5 มิถุนายน 2547 20:04 น.
แก้วประเสริฐ
วันนี้นั่งเปิดดูหนังพอร์ตเตอร์
หนังเลิศเลอจินตนาการหวั่นไหว
จนใจจิตมิคิดจะทำอะไร
เป็นนิยายหวั่นไหวในอารมณ์
ให้ความสนุกสุขสรรค์ช่างหรรษา
ทั้งรู้ว่านิยายเด็กเล่นเหมาะสม
ดูได้ทั้งผู้ใหญ่เด็กพากันชม
ไม่สร้างปมขื่นขมแก่ผู้ใด
การแสดงนั้นใช้เอฟเฟ๊คซ์มากเหลือ
โน้มจุนเจือจัดประกอบใช้ได้
อีกเด็กนั้นเล่นอย่างตั้งจิตใจ
แสดงไปได้บทบาทอันกลมกลืน
แม้เป็นเรื่องพ่อมดแม่มดอังกฤษ
ในความคิดเชื่อถืออย่าไปฝืน
ปล่อยอารมณ์อย่าคิดจะระรื่น
ดูหนังอื่นต้องปวดหัวคิดตาม
เด็กทั้งสามผูกพันกันช่วยเหลือ
แล้วจุนเจือด้วยความรักทั้งสาม
หนึ่งปัญญาสองกล้าเฝ้าติดตาม
แม้มีความขัดแย้งกันในบางคน
ด้วยความกล้าปัญญาและความรัก
สมานสมัครจักชนะได้ในทุกหน
ความชั่วแพ้แก่ดีจนวายชนม์
ทุกแห่งหนบ่งบอกทางเด็กไว้
เป็นหนังดีที่มีทั้งคุณค่า
สนุกเฮฮาสร้างบรรเจิดเด็กได้
หากผู้ใหญ่ไปสอนให้เข้าใจ
แนะนำไว้เพื่อสร้างทางเด็กเดิน.
แก้วประเสริฐ.
4 มิถุนายน 2547 13:03 น.
แก้วประเสริฐ
ยามยลโฉมโน้มน้าวเพร้าพริ้มพักตร์
สุดงามนักเพริศพลั่กลักขณายิ่ง
ช่างสวยสดงดงามเลิศล้ำจริง
ยากหาหญิงในพสุธาเทียบเคียง
รูปวงพักตร์เรียวงามปานรูปไข่
ดวงนัยน์ใสกลมโตพร้อมกับเสียง
เหมือนสำเนียงระฆังแว่วชำเลียง
แล้วมีเสียงเจื่อนแจ้วแว่วคลอมา
วงคิ้วโขนงโก่งงอนดั่งคันศร
ยามอรชรเยื้องกรายงามหนักหนา
เอวองค์อ่อนอ้อนแอ้นสุดพรรณนา
เหมือนนางฟ้าลงมาสู่แดนดิน
มายืนตลึงครุ่นคิดอยู่นิดหนึ่ง
นางฟ้าจึงมีเพียงนางในฝัน
แต่ทำไมสายตามองไปพลัน
เจอนางพลันรู้สึกเหมือนนางฟ้า
หรือเรานี่เจอเพ้อพึงเพียรคิด
หัวใจจิตเปลี่ยนไปแล้วหรือหว่า
หันไปมองอีกครั้งแล้วขยี้ตา
ไม่ผิดหนาเธออยู่คู่เคียงชาย
เรายิ้มมองดูคู่วิไลลักษณ์
สุดงามนักทั้งหญิงแลสหาย
โลกรอบข้างช่างแสนสุดสบาย
ยากมั่นหมายไขว่คว้ามาครอบครอง.
แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2547 14:15 น.
แก้วประเสริฐ
พูดเรื่องรักชักให้ใจขยาด
แสนอนาถจริงหนออ้อตัวฉัน
ถูกสะบั้นหั่นรักเกือบทุกวัน
จนใจฉันสุดพรั่นพรึงคะนึงกลัว
เมื่อวันวานผ่านเข้ามาในอดีต
ยังฝังจิตคิดไปแล้วใจสลัว
ทำร้ายหัวใจเราให้หมองมัว
สุดจะกลัวเผลอเจอหญิงแสนงาม
คนหนึ่งนั้นผ่านไปวิไลลักษณ์
ช่างงามนักรักฉันนั้นต้องห้าม
สูงสุดฟ้าหัวใจต้องห้ามปราม
ด้วยเธองามต่างฉันราวฟ้าดิน
คนที่สองผ่านเข้ามาในชีวิต
แสนสนิทชิดเชื้อให้หัวใจดิ้น
เธอสร้างรักมักให้มีมลทิน
เลยสูญสิ้นความรักยากกลับคืน
ที่สามนั้นพลันออดอ้อนซ้อนจริต
ทำให้คิดว่าแกล้งแสร้งรักฝืน
หลงรักเขาจนใจเรายากฟื้น
ไม่กี่คืนเข้าแล้วเลิกร้างไป
พอที่สี่เจอหน้าต้องหลบหนี
เพราะเงาที่หนึ่งถึงสามหวั่นไหว
ชักขยาดเรื่องรักหนักหน่วงหัวใจ
จะหาใครจักภักดิ์รักไม่มี.
