2 เมษายน 2556 13:27 น.
แก้วประเสริฐ
http://www.zabzaa.com/cartoon/gif/Cartoon_Animation_08.gif ฝากรักรัญจวน
มูลแห่งรักบรรเจิดเลิศสิ่งแพร้ว
พลิกตามแนวฝากลงตรงสิ่งฝัน
แล้วอาบทอคลอเคล้าเย้าทุกวัน
โอ้สิ่งนั้นบรรเลงเพลงหวามใจ
กลิ่นหอมหวลน้อยใหญ่ไล้สู่ห้วง
ฉาบเป็นบ่วงรัดรึงตรึงพราวไสว
พธูรักย้อมกล่อมสล้างกลางไฉไล
ดุจภาพไหวเป็นเงาเคล้าซ่านพนอ
ประดุจกุหลาบแรกแย้มแซมสิ่งนี้
คล้ายวารีมัจฉาว่ายพรายเคล้าหนอ
ฝากคลื่นละอองโลมฝั่งยากรั้งรอ
เย็นม่านทอเป็นสายรุ้งพุ่งสู่ตะวัน
เหมือนรักแรกฝากไว้สู่ในห้วง
หวานทอล่วงฝากไว้ในความฝัน
ทั้งกลางคืนกลางวันพลันเคล้ากัน
งามเด่นนั้นแพรวตวัดมัดห้วงใจ
อานุภาพความรักประจักษ์ยิ่ง
ย้อมทุกสิ่งรวมไว้ให้สว่างไสว
มืดเป็นสว่างเข้าคลุมสุมทรวงใน
เป็นริ้วพรายหวานชื่นทุกคืนวัน
รักรัญจวนฝากใจให้แช่มชื่น
เคล้าระรื่นตื่นใจแม้ในฝัน
สู่ยิ้มกริ่มอิ่มเอมเปรมใจกัน
แม้กระนั้นยังชวนครวญใฝ่หา
หลับตาพริ้มหวานนี้ที่มีฝาก
แม้เงาพรากคงไว้ให้หรรษา
มวลสู่รสฝากแล้วแก้วกานดา
วันเวลาแช่มชื่นระรื่นทรวง
มีรักแล้วถนอมไว้อย่าให้พราก
เป็นของฝากจากใจไว้สู่สรวง
มากคุณค่าสูงเด่นเน้นทั้งปวง
อย่าเลยล่วงบั่นทอนรอนจิตใจ.
* แก้วประเสริฐ. *
<img src=http://www.zabzaa.com/cartoon/gif/Cartoon_Animation_08.gif>
<img src=http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/253/17253/images/kunvi/kjklglk.gif>
28 มีนาคม 2556 17:04 น.
แก้วประเสริฐ
"กังหันย่อมผ่านพลิ้ว......ตามลม
ชีวิตล้วนขื่นขม................ยากสล้าง
มากไว้แต่สิ่งตรม............ นำสู่ ใจเอย
มีรักย่อมเคว้งคว้าง...........ทุกข์ให้สุขตามฯ.”
กังหันย่อมผ่านพลิ้วระลิ่วลม
ชีวิตขมบ่มสร้างกลางลิขิต
มอบไว้แต่สิ่งตรมภิรมย์คิด
รักสู่จิตเคว้งคว้างกลางสิ่งเจือ
เมื่อรักเผยลอยลมบ่มสิ่งฝัน
สุดจะพรั่นหันเหด้วยเล่ห์เหลือ
หมุนแกว่งไกวมิคล้ายในก้อนเกลือ
ฝากแต่เยื้อพลิกห้วงผ่านยวงใย
สิ่งที่มอบคลุกเคล้าโลมเฝ้าชื่น
อวลระรื่นหมุนสลับกลับหวั่นไหว
พลิ้วไปตามห้วงนั้นพลันแกว่งไกว
ทอดทิ้งไว้หมดแล้วแนวสร้างพนอ
ฝากแต่เพียงสิ่งหลังครั้งผ่านคิด
หลากชีวิตผ่านเศร้าจนเฝ้าท้อ
