18 มิถุนายน 2552 22:38 น.
แก้วประเสริฐ
*** สิ้นสำเนียงขับเสภา ***
เอยฮะเอ่อเอิ่งเอ้ยฮะเออเอย
จากสำเนียงเสียงขานหวานเสนาะ
สิ้นเสียแล้วทำนองคล้องไพเราะ
พลิกกลับเคาะดวงใจยามได้ยิน
ชายคนหนึ่งพรสวรรค์ที่สรรค์สร้าง
กลับลับร้างจากไปจนไกลสิ้น
เจ็ดสิบหกวารขยับลับโรยริน
สลายชีวินฝากไว้ในพสุธา
เพลงเห่เรือชลมารคเจ้าพระยา
พยุหะตราคงเหงายากเฝ้าหา
มาทดแทนสำเนียงเยี่ยงคนลา
สิบหกมิถุนามาร้างมลาย
จะหาใครใดเล่ามาเห่กล่อม
ที่เข้าย้อมดวงใจคนทั้งหลาย
เหมือนครูแจ้งคล้ายสีทองยากราย
เรือมากมายต่างเฝ้าเคล้าน้ำตา
อีกขุนแผนนิราศต่างสร้างเสนาะ
หวานไพเราะเสภายากเสาะหา
ด้วยสำเนียงเสียงหวานสุดพรรณนา
เหมือนจะลาตามคนที่ปรนเปรอ
ดาวแห่งฟ้าล่วงลับดับเสียแล้ว
เสียงเจื่อนแจ้วลั่นร้องผ่านก้องเสมอ
ท้องสายธารขับกล่อมยากย้อมเจอ
อ่อนพลิ้วเสมอขับขานสุดซ่านจินต์
ต่อนี้ไปใครเล่ามาเฝ้าสนอง
เข้ากลั่นกรองเสภาใฝ่หาถวิล
ฝากสำเนียงหวานแจ้วแนวแผ่นดิน
ยากยลยินซ่านซึ้งผ่านตรึงกมล
โอ้สิ้นแล้วเสภาเจ้าข้าเอ๋ย
ที่จะเอ่ยขับขานสุดซ่านฉงน
ชัดเจนถ้อยร้อยรัดมัดใจคน
ไพเราะจนลือลั่นสนั่นโลกา
ศิลปินแจ้งแห่งชาติประกาศไว้
หวานซึ้งในท่วงท่ามาใฝ่หา
ยามขับร้องคลายกลับขยับกายา
เป็นท่วงท่าสุดท้ายในพยุหะตรา
สำเนียงซ่านผ่านนรินทร์ชาวต่างชาติ
ยามประพาสชลมารคให้โหยหา
ลือเรืองลั่นสนั่นท้องผองธารา
ขอบูชาครูแจ้งคล้ายสีทอง.
(หากท่านที่ผ่านมาอ่านและสามารถขับ
เสภาได้ก็ควรขับร้องตามทำนองเสภาด้วย
ก็จะบังเกิดความซาบซึ้ง ข้าพเจ้าเขียนไว้
ในแนวทำนองเสภาเพื่อครูแจ้งโดยเฉพาะ
โดยอาศัยกลอนแปดของบรมครูสุนทรภู่
ส่วนภาพคุณครูแจ้งนั้น ข้าพเจ้าขอใช้ภาพของ
คุณ อรุโณทัย ประกอบด้วยหาภาพยากครับ
ผิดพลาดประการใดขอน้อมรับทุกประการ)
*** แก้วประเสริฐ. ***
17 มิถุนายน 2552 19:26 น.
