17 มกราคม 2556 22:17 น.
แก้วประภัสสร
" ตุ๊บ.....เสียงผลไม้ป่าหล่นไปถูกหลังเสือขณะที่กำลังนอน-
ตากแดดอ่อนๆในยามเช้า หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยจากการออกหาอาหาร
ในเมื่อคืน แต่พลาดเพราะไม่มีเหยื่อให้จับกิน
เสือชะโงกหน้าดูผลไม้ที่หล่นถูกตัวอง และแหงนหน้ามองขึ้นไปยัง
ต้นไม้
" อีกนะ....เจ้าลิง....นอนนอนหลับอยู่ดีๆ เจ้าโยนผลไม้ลงมาใส่ข้าทำไมกัน"
เสือมองลิง แต่ไมได้แสดงอาการไม่พอใจแต่อย่างใด
"เจี๊ยกๆๆๆ.." ลิงกระโดดไปมาอยู่บนต้นไม้
"ตื่นๆๆๆพี่เสือ ..พี่จะนอนอยู่ทำไม ตะวันสายโด่งแล้ว ลุกขึ้นเถอะ
ไปหาอะไรทำสนุกๆกันดีกว่าน่า....ตื่นๆๆๆ" ลิงร้องเรียกเสือพร้อมกับ
เิอาผลไม้โยนใส่เสือหลายครั้ง
เมื่อเสือถูกรบกวน ก็นอนต่อไม่ได้ ยกหัวขึ้นแล้วมองไปที่ลิง
" เจ้าอย่ากวนเลย ข้าเพลีย..เมื่อคืนไม่ได้กินอาหาร ขอข้านอนต่ออีกสักหน่อยเถอะนะแล้วจะไปเล่นกับเจ้า" เสือบอกเหตุผลไป
สัตว์ทั้งสองตัว แตกต่างจากสัตว์อื่น เนื่องจากตอนเด็กๆ
แม่เสือถูกนายพรานยิงตาย
ด้วยธรรมชาติของความเป็นแม่ แม่ลิงเห็นลูกเสือหิวนมก็เลยให้นมตัวเองกิน
พร้อมกับลูกตัวเอง และเลี้ยงมาคู่กัน จนแม่ลิงถูกยิงตาย
มันทั้งสองจึงดูแลกันจนโต เสมือนพี่น้อง
" ตุ๊บ...ตุ๊บ...ตุ๊บ " เสียงผลไม้หล่นไม่ขาดช่วง
จนเสือนอนต่อไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องเพยิบร่างอันใหญ่โตลุกขึ้นอย่างช้าๆ
ลิง....กระโดดอย่างดีใจ มันกระโดดลงมาเกาะหลังเสือแล้วบอกว่า
" เมื่อคืนพี่ไม่ได้กินอาหาร คงจะหิวมากสินะ...อะ..เอาผลไม้นี่ไปกิน
ข้ากินมาตั้งแต่เล็ก รสชาดมันแสนวิเศษ พี่ลองหน่อยมั้ย"
ลิงยื่นผลไม้เสือ
" เจ้าตามสบาเถอะ ขอบใจเจ้ามาก มันผิดวิสัยของข้า ข้าเคยกินแต่เนื้อ
ไม่เคยกินผลไม้ " เสือบอกปฏิเสธไป
" เฮ้......เฮ้.. พี่ เสือ มันผิดวิสัยอย่างไร ดูข้าสิ.. ข้ากินผลไม้มาตั้งแต่เด็ก
ไม่เคยออกล่าให้เหนื่อยเหมือนพี่ ข้ายังอยู่ได้เลย ข้าว่านะ..พี่นะหลงในรสชาติของเนื้อเสียแล้ว
ข้าขอถามพี่หน่อยเถอะว่า ..ทุกวันนี้โลกมันเปลี่ยนแปลงไปมากมาย ไม่เหมือนตอนเราตัวเล็กๆ
เมื่อก่อนเรามีเพื่อนในป่ามากมาย พี่หมูป่า พี่กระต่าย พี่นก พี่ชะนี พี่หมี เยอะแยะ
