** นุชนาถ **

แก้วประเสริฐ

                        ๐ นุชนาถ ๐

     ๐ แลนุชสุดหยาดฟ้า              จริงเฮย
ยากที่หญิงใดเผย                       เทียบได้
หอมหวลชวนชิดเชย                   สบแม่   จริงนา
สุกปลั่งดั่งมณีไล้                         บ่มคล้ายไสวสวรรค์ ฯ

     ๐ อกหนอเฝ้าไขว่คว้า             เพียงเงา   แม่เฮย
แสนสุดฉุดรักเรา                         เคียงเคล้า
มิอาจเทียบเปรียบเขา                  เฝ้าแต่   แลนา
ปั่นป่วนชวนให้เศร้า                     แด่น้องผนึกหวน ฯ

     ๐ นึกนึกถึงเนตรน้อง               หมองใจ   
หวังส่งดวงฤทัย                             ฝากเจ้า
คงเพียงสิ่งสลาย                            เงาแม่   จริงแฮ
อกพี่ใยเร่งเร้า                              ดูเฝ้าปองสรวง ฯ

     ๐ วาสนามาเคียงฟ้า                ถลาดิน   แน่เฮย
นวลส่องส่งยุพิน                            เจิดจ้า
ลบรอยที่ผวนถวิล                         จินต์คร่ำ   ครวญนา
ใจที่มอบของข้า                            ร่ำไห้ใฝ่ผวน ฯ

     ๐ รักที่เคยส่งให้                      ขอคืน
วังวนที่ข่มขืน                                ส่งข้า
คงสุขที่ชื่นมึน                               ฝากแด่   แม่นา
ปั่นป่วนสิ่งในหล้า                          รับไว้คนเดียว ฯ

     ๐ อกเอ๋ยอกขาดฟ้า                    โลมดิน   แน่เฮย
เหลือเปลี่ยวเฝ้าหวนถวิล                  สุดหล้า
แสงจันทร์ส่องชโลมจินต์                  หมองผ่อง   ใจเอย
ใครเล่าจะมองข้า                             ยากแท้ใฝ่ถวิล ฯ

     ๐จำเรียงถ้อยคำร้อย                    ฝากลม
มิคิดหวังเชยชม                               ส่งให้
พรรณนาสิ่งภิรมย์                             คืนสู่   โคลงแฮ
สิ้นสุดสิ่งรักไว้                                  ฝากฟ้าแลดิน ๐—

                         *** แก้วประเสริฐ. ***