แก้วประเสริฐ
*** รักแค่ฝัน ***
สุดไขว่คว้าบรรเลงเพลงแห่งรัก
แสนยากนักคำนึงรำพึงสนอง
โอ้กาลนั้นเลิศยิ่งสร้างสิ่งปอง
เคยเรืองรองมธุรสจรดตราตรึง
วันคืนจรผ่านไปใยซาบซ่าน
ดวงใจพล่านล้ำหวานผ่านสุดซึ้ง
กลิ่นปทุมมาศเบ่งบานครั้นคำนึง
หอมหวานพึ่งเกสรน้อยคอยถวัลย์
ภมรเจ้าบินล้อมขาวที่พราวสล้าง
มุ่งสรรค์สร้างหวังสิ่งอิงเสพย์สันต์
รัญจวนจิตพิชิตคนึงตลึงอนันต์
ระริกกลั่นหอมผวาผกาลำพอง
สู่อิงแอบสรวงสวรรค์มิพรั่นจิต
รสหวานสนิทติดซึ้งรำพึงสนอง
คลุกเคล้าชมเกสรร่อนคะนอง
แนบอิงสองมิอาจขาดจากกัน
หิมะขาวละลายมิคลายเคลื่อน
ปราศบิดเบือนหนีห่างร้างถวัลย์
สนานสนุกปลุกเกษมเปรมลาวัณย์
งามพริ้งอนันต์สุดห้วงแห่งดวงใจ
ภมรเล่าเฝ้าคลอร่วมสวมมิพราก
มิอาจจากหอมหวนชวนสดใส
เคล้าเกสรจนแยกแตกห่างไกล
พลิ้วฝากไว้ปลิวล่องต้องสายลม
เกสรสลายขยายกลีบประทุมมาศ
ที่ดารดาษเกษมศานต์ผ่านสุขสม
สู่เพริศแพร้วแนวสนุกปลุกภิรมย์
สุดซ่านพรมเสพย์สุขปลุกรัญจวน
งามวิจิตรติดตรึงสราญผ่านฝัน
อเนกอนันต์กาลลับมิกลับหวน
บ่มความรักฝากไว้ยากใครชวน
อกปั่นป่วนความหลังครั้งเยาว์วัย.
*** แก้วประเสริฐ. ***
15 มิถุนายน 2552 14:23 น.
แก้วประเสริฐ
*** นกไร้รัง ***
ตะลึงแลนกพริ้ง พรรณราย
ขนสดสวยมากมาย ยิ่งแท้
ไซร้ซอนสิ่งกรีดกราย เล็นซ่อน หนีแฮ
วนวกค้นหาแม้ ปีกน้อยเฉิดไสว
เสร็จสรรพขยับปีกลี้ ล่องลอย
เหิรสู่ฟ้าเพื่อคอย คู่สล้าง
พลิ้วพลิกปีกอ่อนช้อย เริงร่า นภาเฮย
แวววับวนค้นคว้าง กู่ร้องสราญรมย์
แก้วเอ๋ยงามนกแท้ สดสวยแม้ละลิ่วโฉม
กิ่งไผ่คล้ายประโคม ดนตรีโลมหฤทัย
สอดคล้องแนวไพรพฤกษ์ ใบไม้ผนึกสำราญหา
ซาบซึ้งผ่านนัยน์ตา สีหลากมาเพริศภิรมย์
ส่งเสียงเรียกร้องหวาน ช่างซาบซ่านหวังรอเชย
เวียนวนพฤกษาเสบย มุ่งหมายเฉลยสิ่งผ่านใจ
ถลาร่อนเข้าพงพนา เพื่อใคร่หาสิ่งมาครอง
มิพานพบนวลปอง แววเรืองรองยังซึ้งทรวง
โบกบินลอยละล่อง ฟากฟ้าผ่องมองหายล
พลิกผันหมั่นวกวน ฤานฤมลท่องเที่ยวไกล
ครวญคิดเคยอิงแอบ หวังสิ่งแนบทุกทิศทาง
หมายมุ่งสบอนงค์นาง ฝันสรรค์สร้างรังเชยชม
เพลิดเพลินนกบินไหว ล่องลอยไกลวกเวียนวน
เหิรร่อนเข้าพนาสณฑ์ ร้องเรียกจนสิ้นเสียงคอย
เหนื่อยแสนสุดละห้อย จับคอนน้อยกิ่งไม้หา
เอียงมองจวบแสงลา งามเสน่หายากสร้างรัง
โอ้นกแสนเศร้าสร้อย ดุจสาวน้อยเคยฝากฉัน
มากมายรักผูกพัน เป็นกำนัลพลันหนีจร
อกเอ๋ยเจ้านกน้อย ช่างหลงคอยจนปัญญา
แสนรักกลับโรยลา สิ้นวาสนาคู่เคียงครอง
ฤามีใครหนอเฉลา มุ่งปลอบเฝ้าสุดห่วงหา
เปรียบนกหมกกายา ไร้เสน่หามากลับกลาย
ฝากไว้เหมือนทรงจำ ต้องครวญร่ำนกเจ้าเอ๋ย
ข้าเองหมายทรามเชย ถูกละเลยหมดหนทาง.
*** แก้วประเสริฐ. ***
12 มิถุนายน 2552 22:52 น.