แต่ตอนนี้ พี่ก็เห็นว่า พวกเขาค่อยๆถูกฆ่าตายจนเกือบจะไม่มีแล้ว ....ในป่าก็เริ่มไม่มีต้นไม้
ฉันนะไม่กลัวลำบากหรอ ฉันเอาตัวรอดได้ ผลไม้ยังพอหาได้ แต่พี่นะสิ ถ้าคืนนี้พี่ออกหาเหยื่อ
แล้วไม่ได้ละ มะรืน มะเรื่องละ ...พี่จะทำยังไง ? ลิงถามเสือ
เสือกระดิกหูฟังแล้วตอบว่า
ฮ่าๆๆๆ ข้าก็ค่อยๆผอมและก็ตายไปนะสิ...ฮ่าๆๆ เจ้าไม่น่าถามเลย เสียคำรามเบาๆ
ฮ่าๆๆๆ ช่างน่าขันยิ่งนัก ลิงกระโดดไปมา ยกมือมาตบกันไปมา
ลิงกระโดดลงจากหลังเสือ แล้วปีนขึ้นไปยังต้นไม้
เจ้าขันอะไรกัน เสือถามพร้อมกับสะบัดหางไล่แมลงที่บินมาไต่ตอมตัว
ข้าก็ขันพี่นะสิ...ข้าเคยได้ยินพวกมนุษย์พูดว่า ..อยู่อย่างเสือ แม้ตายก็ไม่เสียดายชีวี
ฮ่าๆๆ เป็นเช่นนี้เอง ลิงร้องเจี๊ยกๆ อย่างสนุก สนาน
ส่วนเสือเงยหน้าขึ้นมองเสือ แล้วก็หัวเราะก้องไพร
ลิงลงมากต้นไม้ขึ้นหลังเสืออีกครั้ง
ข้าถามจริงนะพี่ ถ้าคืนนี้ มะรืน มะเรื่อง พี่ไม่ได้กินอาหาร ข้ากลัวว่า พี่จะอยู่อย่างเสือเสียไม่ได้
แล้วต้องตายจากข้าไปจริงๆ ลิงนั่งนิ่งเหมือนเศร้าในสิ่งที่ตนเองคิดไป
แล้วเจ้าจะให้ข้าทำอย่างไรละ เสือถามลิงไป
ลิงยื่นผลไม้ใส่ปากเสือ แต่เสือส่ายหน้า เจ้ากินเถิด ข้าไม่กินหรอก
ลิงก็ยื่นใส่ปากอีก
เจ้ากินเถอะ เจ้าก็รู้ว่า ข้าเคยกินผลไม้เสียที่ไหนละ เสือก็ยังยินยันที่จะไม่กิน
ลิง...ไม่ละความพยายาม มันเอาขาหลังทั้งสองข้าง เขย่าเอวเสือ
จนเสือรู้สึกรำคาน อ้าปากจะส่งเสียงคำรามดุลิง
ลิงได้โอกาส ขณะที่เสืออ้าปากโยนผลไม้เข้าไปปากเสือทันที
ส่วนเสือไม่ทันตั้งตัว ขณะที่หุบปากลง ฟันอันแหลมคมก็กัดผลไม้นั้นพอดี
ผลไม้หวาน...หอม...ทำให้เสือนิ่งสักครู่ แล้วค่อยเคี้ยวผลไม้จนหมด มันกระดิกหางอย่างช้าๆ
พี่เสือ....เป็นอย่างไร ผลไม้อร่อยไหม ? ลิงชะโงกหน้าถาม
อืม...รสชาดแปลกดี แต่ก็สู้เนื้อที่ข้ากินทุกวันไม่ได้ ว่าแตผลไม้ที่เจ้าให้ข้ากินนะ
มันชื่ออะไรละ เสือถามลิง
ลิงตอบไปว่า ลูกไม่มีชื่อ แล้วมันร้องเจี๊ยกๆ อย่างชอบใจ
อะไรของเจ้า ลิงน้อย ทำไมถึงเรียกลูกไม่มีชื่อละ เสือส่ายหัวไปมา
ลิงกระโดดลงจากหลังเสือ แล้วปีนขึ้นไปบนต้นไม้ มันไปหยิบผลไม้มาหนึ่งลูก
