** ห้วงคำนึง **

แก้วประเสริฐ

                ห้วงคำนึง

       ผ่านรำพึงตลึงนุชแสนผุดผาด
งามพิลาสหยาดฟ้าพาไหวหวั่น
ทรวงระทึกผนึกย้อมหอมลาวัลย์
สุดซาบซ่านผ่านวิจิตรติดหรรษา

       กรรณิการ์พากลิ่นระรินโฉม
ดอกโพยมโน้มสะบัดวิวัฒน์หา
พระพายพัดจัดต้องละอองกายา
แสนเสน่หาคลาคล่ำล้ำรัญจวน

       ชวนพินิจอารมณ์สมสวาท
ดารดาษภิรมย์เปิดสุดเลิศล้วน
ห้วงคำนึงถึงวลีแม่ศรีนวล
จนปั่นป่วนตลึงหาครานางจร

       สะท้อนวิจิตรติดอารมณ์ข่มจริต
กลิ่นหอมสนิทปลิดฤทัยคล้ายถูกศร
ดั่งกามเทพเสพสุขขวางทุกตอน
แล้วหลอกหลอนย้อนไปใฝ่ฤดี

       สิ่งเหลือไว้รำพึงถึงกลิ่นหอม
ล้วนมาย้อมน้อมฤดีมิเกษมศรี
ได้ผกานานาพันธุ์ผันชีวี
ท่ามราตรีแสงจันทร์อันอำไพ

       ประกายแก้วแวววับจับขอบฟ้า
มวลดาราเป็นเพื่อนละเลื่อมใส
หอมดอกแก้วพุดซ้อนซ่อนในใจ
โอ้ไฉไลคำนึงรำพึงนาง.

     ***   แก้วประเสริฐ.   ***