แก้วประเสริฐ
*** ขอขอบคุณ ***
0..มโนจิตนอบน้อม คำพร ปราชญ์แฮ
แฝดเพื่อนซึ้งทุกตอน พี่น้อง
วอนเทพร่วมอัปสร นำมอบ ปวงแฮ
หวังคิดวิจิตรต้อง เยี่ยงล้ำแมนสรวงฯ
มโนจิตหวานล้ำคำอวยพร
ทุกบทตอนฝากไว้สู่ให้ถวิล
มหัศจรรย์ยอดหญิงอิงแนบจินต์
เปี่ยมธารรินชโลมหลั่งสุดฝังใจ
จากพี่น้องหลากหลายคล้ายน้ำทิพย์
เปี่ยมระยิบแพรวพร่างกระจ่างใส
ห้วงฟากฟ้าแวววับประดับใน
วิจิตรไสวสว่างล้ำเลิศคำอวยพร
ชโลมล้ำคำหวานซ่านแฝดเพื่อน
เสมือนเดือนดาวสะพรั่งดั่งสิงขร
จารจรดล้วนเลิศพร่ำพร้อมคำกลอน
หลายขั้นตอนซาบซ่านผ่านคำนึง
ราชิกาแก้วประเสริฐเกิดเดือนนี้
มิใช่กวีเพียงคนึงรำพึงซึ้ง
เพียงเขียนสิ่งฝากไว้ด้วยใจตรึง
ฝากคิดถึงสู่ไว้ในบ้านกลอน
หากผิดพลาดพลั้งไปโปรดอภัยเถิด
แก้วประเสริฐน้อมรับคำสั่งสอน
ด้วยโฉลดเขลาโง่เง่าเฝ้าวิงวอน
ทุกขั้นตอนฝากไว้ด้วยใจจริง
หลายหลากคำอวยพรสะท้อนกลับ
ย้อนระยับพรรณรายประไพสิง
ประดุจเดือนดารานวลพาอิง
มอบทุกสิ่งสมมาดปรารถนาเทอญ.
*** แก้วประเสริฐ. ***
11 มิถุนายน 2552 17:18 น.
แก้วประเสริฐ
*** แด่วันเกิดราชิกา ***
ยี่สิบเอ็ดมิถุนามหาสวัสดิ์
เกิดวิวัฒน์ยอดกัลยามารศรี
วิจิตรย้อยเพริศพริ้งอิงราวมณี
สุขเปรมปรีดิ์แวววับประดับดาว
พรรณรายพรายพร่างกระจ่างฟ้า
แผ่นผืนพสุธาเจิดจ้ามาลีขาว
โชยระรินกลิ่นหอมย้อมกายพราว
รัตนาวาวแวววับระยับเดือน
อัปสรสวรรค์สรรค์สร้างพลางกำเนิด
งามเลอเลิศปัญญายากหาเหมือน
พิพัฒน์ย้อมน้อมแต่งยามแฝงเยือน
ยากลืมเลือนเหมือนแสงแห่งตะวัน
ลบความทุกข์โรคภัยแลไข้เจ็บ
บรรจงเก็บสร้างสุขปลุกเสกสันต์
แก่ผองชนจนรวยไม่สำคัญ
สร้างความฝันมโนโอ้เบิกบาน
มิถุนาเดือนนี้มีประวัติ
งามพิพัฒน์มงคลจนเล่าขาน
เป็นเดือนเกิดมหากวีที่เลิศกานท์
เป็นตำนานสุนทรภู่คู่ไทย
นี่เป็นหญิงอิงไว้คล้ายบทสล้าง
อยู่ท่ามกลางกลอนกระจ่างดั่งไศล
ยามร่ายบทพจมานแสนซ่านหทัย
หวานซึ้งไกลฝังตรึกลึกในทรวง
วันและคืนผ่านไปไร้กำหนด
หวนสิ่งจรดกำเนิดเฉิดฉายสรวง
ยี่สิบเอ็ดมิถุนาพาปวง
เข้าลุล่วงคล้ายสิ่งแนบอิงนาง
ศุภฤกษ์มงคลจงดลช่วย
ประกอบด้วยสิ่งสนุกทุกข์อย่าขวาง
ชอบสิ่งใดสมปรารถนามิจาง
สรวงสวรรค์สร้างนางฟ้าราชิกา.
*** แก้วประเสริฐ. ***
หน้าส่วนตัว
6768
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