แล้วบอกว่า นี่ก็ไม่มีชื่อ ฮ่าๆๆ เจี๊ยกกๆ
เสือส่ายหัวไปมาแล้วถามว่า
เมื่อไม่มีชื่อ แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรว่า ลูกไหนเจ้ากินได้ ลูกไหนเจ้ากินไม่ได้ เสือถามด้วยความสงสัย
ข้าก็ไม่ได้รู้ทั้งหมดหรอกพี่เสือ ..ข้าสังเกตเอาว่า ผลไม้ลูกไหนที่พ่อนก แม่นกจิกกิน แล้วคาบไปฝาก
ลูกๆของมันนะ ข้าก็ต้องกินได้ ฮ่าๆๆๆ มันส่งเสียงร้องเจี๊ยกๆอีกครั้ง
พี่เสือ...อยากจะลองกินผลไม้อีกมั้ยละ ลิงถาม
ไม่ละ....ข้าขอบใจเจ้ามาก ลิงน้อยที่สอนให้ข้ารู้จักหาอาหาร อืม...หรือข้าอาจจะเลิกเป็นผู้ล่า
หันมากินผลไม้ กินผักเหมือนเจ้าก็ได้นะ ลิงน้อยน้องพี่ เสือยิงฟันอันน่ากลัว แล้วคำรมเบาๆอย่างชอบใจ
ต้องแบบนี้สิพี่เสือของข้า อย่าอยู่อย่างเสือเลย มันไม่สนุกหรอก มาลองใช้ชีวิตเหมือนลิงอย่างข้าดีกว่า
สนุกกว่ากันเยอะเลย ฮ่าๆๆ
20 ธันวาคม 2555 13:27 น.
แก้วประภัสสร
คุณยายคนหนึ่ง ลูกหลานพาไปหาหมอตรวจสุขภาพ
เนื่องจากแกผอมลง และร่างกายดูไม่แข็งแรง
พอหมอตรวจเสร็จและวินิจฉัยว่า คุณยายขาดสารอาหาร
" คุณยายครับ โรคอย่างอื่นไม่มีนะครับ ความดันปกติ น้ำตาลปกติ
แต่ที่คุณยายผอมลง เพราะขาดสารอาหาร" คุณหมออธิบาย
" แล้วยายจะทำยังไงละคะคุณหมอ" คุณยายถาม
" หมอจะจัดวิตามินให้นะ คุณยายกลับบ้าน ให้กินอาหารครบห้าหมู่
อีกสามเดือนมาหาหมอใหม่นะครับ" คุณหมอสั่ง
เมื่อครบสามเดือน ยายก็มาตามหมอนัด
" คุณยาย ทำไมผอมลงกว่าเดิมละครับ กินอาหารตามที่หมอแนะนำ
หรือเปล่า" หมอสงสัย
" กินจ้าหมอ เพิ่งได้สามหมู่ อีกสองหมู่ยังไม่ได้กินจ้า "
คุณหมอทำท่า งงๆ แล้วถามว่า" หมอไม่เข้าใจครับ ทำไมยายถึงบอก
ไม่ได้กินครับ"
ยายตอบแบบเหนื่อยๆว่า
" ก็จะให้ยายกินยังไงไหวละหมอ หมู่1 ถึง หมู่ 3 กินแล้ว มันอยู่ไม่
ไกลจากบ้านยาย ยังพอเดินไปกินไหว
แต่ไอ้หมู่ 4 หมู่5 นะ มันไกลเกือบห้ากิโล ยายเดินไปกินไม่ไหว
หรอกหมอเอ้ย"
ตะแล่มๆๆ ฮ่าๆๆๆ
27 พฤศจิกายน 2555 16:55 น.
แก้วประภัสสร
" เทะซี่ๆๆ ไปสมุ ปรากาง .." เสียงหนุ่มสาว ห้าคนเรียกเท๊กซี่
พอขึ้นรถสักพัก " ลู ลู...ช่วยเปิกกระจกลงที หา ใจ ไม่ออก..อึกอัก.."
