10 ตุลาคม 2551 13:29 น.
แก้วประภัสสร
กริ๊ด....ว้าย....ตาย...สลบ... แง...
ผมขาวตั้งเด่นเป็นสง่ามาเชียวยัยแบม โถ..อนิจจัง คุ ถัง กาละมัง
แก่จริงๆแล้วหรือนี่เรา สังขารหนอ ยุบหนอพองหนอ
เมื่อก่อนเจ้ายังเคยดกดำ ผมสลวยสวยเก๋หาใดปาน มาบัดนี้เจ้าจะบอกให้ข้ารู้เป็นความในให้เห็นสัจธรรม
ข้ารับรู้ในสิ่งที่เจ้าบอก ข้าจะพยายามเข้าใจ แต่ขอเวลาทำใจหน่อยนะ
มันทำให้เรานึกถึงคำของคุณครูท่านหนึ่งที่เข้ามาเม้นเราในบทกลอน
สมการชีวิต ท่านบอกว่า เส้นตรงเส้นหนึ่ง ตั้งอยู่บนเส้นตรงเส้นหนึ่ง
แต่ครูคะ นี่มันตั้งหลายเส้นเลยค่ะ
ตัดสินใจหันหน้าพึ่ง พี่ยา เจ้าของร้านเสริมสวยหวัดดีค่ะพี่ยาคนสวย
เราทักทายไป อ้าว..เราหายไปไหนมา พักนี้ไม่ค่อยแวะมาเลยนะ พี่ยาถาม
อืม..ค่ะ วันนี้ไปเลือกผู้ว่ามานะค่ะพี่ เลยแวะมา กะว่าจะให้พี่นวดหน้าให้ซะหน่อย วันก่อนไปเที่ยวมา ดูตัวเองในรูป หน้าไม่สดใสเลย แถมเหี่ยวอีก
สงสัยช่วงนี้หนูจะนอนดึกนะ เราคุย พี่ยาเดินมาหาเรา และจับหน้าเรา
ขึ้นมาพินิศ สงสัยมีอะไรอยู่ในหน้า แกมองแปลกๆอะ แล้วบอกว่า
พี่ไม่นวดให้นะ ฮ่วย..อีหยังเนี่ย เกิดมาข้อยก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละ
ช่างเสริมสวยปฏิเสธลูกค้า อ้าว..ทำไมละ นี่หนูตั้งใจมาเลยนะเนี่ย..
เราถามไป ก็หน้าเราไม่เห็นเป็นอะไรสักหน่อย อีกอย่างนี่จะเข้าหน้าหนาวแล้ว อย่านวดเลย โอ..พ่อเจ้า เพิ่งเคยเห็นร้านเสริมสวยที่ดีมีคุณธรรมวันนี้เอง
ส่วนมากไปร้านอื่นมีแต่จะเชียร์ให้ลูกค้าทำโน่นทำนี่สารพัด
อืม..ไม่นวดก็ไม่นวด..ไหนๆมาแล้วอะ..ตัดผมให้หนูหน่อย เราพูดไป
ได้จ๊ะ ผมเรายาวเร็วนะ จะถึงเอวอยู่แล้วเราตอบไปว่า
สงสัยเป็นเพราะสระผมทุกวันมั้งพี่ยา มันเลยยาวเร็ว พี่อย่าตัดออกเยอะ
หนูอุตส่าห์เลี้ยงมันไว้ดูเล่นมาหลายปี เราบอกพี่ยาไป อืม..นี่เธอ ไม่อยากเปลี่ยนอะไรบ้างเลยเหรอ พี่ยาถาม เปลี่ยนไรอะ..เราถามไป
"ลองทำสีผมดูมั้ย หัดทำอะไรใหม่ๆมั่ง เห็นไว้ผมยาว ดำ อย่างนี้มาไม่รู้กี่ปีแล้ว
พี่ยาพูด หนูไม่ชอบนะ ทำสีผมอะไรเนี่ย แต่..อืม..ดีเหมือนกันพี่ยา