สักวันหนึ่งหวานซึ้งถึงคนรอ
ที่เคยก่อสิ่งหอมย้อมหนทาง
ไปดีเถิดแม่นางฉันวางแล้ว
งามเพริศแพร้วลอยลมบ่มสะสาง
เหลือเพียงวันฉันเพ้อละเมอคราง
หวานหนีร้างยากกลับนับนิรันดร์
ช่วยสร้างปลูกฝากไว้หลายสิ่งนัก
ใยมาหักหนีร้างกลางสุขสันต์
ดุจกังหันต้องลมล่มกลางครัน
คอยนับวันเธอพรากจากเฝ้ารอ
สวาทรักรมทุกข์ทิ้งสุขแพร้ว
สิ้นสุดแนวสดใสยากใฝ่ขอ
หวนเข้าสู่ในโลกวิปโยคพอ
ทิ้งสิ่งพนอฝากไว้เมื่อไร้ใจ
ต่างคนเดินเถิดหนาอ้าที่รัก
เงาประจักษ์ฝากไว้ไร้สดใส
ดุจคมหนามกรีดผ่านฝากซ่านใน
แผลเก่าไล้ลูบห้วงที่ล่วงพราว
ขอลาก่อนที่รักประจักษ์แล้ว
แม้เพียงแนวซ่อนสุขทนทุกข์ร้าว
ฉันจะเดินในทางเพื่อสร้างดาว
ให้เลิศสกาวพิศมัยห่างไกลพิษ
กังหันลมขมขื่นต้องฝืนไว้
ม่านไฉไลผ่านไปคล้ายลิขิต
ยากถอยหลังคืนกลับนับสิ่งคิด
หวังสถิตย์สร้างใหม่ให้คนมอง
ดุจเดือนดาวพร่างฟ้านิจจาเจ้า
รักคอยเย้าสับสนระคนหมอง
สักวันหนึ่งหวนมาหาสิ่งปอง
เหลือละอองสุดคว้ามาแนบใจ.
*แก้วประเสริฐ.*
18 มีนาคม 2556 10:08 น.
แก้วประเสริฐ
* กุหลาบแห่งภวังค์ *
ยามกุหลาบสีขาวพราวหอมกลิ่น
โปรยระรินชวนชื่นระรื่นหา
คราที่ยังผลิบานซ่านโชยมา
แต่กานดาพอร์ตขาวเฝ้าล่วงโรย
คงจะมีแองเจลล่ามาถวิล
หอมระรินแทนเจ้าแต่เฝ้าโหย
สองเคล้าเคียงผ่านไว้ในลมโชย
ล้วนเจ้าโปรยกลิ่นหอมมาย้อมใจ
เมื่อก่อนนั่งเฝ้าเชยเผยมนต์ขลัง
ภะว้าภวังค์หอมตลบอบอวลไล้
อยากเด็ดเจ้าเสียดายต้องคลายใจ
ขาวนวลใยผิวพรรณครั้นแนบชม
บานเบ่งดอกแองเจลล่าพาสลับ
พอร์ตประดับชื่นฤทัยคลายขื่นขม
สิ้นลาลับสองเจ้าเคล้าเชยดม
ทรวงระบมคนึงถึงกึ่งอาลัย
ดอกสีแดงสะท้อนอ้อนออดไว้
มอญสั่นไกวโชยกลิ่นระรินไหว
เหลืองชมพูโยกเย้าเฝ้าแกว่งไกว
กลิ่นหาได้เทียบคล้ายในพุ่มพวง
แม้กุหลาบสอดแทรกแฝงแมกไม้
ยากหาได้แทนเจ้าเฝ้าแสนหวง
คงจะคล้ายเป็นเงาเคล้าพุ่มพวง
ก่อเป็นบ่วงหมองไว้ให้ป่วนใจ
สิ้นทั้งสองพรากไว้ให้พาเศร้า
เหลือเพียงเงาฝากไว้ไม่สดใส
เห็นกุหลาบกออื่นฝืนฝากใน
ยามจากไปเหลือไว้ให้คร่ำครวญ
ขอลาแล้วดอกไม้ยามขจายหอม
แนวดอกพยอมอื่นใดหาได้ป่วน
เมื่อชื่นเคล้าคราใดให้รัญจวน
โธ่เอ๋ยนวลยากฟื้นคืนกลับครอง.
* แก้วประเสริฐ. *
4 มีนาคม 2556 20:25 น.
