20 ตุลาคม 2556 17:12 น.
แก้วประเสริฐ
กลอนแปด
ก่อนจะจากบ้านกลอนขอวอนไหว้
ผู้ที่ได้สั่งสอนตอนหัดเล่น
พอย่างเข้าวัยชราพาลำเค็ญ
ไม่เหมือนเช่นตอนหนุ่มชุ่มกระชวย
จึงใคร่ฝากบทกลอนตอนเรียนรู้
แม้นจะดูอย่างไรก็ไม่สวย
จะแจกเงินแจกทองก็ไม่รวย
ขอได้ช่วยทางนี้แสนดีใจ
๐ บูรพาจารย์จารึกตรึกอักษร
หากเล่นกลอนแปดนั้นอันสดใส
อักษราอ่อนพลิ้วลอยละลิ่วไป
สัมผัสในนอกไว้ควรใส่กัน
จะมีบ้างบางคำย้ำหลีกเลี่ยง
ทำนองเสียงบังคับนับสุขสันต์
คำกล้ำเกินระวังไว้ไม่ผูกพัน
ควรสร้างกันให้เลิศเฉิดไฉไล
ฉันท์ลักษณ์หมั่นจำพร่ำมิขาด
ด้วยแบ่งบาทเป็นสี่นี้เกิดไสว
วรรคที่หนึ่งเรียกสลับประดับไป
สุดท้ายให้สามัญเน้นเต้นจดจำ
วรรคที่สองรองรับท้ายบทแรก
นิยมแจกจัตวาอย่ามาขำ
ห้ามโทตรีสามัญนั้นผูกนำ
อีกทั้งย้ำรูปวรรณยุกต์ปลูกแจง
หากเขาใช้เสียงตรีนี้เป็นไฉน
ด้วยเหตุได้กลอนส่งบรรจงแฝง
จำต้องสนองพลิกแพลงไว้ไม่ระแวง
กลอนที่แสดงได้ไพเราะเจาะอารมณ์
วรรคที่สามกลอนรองต้องค้นพบ
จงบรรจบสามัญครั้นเสพย์สม
ห้ามจัตวาวรรณยุกต์ปลูกเชยชม
คำตายบ่มเสียงตรีรับกลับมา
วรรคที่สี่กลอนส่งบรรจงสอย
นิยมร้อยสามัญเสียงหรรษา
เว้นคำตายวรรณยุกต์รูปผูกมา
เสียงตรีพาก็ได้ไม่เป็นไร
สัมผัสนอกในควรมิที่แอบแฝง
ซึ่งเป็นแหล่งไพเราะเพราะสดใส
ไหวหวิวพลิ้วเพริศสู่ระดับใด
เฉิดวิไลดังนี้ที่ควรมอง
สัมผัสนอกคำท้ายกลอนไว้ส่ง
แล้ววางตรงสองสามสี่ที่วรรคสอง
หรือห้าหกเจ็ดได้ให้ทำนอง
แต่ควรต้องคำสามตามตำรา
สัมผัสในโลมเรียงเคียงห้าเจ็ด
หรือเบ็ดเสร็จสามสี่ก็ดีหนา
หากไม่มีก็ได้ไม่นำพา
เพียงแต่ว่ากระด้างมิสร้างจินต์
อักษรสูงเสียงสูงผดุงจิต
สิบเอ็ดคำนำประดิษฐ์ให้ถวิล
อักษรกลางวางเก้าเฝ้ากวิน
เหลือต่ำสิ้นรวมหมดจรดกาล
กลอนแปดแปดคำพริ้งระวิงแว่ว
จะเพริศแพร้วอย่างไรให้ประสาน
จิตอารมณ์ผสมผสานผ่านเนิ่นนาน
อักษรผ่านสรรค์หาจะพาเพลิน.๐
แก้วประเสริฐ.