วันก่อนหวีผม เห็นรังแค เอ้ย..ไม่ใช่.เห็นผมหงอกหลายเส้นเลย
พี่ยาทำเลย กลบให้มันหายไปเลยนะพี่ หนูไม่อยากให้ใครมาถอนหงอกอะ 55555
พี่ยาชวนเราคุยโน่น คุยนี่สารพัดเรื่อง วันนั้นเราสองคนคุยกัน ประเหมือนว่าไม่ได้เจอกันเป็นปี จริงๆแล้วไม่กี่เดือนเองอะ หลังจากเขาทำโน่นทำนี่ เล่นหัวเราเสร็จ ก็ยื่นกระจกให้เราส่อง ดูความเปลี่ยนแปลง
อืม..เราสวยขึ้น อิอิ มันเกี่ยวกับตัดผมมั้ยเนี่ยยัยแบม.. พอส่องผมด้านหลัง
ตาเราโตเท่าไข่ห่านเลยพี่ยา..ไหงตัดผมสั้นจังอะ เสียดายผม เราบ่นไป
อ้าว..แล้วเธอว่ามันดีกว่าเดิมมั้ยละ ผมสวยกว่าเดิมเยอะเลย
อะ..สวยก็สวยเราตอบไป
หลังจากจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อย ก็กลับมาบ้าน นั่งมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง สังขารหนอสังขาร เจ้าก็เสื่อมไปตามกาลเวลา แต่กิเลสในใจข้า
ก็ยังมีอยู่เหมือนปุถุชนทั่วไป ยังอยากสวย อยากงาม ความอยากของมนุษย์
หาเพียงพอไม่ ตกกลางคืน หลังจากสวดมนต์ไหว้พระเสร็จ เราก็นอนหลับอย่างสบายใจและรอตื่นขึ้นมาต้อนรับกับทรงผมใหม่แสนสวย ที่เพื่อนดีดีคนหนึ่งแนะนำ
3 ตุลาคม 2551 13:40 น.
แก้วประภัสสร
จิ๊บๆๆๆ..เมี้ยววว..โฮ่งๆๆ..จิ๊บๆๆๆ.. เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
ฮัลโหล.. เราลืมตาแบบสลืมสลือขึ้นมา เพราะเพิ่งจะผลอยหลับไปได้สักครู่
ไอ้หมาน้อย..นอนเร็วจัง..ไม่สบายหรือเปล่านะ.. วันนี้พี่เรามาแปลกแฮะ เมื่อก่อนเรียกเรา ไอ้แสบ ไหงวันนี้เรียกเรา ไอ้หมาน้อย อิอิ แต่ชั่งเถอะ
ไงก็น่ารัก ก๊ากกก..เปล่าค่ะ.มีอะไรหรือเปล่า..แม่หลับหรือยัง แล้ววันนี้ แม่กินข้าวกับอะไร.. 555 ไอ้หมาน้อยเอ้ย..เล่นถามทีม้วนเดียวจบ จะตอบอะไรก่อน ลืมหมดแล้วที่ถามนะ.. พี่เราหัวเราะชอบใจ อืม..ง่วงนะ.. เราลุกขึ้นนั่งแพราะกลัวว่าถ้าให้นอนคุยต่อสงสัยพี่เราต้องพูดอยู่คนเดียวแน่ๆ วันนี้แม่อยากกินน้ำพริกกะปิ พี่ใหญ่ทำให้กินแล้ว..พี่ตอบ เอ้า..แล้วแม่ไม่เผ็ดแย่เหรอ กินได้ไงอะ เราถามไป ก็ตำไม่ใส่พริกไง กระเทียมก็แค่สองกรีบเล็กๆ ไม่เผ็ดรอก
