้ำ
สูตรสิบแปดเมื่อทำจงสะสาง
สูตรสิบเก้าเฝ้าตามอย่าระวาง
สูตรยี่สิบมิจางจงสร้างตาม

     สูตรยี่สิบเอ็ดเหนื่อยอย่าเมื่อยล้า
สูตรยี่สิบสองหาฝ่าเกรงขาม
สูตรยี่สิบสามจรดให้งดงาม
สูตรยี่สิบสี่พยายามยามผิด

     สูตรยี่สิบห้าตัวอย่ามัวเก่ง
สูตรยี่สิบหกเร่งหามาสถิต
สูตรยี่สิบเจ็ดทางสร้างใฝ่คิด
สูตรยี่สิบแปดส่งจิตไตร่ตรอง

     สูตรยี่สิบเก้าปองสิ่งมุ่งหมาย
สูตรสามสิบอย่ามลายใฝ่สนอง
สูตรสามสิบเอ็ดเบ็ดเสร็จได้ครอง
สูตรสามสิบสองปองไร้อกตรม.

      * แก้วประเสริฐ. *
(ควรมากกว่านี้ เอาแค่อาการ 32 ของมนุษย์ก็เพียงพอ)

1876

love

comment

8 กรกฎาคม 2553 19:01 น.