แก้วประเสริฐ.
31 พฤษภาคม 2547 15:39 น.
แก้วประเสริฐ
จะเรียงถ้อยร้อยรักพลางครุ่นคิด
ร้อยชีวิตคิดร้อยหัวใจใคร่แถลง
เพียงคิดไปใคร่จะทำจำเนียรแจง
สุดจะแสร้งเพราะจิตใจใคร่กระทำ
สำเนียงแจ้วแว่วหวานผ่านระริก
หวามชีวิตจิตดวงใจให้ระส่ำ
รำพึงเพรียกพลิ้วหวานในการร่ำ
การกระทำผ่านชีวิตคิดหวามใจ
เพียงแรกพบสบพักตร์รักหรือนี่
ดวงใจที่ว้าเหว่ให้หวั่นไหว
สำเนียงแจ้วแว่วหวานซึ้งกระไร
โยกจิตใจไหวหวั่นดูสั่นคลอน
นี่นะหรือที่เขาว่าความรัก
เมื่อประจักษ์หัวใจคล้ายหลอกหลอน
มันงวยงงสั่นสะท้านช่างบั่นทอน
จิตใจอ่อนหวามหวิวพลิ้วกายา
สุขต่างพรั่งพรูสู่ในห้วงชีวิต
นอนยืนคิดพิศอะไรให้หรรษา
นั่งคนเดียวยังยิ้มอิ่มอุรา
แม้ฝนฟ้ายังแลเห็นงามวิไล
นี่นะคือโรครักประจักษ์จิต
ใครที่ติดโรคนี้เหมือนบ้าใบ้
ใครไม่ผ่านไม่รู้เป็นอย่างใด
โอ้ไฉนคนทั้งหลายจึงบ้ารัก
ดุจตัวฉันนั้นผ่านวันวานอดีต
แล้วถูกปลิดหักไปเสียดายนัก
ยังสุดซึ้งตรึงใจใคร่ประจักษ์
หาความรักสักครั้งจากใจจริง.
แก้วประเสริฐ.
30 พฤษภาคม 2547 11:51 น.
แก้วประเสริฐ
ฟ้าเอ๋ยฟ้าทรงพลามสิทธานุภาพ
ทรงนิราศบำเรอสุขทุกข์ทั้งผอง
อีกทวยเทพทุกชั้นฟ้ามาคล้อง
เสนอสนองทุกชนชั้นนั้นชื่นใจ
ฟ้าเอ๋ยเคยช่วยเหลือชนทุกชั้น
แล้วประทานสิ่งนั้นคนทั้งหลาย
ให้ชุ่มชื่นระรื่นสุขจิตใจกาย
เหตุไฉนจึงควรได้ละเลยเรา
ฟ้าเอ๋ยท่านลำเอียงไปหรือเปล่า
หรือมัวเมาเพลิดเพลินสิ่งใดเล่า
จิตใจฉันช่างไม่เห็นเช่นเขา
ตัวของเราไม่หลู่ดูหมิ่นเลย
ฟ้าท่านเอ๋ยลูกขอเพียงน้อยนิด
ได้มีจิตช่วยกรุณาอย่านิ่งเฉย
ขอเพียงท่านอย่ามาทำเฉยเมย
สิ่งที่เคยมอบให้คนทั้งปวง
ฟ้าเอ๋ยฟ้าลูกผิดไปหรือเปล่า
มันแสนเศร้าสุดบอบช้ำสุดหวง
สิ่งที่มอบด้วยใจนั้นถูกลวง
มันช้ำทรวงสุดบอกต้องพึ่งฟ้า
ฟ้าท่านเอ๋ยโปรดมอบพลานุภาพ
ให้คนทราบความรู้สึกของข้า
ว่ารักเขาด้วยใจที่มีมา
เพียงแต่ว่าเขารักเพียงสักนิด.
แก้วประเสริฐ.
หน้าส่วนตัว
881
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