เราเลยหัวเราะ อ๋อ อิ คิดว่าแม่เก่ง กินพริกได้ อืมม..ดีแล้วละ แม่จะได้กินผักเยอะๆ ชอบบ่นว่าท้องผูก ว่าแต่พี่มีอะไร ถึงโทรมาตอนกลางคืนนะ เราถามพี่ไป อ๋อ พี่ทำยอดถึง เขาจะให้เที่ยวเกาหลีนะ
ตาเราลุกวาวหายง่วงขึ้นทันทีเลย โอ๋..ดีใจด้วยนะ..แล้วไปกี่วันคะ อากาศหนาว อย่าลืมเอาเสื้อโค๊ตไปด้วยนะเดี๋ยวหนาวไม่รู้ด้วย เราพูดไป อืม แต่พี่มีอะไรจะรบกวนเรานะ พี่เราเสียงเหมือนกังวลอะไรสักอย่าง
เราก็เลยสงสัย พี่มีอะไรหรือเปล่า.. กะว่าจะยืมกล้องเรานะ อ้าว..แล้วกล้องที่เค้าให้ไปละเราถาม มันเสียยังไม่ซ่อมเลยนะ.. อ๋อ แล้วไปวันไหนคะ พี่ไปวันที่ 23 กลับ วันที่ 28 นะ
เราทำท่าคิดนิหน่อย อืม..แต่วันที่ 24 เค้าต้องมีไปสัมนาซะด้วย ก็ต้องใช้กล้องเหมือนกัน เราบอกพี่ไป งั้นไม่เป็นไร พี่ถ่ายกับเพื่อนๆก็ได้ คงมีคนเอากล้องไปเยอะอยู่หรอก น้ำเสียงของพี่เราเหมือนผิดหวังเล็กน้อย
ทันใดนั้นเราก็คิดอะไรออก งั้นเดี๋ยว เค้าส่งไปให้ละกันนะ แต่ว่า เสียงเราเริ่มเข้าอาการของเด็กแล้วละตอนนี้ อิอิ ว่าไง..มาแบบเสียงอ้อนอีกละ..อยากได้อะไร พี่เราหัวเราะ แลกกัน พี่เอากล้องไป เค้ายอมเสียสละอะ..รักนะเนี่ยถึงยอม ..เค้าจะเอากิมจิ แดจังกืม และก็ถ่ายรูปสวยๆมาฝากด้วย เยอะๆนะ.. เราอ้อนไป พี่เราหัวเราะอีกละ อารมณ์ดีจังเนอะ คนอื่นเขาจะเอาเสื้อ เอากระเป๋า ไอ้หมาน้อยจะเอา กิมจิ เดี๋ยวกลับมาบ้าน พี่ทำให้กินเองก็ได้ รสชาติอร่อยกว่าอีกนะ 5555 จะเอากล้องปะ.. เราเริ่มขู่ฟอดๆเหมือนงูเขียวหางไหม้ อิอิ
เอาสิ เดี๋ยวเค้าส่งไปให้ละกัน อืม..พรุ่งนี้ค่อยคุยต่อนะ..ง่วงจัง เราล้มตัวลงนอน จ๊ะ.. แล้วจะเอากิมจิ มากฝาก
เวลาผ่านไป ไวเหมือนใจสั่ง 5555 จิ๊บๆๆเมี้ยวๆๆ..โฮ่งๆๆ.จิ๊บ..อาโย้โหย..กลับมาแล้วเหรอ เป็นไงบ้างคะ สนุกมั้ย อากาศหนาวหรือเปล่า แล้วถ่ายภาพวิวสวยมามั้ย กิมจิ แดจังกืมเค้าละ.. เรายิงคำถามเพื่อประหยัดเวลา อิอิ 555 ไอ้หมาน้อย..สนุกดี เขาพาพี่ไป อินชอน พูซาน เทกู บ้านเมืองเขาน่าอยู่ อากาศกำลังดีประมาณว่าใส่สายเดี่ยวเดินได้ พี่เอาเสื้อกันหนาวไปตั้งหลายตัว ไม่ได้ใส่เลย เอากิมจิมาฝากเรา อืม..แต่พี่มีอะไรจะบอกเรานะ.. น้ำเสียงพี่เราพูดเหมือนตอนก่อนจะไปเที่ยวเลย เหมือนกังวลอะไรอีกละ