ด้วยข้าพเจ้าย่างเข้าสู่วัยชรามาก สายตา
ก็ไม่ดี สมองหรือก็แสนแย่ ไม่รู้ว่าจะมา
เล่นกลอนได้หรือเปล่า จะตายวันตายพรุ่ง
ไม่รู้ที่ สถานที่นี้เป็นถิ่นเกิดทางกลอนของ
ข้าพเจ้า รักและห่วงใยตลอดเวลา จึงใคร่ขอ
นำสิ่งเล็กๆน้อยๆมากฝากไว้ อย่าคิดว่าข้าพเจ้า
เก่งกาจมาจากไหน ข้าพเจ้ารู้และเล่นได้ก็ด้วย
ได้รับการสั่งสอนจากคนในเวปฯนี้ และดูต่ำต้อย
มากบังอาจเขียนแนะนำการเล่น ขอให้คิดว่าสิ่ง
ที่เข้าพเจ้ารู้เล็กๆน้อยๆเท่านั้นเองเรียนรู้ก็เพียง
เท่านี้ แต่รักสถานที่นี้มาก และไม่รู้จะเอาอะไร
มาฝาก จึงขอฝากไว้ทำได้ก็เพียงเท่านี้ หาก
ไม่ดีก็อย่าเอาไป หากดีขอมอบให้แก่ผู้ที่สั่งสอน
ข้าพเจ้า ส่วนความผิดพลาดข้าพเจ้าขอรับไว้เอง
หากข้าพเจ้าเขียนได้ก็จะเขียนไปเท่าที่ทำได้
จนกว่าจะเขียนไม่ได้อีกแล้วด้วยข้าพเจ้าสังหรณ์ใจ
และขอลามา ณ ที่นี้ก่อนจะลาไปโดยไม่บอกกล่าว
รักทุกๆคนมากเสมอ สวัสดี.
แก้วประเสริฐ.
28 กันยายน 2556 13:24 น.
แก้วประเสริฐ
สุรีย์แสง
๐ ม่านเมฆฟ้าคราตะวันพลันส่อง
ความหมายปองคนเราเฝ้าหวนหา
ชีวิตนั้นเปรียบไปคล้ายตำรา
ส่องสาดมาเพื่อชีพยั้งยืนยง
๐ ครั้นดำรงคงไว้ในความหมาย
ย่อมกลับกลายกาลมาคราประสงค์
บ้างเหลือไว้ในโลกโฉลกดำรง
ส่วนที่คงเหมือนเดิมย่อมเสริมเอา
๐ อันแปรเปลี่ยนเวียนวนปนดีชั่ว
ต่อเติมยั่วโลกีย์ที่ขลาดเขลา
เศร้าปนสุขมีไว้ไม่บรรเทา
ปวงชนเอาแต่ใจคล้ายปนเป
๐ สิ่งหัวร่อปนทุกข์ปลุกใจเข็ญ
แตกประเด็นมากมายคล้ายหวนเห
ดีหรือชั่วมิได้ให้มาคะเน
บ้างก็เซบ้างรุกปลุกหัวใจ
๐ ที่เกิดมายากแล้วมิแคล้วพราก
ดุจของฝากธรรมชาติสาดสิ่งไสว
รู้ทั้งรู้และทำซ้ำเติมไป
นี่แหละไซร้คนเอาเฝ้าคะนอง
๐ ดุจดั่งแสงตะวันอันสาดส่อง
ปะปนผองไสวสว่างบ้างมืดหมอง
ชีวิตคนทั้งหลายล้วนให้ลำพอง
มิได้สนองดำรงคงฝ่าฟัน
๐ หลงเมามัวความงามยามผ่องใส
กอร์ปคลั่งไคล้มืนเมาเฝ้าแต่ฝัน
ยากจำแนกดีงามหยามปนกัน
ดุจดั่งฟันกับลิ้นปลิ้นหลอกลวง
๐ คล้ายแสงของตะวันอันแจ่มใส
แต่ภายในปรวนเปเล่ห์ในหวง
ล้วนแตกไว้ต่อสิ่งอิงทั้งปวง
นั้นเป็นห่วงผูกมัดจัดคนปอง.
แก้วประเสริฐ.
10 กันยายน 2556 22:07 น.
แก้วประเสริฐ
เสน่หา
๐รอยยิ้มเด่นพักตร์พริ้ม....งามตา
มองเหม่อสุดเสน่หา.........ใฝ่ซึ้ง
ตลึงแลแม่กานดา............สุดคลั่ง จริงเฮย
สบเนตรแม่ดั่งผึ้ง.............พี่ต้องหม่นหมอง. ๐
๐ รอยยิ้มเด่นพักตร์พริ้มอิ่มงามตา
ดุจดั่งมฤคาคราเฉิดกรายโฉม
เอวองค์อ่อนไหวหวั่นสุดพรั่นโลม
เหมือนแสงโคมพลิ้วไหวในสายลม
๐ ลักยิ้มเด่นสองดวงพวงแม่สวาท
งามพิลาสคราสบพบขื่นขม
สาวน้อยลอยเลื่อนพริ้มพราวอารมณ์
ช่างยากข่มยามเปลี่ยวเสี้ยวหัวใจ
๐ อกเอ๋ยอกพบพาคราขวานบิ่น
แทบจะสิ้นเสน่หาคราสดใส
เหมือนแก้วร้าวคราวพบสบไฉไล
ยากจะได้สท้อนห้วงล่วงสู่จินต์
๐ งามยิ่งนักดั่งมฤคาครากรายสวาท
พราวพิลาสนวลใยใจแทบสิ้น
เหมือนจับบัวสองมือยื้อระริน
หมู่ภมรบินไขว่คว้าคราหว่านโลม
๐ ได้แต่มองสบเนตรเฉดนกเขว้า
สุดแสนเศร้าหฤทัยในเฉิดโฉม
โอ้เจ้าหนอดวงใจคล้ายถูกโคม
เปลวแห่งโสมแผดเผาเคล้าห้วงใน
๐ ปวดทรวงลึกร้าวไปคล้ายถูกกรีด
คมแห่งมีดเฉือนเชือดเลือดสดใส
เป็นแก้วร้าวคราวพบสบไฉไล
ดุจกระต่ายชะเง้อไว้ในดวงจันทร์
๐ ได้แต่มองละห้อยคล้อยห้วงอดีต
ยากจะกรีดหวนกลับยากนับสวรรค์
เพียงดวงเนตรแพรวพราวราวอนันต์
ฉีกชีวันสรรสร้างอยู่กลางโคลน.๐
แก้วประเสริฐ.