คนขับแท๊กซี่ " เปิดไม่ได้ครับ ฝนตกอยู่"
" โอ้..แย่และ..แย่และ..เปิกๆ เมารก เมารก.." เสียงสาวพม่าบอกคนขับ
" คุณ..ฝนมันตกหนักขนาดนี้เปิดก็เปียกหมดสิครับ " ลุงคนขับ
" ไม่ไหวแล้ววววว ไม่ไหวแล้ว เมารก..จอก จอก จอก จอกเลย..
มะไปแล้ว..."
คนขับ " ครับ เชิญครับ ไม่เ้ป็นไรครับ"
พอลงจากรถ รถติด คนขับได้ยินเสียงสาวพม่าพูดว่า
" ขับรกเบกเอี๊ยก เบกเอี๊ยก คงยิ่งเมารกอยู่ ไม่หวายๆ
กักบ้าง กักบ้าง มะไปและ ช้างสางเสียง " (สามเศียร ช้าง)
" ครับ ผมก็ว่าอย่าไปเลยครับ กลับเถอะครับ"
แก้วฯ มารวย อิอิ
วันที่ 20 มกราคม ที่ผ่านมา ข้าพเจ้าได้ไปเยี่ยมผู้ใหญ่ที่นับถือ ผ่าตัดมะเร็งเต้านม ผ่ามาหลายครั้งแล้ว ให้คีโมมานับครั้งไม่ถ้วน เธออยู่ด้วยกำลังใจล้วนๆ ล่าสุด หมอต้องส่งตัวจากโรงพยาบาลตากสินไปผ่าตัดที่ศิริราช ประมาณว่า ไม่สามารถรักษาได้ เนื่องจากเครื่องไม้ เครื่องมือไม่พร้อม เมื่อเธอไปถึง คุณหมอเตรียมผ่าตัดด่วน แต่ผ่าด้านหน้าไม่สามารถทำได้ จึงต้องผ่าตัดผ่านด้านหลัง อ้อมด้านหัวใจเข้าไป ฟังที่เล่าแล้ว ข้าพเจ้านึกภาพไม่ออกเลยว่า เธอจะเจ็บแค่ไหน
วันที่ไปเยี่ยม เธอกำลังนั่งส่องกระจก หวีผม ปะแป้ง และนั่งพิงหมอน ร่างกายถูกพันด้วยผ้าพยุงตัว แขนขาปกติ ซึ่งก่อนหน้าจะผ่าตัด ได้ทราบว่า ขาทั้งสองข้างบวมจนจะปริออกมา เธอ เหมือนคนปกติ หน้าตาไม่เหมือนคนที่เพิ่งได้รับการผ่าตัดมาไม่กี่วัน ข้าพเจ้ายกนิ้วให้เธอ บอกกับเธอว่า "เจ้สุดยอดมาก เก่งที่สุด" เธอยังเล่าต่อว่า คนอื่นที่ผ่าตัดมาเสียเลือดสองสามขวด แต่เธอเอาเลือดเสียจากตัวออกไปห้าขวด แล้วเธอก็หัวเราะ กำัลังใจค่ะ...เธอมีกำลังใจจากญาติ จากคนที่เธอรัก และกำลังที่สร้างด้วยตัวเธอเอง ก่อนหน้านี้ จากคำบอกเล่าี่ของพี่ บอกว่าเธอยังไม่รู้จักปลง หลังจากพี่่ให้ทำสมาธิ ปฏิบัติธรรม ก่อนหน้านั้น เธอมักจะบ่น หลังจากที่ปฏิบัติธรรม เธอบอกว่า "อะไรจะเกิดก็เกิด ตายก็ตาย สิ้นเวร สิ้นกรรม" เมือมองเธอ ข้าพเ้จ้ากลับคิดถึง อัลมิตรา หญิงแกร่งของฉัน เธอและเธอ ไม่ได้ต่างกันเลย ทั้งสองผ่านมาได้ด้วยใจล้วนๆ หลังจากนั้น ได้เดินทางไปไหว้พระที่วัดอัมรินทร์ หลวงพ่อโบสถ์น้อย ต่อด้วยวัดระฆัง ไหว้พระ ให้อาหารปลา เดินทางต่อไปยังตลาดน้ำคลองลัดมะยม ถึงเที่ยง หิวค่ะ ไม่พูดพล่ามทำเพลง คุณกิ่งนำหน้าได้ร้านปลาช่อนเผา เป็ดย่าง ส้มตำ ปอเปิ๊ยะสด กุยช่าย น้ำผลไม้ หลายยอย่างค่ะ สรุปหมด อร่อย ปลาสดๆ เนื้อหวาน บอกได้ว่า ไปแล้วไม่ผิดหวัง แต่ต้องทำใจนะคะ เพราะคนเยอะมากๆ ต้องจ้องมองโต๊ะ ใครลุกต้องรีบเดินไปนั่งเลย ไม่งั้นจะเสียโต๊ะไป จ้อง.. จ้อง..