พี่มีอะไรหรือเปล่า เราถาม พี่จะบอกเราว่า พอกลับมานะ พี่ก็มาดูรูปที่กล้องก็ยังมีภาพอยู่ แต่..พอเอาไปโหลดเข้าโน๊ตบุค ไม่มีอะไรให้ดูเลย เสียงเศร้าอีกละ เอาละสิ ข้อมูลของเราก็ยังอยู่ในนั้นซะด้วย
.ลองถอดการ์ด ถ่านออก แล้วใส่เข้าไปใหม่ดูหรือยังคะ เราถาม ทำหมดแล้ว ลองเข้าเมนู มันก็บอกว่าป้องกันการบันทึก งานเข้าแล้วเรา แล้วเข้าไปดูภาพได้ปะ ไม่ได้มันบอกว่า ไม่มีภาพ และก็ ไฟล์ภาพเสีย
อืมม..งั้นส่งกลับมา เดี๋ยวเค้าเอาไปที่ให้คนขายดู เพราะกล้องยังอยู่ในประกัน เราบอกพี่ไป โอเคจ๊ะ
เราไปที่ร้านซื้อกล้อง สวัสดีค่ะพี่ วันนี้พี่คนขายไม่อยู่ มีอะไรให้หนูช่วยก่อนมั้ยคะ พนักงานถาม น้อง กล้องพี่ไม่รู้มันเป็นอะไร ภาพหายหมดเลย เราบอกไป อาการเป็นยังไงคะ
พอพี่เข้าเมนูภาพ มันก็บอกว่า ป้องกันการบันทึก ป้อนกันอะไรเต็มไปหมดเลย นี่น้อง..ถ้ามันป้องกันได้ทุกอย่างอะ ช่วยบอกให้มันป้องกันโจรปล้นบ้านได้ปะจ๊ะ เราพูด 555 แหม..พี่นี่..มาทีไรทำหนูขำทุกทีเลย..สงสัยจะเจอไวรัสนะคะ อ้าวเหรอ..แล้วพี่ต้องทำยังไง เราถามไป พี่ต้อง format คะ แต่ถ้าพี่ format แล้วจะไม่มีอะไรเหลือในกล้องเลยนะคะ เอาละสิเป็นเรื่อง
จ๊ะ น้อง.แต่..เอ๊ะ ที่น้องบอกว่า format นะ เขาหมายถึงอะไรจ๊ะ เอาแล้วงานเข้าแล้วฉัน เธอพูดเบาๆกับตัวเอง แต่เราได้ยิน อิอิ คืออย่างนี้นะคะพี่ คำว่า format ก็หมายถึง การล้างข้อมูลในกล้องนะคะ อ๋อ..งั้นทำเลยจ๊ะ
สักพัก เสร็จแล้วพี่ ใช้ได้เหมือนเดิมค่ะเราหันไปมอง จ๊ะ น้อง delete เรียบร้อยแล้วนะ เธอทำหน้างงๆ กึ่งสงสัย เมื่อกี้พี่บอกหนูว่าให้ทำอะไรนะคะ ดีลีก ดีลีก นะ หนูไม่เข้าใจ อันนี้พี่คนขายไม่ได้สอนค่ะ เราก็อดขำไม่ได้
หนูก็เหมือนพี่ เมื่อตะกี้นี้แหละจ๊ะ format ที่น้องพูดนะ ภาษากล้อง แแปลว่าลบ ใช่ปะ แต่พี่จะคุ้นกับคำว่า delete ความหมายเดียวกันจ๊ะ อ๋อ ค่ะ เสร็จแล้วนะ ขอบใจจ๊ะไว้วันหลังพี่จะมา format ใหม่
15 กันยายน 2551 14:38 น.