แก้วประเสริฐ
* คำนึงรัก *
รักแสนรักฝากไว้อยู่ในจิต
ทาบทรวงคิดละเมอสุดเพ้อฝัน
วันแลคืนตื่นผวาคราสิ้นกัน
ทุกคืนนั้นทรมานผลาญหัวใจ
โอ้รักเอ๋ยอยู่ไหนที่ใดเล่า
ฉันมองเฝ้าคอยวันอันสดใส
เห็นแต่ดาวแลจันทร์นั้นทีไร
อยากร้องไห้ใฝ่คนึงคิดถึงเธอ
จำสัญญาผูกพันนั้นหรือเปล่า
หยอกเคยเย้าฝากไว้ให้เสมอ
เสียงกระซิบหมุนกลับนับยากเจอ
จนพลั้งเผลอเห็นเงาเฝ้าเรียกนาง
แว่วเสียงร้องนกไพรใจวาบหวิว
สายลมพลิ้วเยือกเย็นเน้นใกล้สาง
น้ำค้างพรมเปียกชุ่มรุ่มร้อนจาง
แสนเลือนลางฝากไว้ในแรมลา
อรุโณทัยเบิกฟ้าครายามรุ่ง
หมอกคละคลุ้งเรียงรายยากใฝ่หา
กลิ่นดอกโศกโปรยพลิ้วระลิ่วมา
สิ่งหมายตายากพบประสบเจอ
เหม่อมองฟ้าคำนึงถึงความรัก
หวานฟูมฟักก่อไว้สร้างใจเผลอ
ร่ำร้องเรียกปองหมายในตัวเธอ
พร่ำครวญเพ้อรำพึงคนึงทุกวัน
รักเหมือนเมฆลอยลิ่วปลิวสิ่งหวัง
อาศัยพลังสายลมบ่มสุขสันต์
แทนกลิ่นไอหอมฟุ้งจรุงอนันต์
คลอเคล้ากันผ่านไว้ในรุ่งอรุณ
หวนเวลาผ่านไปใจแสนเศร้า
ความปวดร้าวฝากไว้ในคุกรุ่น
นี่นะหรือความรักยากเจือจุน
ดุจดังฝุ่นผ่านเพ้อละเมอครวญ.
* แก้วประเสริฐ. *
8 กุมภาพันธ์ 2556 15:00 น.
แก้วประเสริฐ
* เดียรถีย์ *
มองเห็นภาพเศร้าใจให้หมองจิต
วิปริตพุทธศาสน์มารศาสนา
ทำอวดเก่งไม่เกรงพระศาสดา
เหลือระอาย่ำยีทำปรีดิ์เปรม
เป็นแพะแก่อาศัยในผ้าเหลือง
สร้างประเทืองแก่ตัวมัวสุขเกษม
นั่งเคล้าสาวเฝ้าไว้ให้อิ่มเอม
คอยและเล็มตอนเย็นเหม็นคลุ้งคาว
อาจเห็นว่าผิดศีลดินเน่อร์น้อย
เพียงนิดหน่อยปาจิตีย์มีสาว
โลกวัชะจึงละเรื่องราว
จนเป็นข่าวทำลายสลายสิ่งดี
ศาสนาอื่นมองไปให้หัวร่อ
นี่นะหนอพุทธศาสน์ปราศศักดิ์ศรี
เหล่าหมู่สงฆ์คงไว้ในโลกีย์
ธนบดีแห่งสงฆ์ปลงใจหรือ
เรียนรู้มากอ้างธรรมนำมาน้อม
หลีกเลี่ยงอ้อมคำสอนกร่อนนับถือ
ควรสืบสาวเรื่องราวกลิ่นคาวลือ
ปล่อยซื่อบรื้อสร้างไว้ถูกใจมาร
ยังมีอีกมากมายมิใคร่กล่าว
หลากเรื่องราวโลกีย์ที่ประสาน
พระทุศีลผิดธรรมย้ำเบิกบาน
อาวาสผ่านไม่รู้คู้ไม่มอง
ภาพนี้ผ่านกระจายไปทั่วหล้า
ยากจะหาสิ่งดีมีไว้สนอง
คณะสงฆ์ต่างเล่าเคล้าเรืองรอง
หลงตัวครองยศศักดิ์ชักระอา
โลกวัชะมีที่เป็นหนังสือ
ไม่ยึดถือเคร่งครัดยากจัดหา
สมมุติสงฆ์มากมายเกลื่อนนัยน์ตา
ทำศาสนาพาเสื่อมเดียรถีย์ครอง.
* แก้วประเสริฐ. *
หน้าส่วนตัว
1650
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