หนูน้อยยืนจ้องโต๊ะเราไม่กระพริบตา จริงๆแล้ว อยากจะนั่งต่อสักพัก แต่เห็นใจน้องหนู ที่แม่สั่งให้มายินเฝ้ารอโต๊ะเรา อิอิ เอ้า.....อิ่่มก็ได้ หลังจากทานเสร็จแล้ว เศษอาหารนำไปทิ้งที่ถังขยะ เห็นมั้ยคะ คนมาที่นี่น่ารักและมีวินัยกันทุกคน ว่างๆก็อย่าลืมแวะไปเที่ยว ไปชิม ไปหาซื้ออาหารสดๆกันนะคะ รับรองไม่ผิดหวังค่ะ สุดท้าย...แบ่งบุญมาฝากทุกท่านด้วยค่ะ ขอผลบุญที่ข้าพเจ้าเพียร พยายาม ตั้งใจทำ ส่งผลให้ข้าพเจ้า ครอบครัว และทุกท่านได้รับผลบุญนั้น พร้อมมีความสุขกันทุกคนค่ะ ขอบคุณมากค่ะ แก้วประภัสสร // 23/01/2556 เช้าแวะไปเยี่ยมญาติที่โรงพยาบาลศิริราชก่อน
หลังจากนั้นไปไหว้พระที่วัดอัมรินทร์ หลวงพ่อโบสถ์น้อย ซึ่งได้รับการบอกพี่ว่า ศักดิ์สิทธิ์มาก
จากนั้นเดินทางต่อไปยังวัดระฆัง อยู่ไม่ไกลมากนัก
หลังจากนั้นเดินทางไปตลาดน้ำคลองลัดมะยม โดยเราเข้าเส้นทางลัดจรัลสนิทวงษ์ซอย 35 และไปตามถนนราชพฤกษ์ค่ะ
ปลาช่อนตัวใหญ่มากค่ะ สด อร่อย สมกับราคา
ปอเปี๊ยะสด โอเคเลยค่ะ ไม่หวานมาก ไม่เปรี้ยวมาก
เป็ดไม่มีกลิ่นคาวเลยสักนิด ใช้ได้ๆ
มีกุยช่าย ด้วยค่ะ
ที่ขาดไม่ได้ ส้มตำ
จบทริปแล้วค่ะสำหรับวันหยุดที่่่ผ่านมา
ตั้งชื่อเรื่องสั้น" เดือนสิบเอ็ดแล้วนะคะ" "ฉันรู้แล้ว...ไม่ต้องมาบอกหรอก ใครๆก็รู้ทั้งนั้นแหละ ว่านี่เดือนสิบเอ็ด" เสียงป้าฉอดแว๊ดๆมา น้ำหมาก น้ำลาย กระเด็นไปไกลโข โชคดีที่ไอ้ตูบหลบทัน ไม่งั้นมันจะร้องเสียงหลงเพราะกลัวสีแดงของน้ำหมากที่เหมือนเลือด... เลือดครับเลือด ขายเลือดสดๆ งดเชื่อเบื่อทวงคืน ซื้อไปแล้วไม่รับคืน ฮ่าๆๆ รู้สึกจะไม่เกี่ยวกับเดือนสิบเอ็ดเลยนะคะ