แก้วประภัสสร
เมื่อวานซืน กลับไปหาแม่ พอถึงบ้านพี่ๆบอกว่าแม่ไปทำบุญที่วัด
เราก็เลยตามไป พอถึงวัดก็เข้าไปไหว้พระและก็เข้าไปหาแม่
ชาวบ้านหลายๆคนพอเห็นเราก็เข้ามาทักทายตามประสาคนเคยรู้จัก
แม่เราคุยเก่งมาก ตอนที่เราเข้าไปกราบตักท่าน ท่านเอามือมาลูบหัว
และจับเราไปหอมแก้มหนึ่งฟอดและบอกว่า"รอแม่แป๊บบบบ(ยาว)หนึ่งนะ
เดี๋ยวก็กลับแล้ว" เราหันไปหาป้าข้างๆ "ป้า..มีอะไรให้หนูช่วยมั้ยคะ"
ป้าบอก "อืม..อีหนูไปเอาหมากมาผ่าไปลูกไป.." เราสงสัยเลยถามไปว่า
"ที่วัดมีงานอะไรเหรอคะ หรือจะทำพิธีอะไร" "เปล่าหรอกหนู..
เตรียมไว้ให้คนแก่นะจ๊ะ..คืนนี้เขาจะมาจำศีลที่วัดกัน เผื่อเอาไว้
ให้เขาเคี้ยวหมากกัน" "อ๋อ..ค่ะ..แล้วหนูต้องเตรียมอะไรมั่งละคะ"
เราถาม "ป้าเตรียมไว้แล้ว..หนูแค่จัดใส่จานนะลูก" "ได้ค่ะ"
เราเอา"ใบพลู"ไปล้าง และนำมาตัดหัวท้ายให้สวยงามวางไว้จานละสิบใบ
และตามด้วย"หมากดิบ"ผ่าสี่ซีก "สีเสียด" อันนี้แข็งมากต้องใช้กรรไกร
ที่ใช้สำหรับไว้เคี้ยวหมากมาตัด "ปูนเคี้ยวหมาก" สุดท้ายก็หยิบ"ยาเส้น"
อันสุดท้ายนี่สงสัยเหมือนกันว่าเขาเอามาทำไม ป้าบอกว่า เวลาเคี้ยวหมาก
เขาจะหยิบยาเส้นมาขัดฟันไปด้วย
เราชำเลืองดูแม่ ท่านก็ยังนั่งเหยียดขาคุยกับชาวบ้านอยู่ หันไปอีกทาง
เห็นคุณยายคนหนึ่งกำลังตำหมาก เราเลยอาสาตำให้ พอทำให้คุณยาย
เสร็จเรียบร้อย เราก็เลยลองเอาปูนมาทาที่ใบพลู ตามด้วยหมาก
และสีเสียด เราไม่ตำ ลองเคี้ยวดู โอ้โฮ้...เผ็ดชะมัดเลยอะ..รสชาติ
มันแปลกมาก..แต่กลัวเสียฟอร์มเลยต้องเคี้ยวต่อ สักพักมีน้ำสีแดงๆ
ออกมา.. ชักสนุก.หยิบใบพลูมาเคี้ยวอีก ..เผ็ดอีกแล้ว..