13 สิงหาคม 2556 13:42 น.
แก้วประเสริฐ
สิ่งสดใส
เปรียบความรักมักบางอย่างแก้วใส
แม้นดวงใจไม่เปลี่ยนเวียนแปรผัน
ทนุถนอมเอาใจใส่ทุกวี่วัน
แก้วใสนั้นจะงดงามอร่ามตา
สิ่งตรงข้ามความรักมักเจ้าเล่ห์
ล้วนเสเพลมัวเมาเฝ้าตัณหา
มักไม่แน่เปลี่ยนได้คล้ายเวลา
วนเวียนมาหวังได้ใคร่ชมเชย
อันแรกรักมักสะอาดปราศมลทิน
หอมโชยกลิ่นอวลฟุ้งล้วนปรุงเผย
เปรียบรสทิพย์หวานล้ำพร่ำภิเปรย
ครั้นยามเอ่ยเย็นฉ่ำเลิศย้ำทรวง
หากมาดแม้นชายหญิงต่างอิงไว้
เหมือนดั่งได้แก้วงามยามจรดสรวง
สร้างสิ่งสุขเคียงไว้ในทั้งปวง
ปราศจากห้วงทุกข์เข็ญลำเค็ญเลย
ถ้าปล่อยไว้ให้เป็นเช่นธรรมชาติ
ก็จะปราศความหวานอันเปิดเผย
เปรียบดังโคลนโดนน้ำแล้วย่ำเชย
หวานที่เคยแรกรักจะหักพลัน
จงใคร่ครวญก่อนให้ในความรัก
ควรประจักษ์เวลามาสร้างสรร
หมั่นตรวจสอบสิ่งรักจักรู้ทัน
คอยรอวันหวานฉ่ำไร้ระกำใจ
ดุจนกน้อยลอยล่องท้องฟากฟ้า
เพื่อจะหาอิสระภาพตราบสดใส
ครั้นผ่านคู่กาลเล่าเฝ้าเปลี่ยนไป
หวังจะได้ท่องเที่ยวเหนี่ยวใจปอง
หากมาดแม้นเปลี่ยวเอกาหาคู่คิด
หมั่นตรวจจิตและกายในทั้งสอง
อย่าลืมตัวโดดเด่นเน้นหมายครอง
ควรตรึกตรองผ่านใจให้หลายปี
หวานสิ่งรักเปรียบได้คล้ายน้ำค้าง
แวววาววางสีสรรอันหลากสี
ย่อมงดงามชวนชื่นระรื่นชีวี
ย่อมเป็นที่หมายปองจ้องจับตา
วันเวลาย่อมเปลี่ยนได้ในทุกสิ่ง
ควรระวิงสุกงอมย่อมปราถนา
เหมือนรวงข้าวยังคอยสิ่งย้อยมา
เหลืองนำพาเก็บเกี่ยวเหนี่ยวใจชน
แม้นจะมอบความรักประจักษ์แล้ว
ความผ่องแผ้วสดใสไร้สับสน
ให้สะอาดบริสุทธิ์ดุจห้วงกมล
ก็หลุดพ้นคนพาลผ่านทุกข์ไป
สร้างความรักหวานชื่นระรื่นผุด
ดังประดุจน้ำค้างกลางแสงไสว
หยาดหยดน้ำงามตาคราพลิ้วไกว
คล้องสายใยพันผูกปลูกทานทน
ดุจความรักเหมือนได้แก้วใสบาง
ที่สรรสร้างตบแต่งทุกแห่งหน
อย่ามอบให้แก่ใครเพราะใคร่ปน
ย่อมยากพ้นบ่วงมารผลาญดวงใจ.
แก้วประเสริฐ.
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
หน้าส่วนตัว
2539