กี่ครั้งกันน๊า....แทบจะนับครั้งได้ ที่มีโอกาสไปลอยกระทง ลอยทุกข์ ลอยโศก ลอยสิ่งที่ได้ให้ไหลไปกับสายน้ำ กี่ครั้งน๊า ที่คู่รักจูงมือกันไปลอยกระทง ขอพรกับแม่น้ำคงคา แล้วกี่ครั้งละ ที่่ไอ้แดงข้่างบ้าน ดีใจ เมือถึงเทศกาล ลอยกระืทง รอจังหวะ คนยกกระทงขึ้นหัว แล้ววางลงกับสายน้ำ ท่าน้ำนิ่งก็เอามือวิดน้ำให้กระทงไหล บางครั้งกระทงก็คว่ำบ้าง แต่ไอ้แดงก็พร้อมที่จะกระโดด ลงไปดูว่าในกระทงมีเงินมั้ย แดงสนุกตามประสาเด็ก แต่ไม่รู้หรอกว่า ทำไมจึงมีวันนี้ ทำไมเขาจึงลอยกระทง รู้แต่ว่าถึงวันนี้ ความสุขของแดงคือกระโดดลงแม่น้ำ ลำคลอง มองหากระทงที่ลอย และหยิบเศษสตังค์ที่คนวางไว้ไปซื้อขนม * * * * * * * * *
---------------- ประเพณีลอยกระทง ตรงกับวันเพ็ญ (วันขึ้น 15 ค่ำ) เดือน 12 (ตามปฏิทินทางจันทรคติ) ประมาณเดือนพฤศจิกายน เดิมเชื่อกันว่าประเพณีลอยกระทงเริ่มมีมาแต่สมัยสุโขทัยในรัชสมัยพ่อขุนรามคำแหงโดยมี นางนพมาศ เป็นผู้ประดิษฐ์กระทงขึ้นครั้งแรก โดยแต่เดิมเรียกว่าพิธีจองเปรียงที่ลอยเทียนประทีป และนางนพมาศได้นำดอกโคทม ซึ่งเป็นดอกบัวที่บานเฉพาะวันเพ็ญเดือนสิบสองมาใช้ใส่เทียนประทีป แต่ปัจจุบันมีหลักฐานว่าไม่น่าจะเก่ากว่าสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น โดยอ้างอิงหลักฐานจากภาพจิตรกรรมการสร้างกระทงแบบต่างๆ ในสมัยรัชกาลที่ 3 ------------------------------------ ความเชื่อเกื่ยวกับวันลอยกระทง 1.เป็นการขอขมา พระแม่คงคา ที่มนุษย์ได้ใช้น้ำ ได้ดื่มกินน้ำ รวมไปถึงการทิ้งสิ่งปฏิกูลต่างๆ ลงในแม่น้ำ เป็นการสักการะรอยพระพุทธบาท ที่พระพุทธเจ้าทรงได้ประทับรอยพระบาทไว้หาดทรายแม่น้ำนัมมทานที ในประเทศอินเดีย เป็นการลอยความทุกข์ ความโศกรวมถึงโรคภัยต่างๆ ให้ลอยไปกับแม่น้ำ 2.ชาวไทยในภาคเหนือมีความเชื่อว่า การลอยกระทงเป็นการบูชาพระอุปคุต ตามตำนานเล่าว่า พระอุปคุตทรงสามารถปราบพญามารได้ ขอบคุณข้อมูลจาก http://www.educatepark.com/story/loykrathong.php --------------------- -------------------------------------------
ปีนี้ ..ถ้าใครมีทุกข์ มีโศก มีโรค มีภัย ลองไปลอยกระทงดูนะคะ ลอยสิ่งไม่ดีให้ไหลกับไปสายน้ำ อย่างน้อยก็ทำให้เราสบายใจไม่มากก็น้อย หลังจากลอยกระทงแล้ว ขอให้ทุกๆคนได้รับแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต เบา........สบาย...ปลอดโปร่ง ...สุขกับทุกวันนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ แก้วประภัสสร / /
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
หน้าส่วนตัว
2934