แม่หันมามองเรา เห็นเราปากแดง ทำท่าตกใจคิดว่าเราหกล้ม แต่พอ
มองมาอีกที ท่านก็หัวเราะ "ลองเคี้ยวหมากหรือลูก อร่อยมั้ย" เราตอบไม่ได้เพราะหมากเต็มปากเลยละ แต่ใช้ภาษาใบ้ชี้ที่ปากตัวเอง แม่บอกว่า
"เดี๋ยวเราจะกลับกันแล้วนะ" เราเลยไปคลายหมาก บ้วนปาก และเข้าไป
ลาชาวบ้าน หลายคนบอกแม่ว่า อยากให้แม่ครูมาจำศีลด้วยกันคืนนี้
แม่บอกไปว่า คืนนี้ขอตัวก่อน เพราะลูกๆอยู่บ้านกันทุกคน ขอไปหา
ลูกก่อน ก่อนกลับแม่พูดว่า "เจริญธรรม"
พอแม่เดินจะลงบันใดผ่านชาวบ้าน ก็ชวนให้แม่อยู่อีก ท่านก็พูดคำเดิม
ว่าลูกๆมา ขอแค่วันเดียว และแม่ก็พูดว่า "เจริญธรรม" เราสงสัย
เลยถามแม่ว่า ทำไมแม่พูดคำว่า เจริญธรรม ท่านบอกว่า มันเป็นคำกล่าวลา
ที่ดีที่สุดหรับแม่ เพราะคนฟังก็ขัดไม่ได้ที่จะให้ไป
พอถึงตอนเย็น เราต้องบินกลับมาทำงานแล้วละ เลยเข้าไปหอมแก้มแม่
และก้มกราบเท้าท่าน ท่านดึงเราเข้าไปกอดและหอมตอบ และทำท่าจะร้องไห้
เราเลยบอกว่า "เดี๋ยวเดือนหน้าหนูมาหาใหม่ อยู่กับพี่ๆไปก่อน หนูรักแม่ค่ะ"
น้ำตาแม่ก็ยังคลอ เราเลยหันไปพูดว่า "อย่าร้องสิ เดี๋ยวหนูร้องตามนะ เจริญธรรม" ท่านหัวเราะพร้อมน้ำตาและพูดกับเราว่า "ไปเถอะไอ้แสบ ..โชคดี"
55555555
27 สิงหาคม 2551 14:55 น.
แก้วประภัสสร
ความรัก...เหมือนวรรณกรรมบรรยายอย่างไรก็ไม่รู้จบ
สิ่งๆดีเกิดขึ้นเพราะความรัก...สิ่งร้ายๆก็เกิดขึ้นเพราะความรัก
ได้เช่นกัน....หลายคนไขว่คว้า อยากรู้และสัมผัสกับคำๆนี้
กับอีกหลายคนที่ไม่อยากสนใจ ไม่อยากรู้ อาจจะเป็นเพราะ
ความกลัว..กลัวว่าถ้ารักแล้วจะผิดหวัง..เสียใจ..
จะบอกให้..คุณอย่ากลัวเลย...
คำว่า "รัก"....ความหมายช่างแสนดี...สร้างสรรค์
รัก...คือการให้...ให้อย่างฉลาด..จริงใจ
คนที่รู้จักความรัก รักที่แท้จริง จะมีแต่ความสุข
ความรักไม่เคยทำให้คุณมีทุกข์
ขอให้คุณรู้จักที่จะรักให้เป็น..ต้องแยกแยะ
หลง กับ รัก ต่างกันคนละความหมาย
หลง... จะอยู่กับได้ไม่นาน
แต่...รัก..คือนิรันดร์
22 สิงหาคม 2551 12:23 น.
แก้วประภัสสร
มีบ้านหลังหนึ่ง เจ้าของบ้านมีลูกหลายคน จึงไปปรึกษาเพื่อนบ้านว่า อยากหารายได้พิเศษ เพื่อนบ้านแนะนำให้เขาเลี้ยงนกกระทาเพราะเลี้ยงง่าย เขาเลยทำตามคำแนะนำ เขาได้ทำกรงข้างๆบ้านและไปซื้อลูกนกกระทามา 200 ตัว เจ้าของฟาร์มแนะนำว่า น่าจะเอานกหงษ์หยกไปเลี้ยงด้วยมันน่ารักดี เขาก็เลยซื้อมา 2 ตัวและกระจก 1 บาน
หลังจากนำกลับมาบ้านเขาก็เลี้ยงนกทั้งสองเป็นอย่างดี ให้อาหารดูแลความสะอาดของกรงนกตลอด นกกระทาเลี้ยงอยู่ฝั่งขวาเป็นแถวยาว ส่วนนกหงษ์หยก
อยู่ฝั่งซ้ายในกรงที่สวยงาม ทุกวันตอนเช้าเจ้าของบ้านจะต้องเปิดประตูเข้ามาดูว่านกกระทาออกไข่หรือยัง "ออกไข่ให้พ่อเร็วๆนะลูก" นกกระทาได้แต่มองและบอกเพื่อๆนว่า เจ้านายเราใจดีเขาให้อาหารเรากิน พวกเราต้องเร่งออกไข่ให้เขาเยอะๆ ส่วนนกหงษ์หยกได้ยินก็ทำไม่สนใจ ส่องกระจกดีกว่า
ต่อมาไม่นาน นกกระทาก็ได้ออกไข่ เจ้าของบ้านดีใจมาก เขาเก็บไข่ไปขายทุกวันมีรายได้เพิ่มจากการขายไข่และได้เอาไข่บางส่วนมาฟักเพื่อเป็นพันธ์รุ่นต่อไป ผ่านไปเป็นปี นกบางตัวก็ไข่น้อยลง บางตัวก็ตายไป ลูกนกเริ่มโตขึ้น มีวันหนึ่งลูกนกสงสัยเลยถามแม่ว่า "แม่ครับ..ทำไมพวกลุงป้าและแม่ต้องมาอยู่อย่างนี้ แล้วทำไมป้า 2 ตัวนั้นถึงไม่อยู่กับพวกเราล่ะ" แม่นกตอบลูกว่า "ลูกดูป้าเขาสิ หน้าตาก็ไม่เหมือนเรา เขาสวยสะอาด เราตัวมอมแมม ป้าเขาคงไม่ชอบอยู่กับพวกเราหรอก" ลูกนกก็ถามต่อไปว่า"แม่ครับทำไมแม่กับพวกญาติๆเราต้องตื่นเช้ามาออกไข่ทุกวัน ป้า 2 ตัวนั่นไม่เห็นมีไข่เลย" แม่นกตอบไปว่า "เจ้านายเราเขามีพระคุณ สิ่งเดียวที่เราจะทำให้เขาได้คือออกไข่ให้เขาเยอะๆ"
วันเวลาผ่านไป เจ้าของบ้านได้มีลูกเล็กเพิ่มขึ้นอีก 1 คน เขาจำเป็นต้องขายนกทั้งหมดเพราะกลัวขนนกและเชื้อจากนกติดต่อถึงลูก แต่ด้วยความผูกพันธ์กับนก ทำให้เขาทำใจอยู่นาน สุดท้ายเขาก็ต้องขายนกไป ถึงวันที่คนซื้อมารับนก เจ้าของบ้านแสนอาลัยและพูดไปว่า "ขอบใจพวกเจ้าทุกๆตัวที่ทำให้เราปลดหนี้ได้ ขอบใจลูกๆเจ้าที่ส่งเสียงยามที่เรากลับมาบ้าน เธอเหมือนเป็นมิตร เป็นเพื่อนของเราไม่ต่างอะไรไปกับมนุษย์ ขอให้เจ้าไปอยู่บ้านใหม่ที่อบอุ่นเหมือนบ้านนี้
หงษ์หยกเหมือนกัน เจ้าไปอยู่บ้านใหม่ก็ขอให้คงความสวยงามของเจ้าไว้นะลูกนะ" ลูกนกได้ยินเจ้านายพูดก็หันไปพูดกับแม่ว่า "แม่ครับ...ผมเข้าใจแล้วล่ะว่า พวกเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือที่จะทำดีได้ ไม่อิจฉา ริษยา ผมเข้าใจป้าหงษ์หยกทั้งสองแล้วล่ะครับ...เพราะเขาเลือกเกิดมาเป็นนกกระทาเหมือนพวกเราไม่ได้ต่างหากล่ะครับ" แม่นกมองลูกแล้วยิ้ม....
หน้าส่วนตัว
1884
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
