30 พฤษภาคม 2555 12:31 น.
แก้วประภัสสร
อกเอย...
เจ้าเคยห่มผ้ายามหน้าหนาว
ปลดเปลื้องปล่อยว่างวางเรื่องราว
เดินก้าวลุยน้ำเท้าย่ำทราย
อิสระ....
พันธะหลุดพ้นค้นความหมาย
ท่ามกลางธรรมชาติวาดลวดลาย
ยามสายแดดกล้ายืนท้าลม
ชีวิต..
หลงจิตรูปงามตามผสม
วูบหวิวหวั่นไหวในอารมณ์
กล้ำกลืนฝืนข่มยามห่างไกล
ฟ้าจ๋า..
ฝากคำนำพาไปได้ไหม
ว่ารักคิดถึงซึ่งคนไกล
ถนอมไยห่วงหาอย่าลากัน
22 พฤษภาคม 2555 17:12 น.
แก้วประภัสสร
ให้กินไข่อย่างเดียวหน้าเหี่ยวหมด
แต่ก็ดีกว่าอดงดอาหาร
ช่างมันเถอะอิ่มท้องต้องทำงาน
คิดมากพาลไม่สวยด้วยของแพง
คนฉลาดอย่างฉันนั้นเลือกได้
เว้นเปลือกไข่ไม่มองของแสลง
ทั้งทุเรียนเนื้องามหนามทิ่มแทง
เชิญท่านแบ่งตามสบายไม่ว่ากัน
ขอแค่มีข้าวเหนียวเคี้ยวหนุบหนับ
ในสำรับมีปลาร้ามาให้ฉัน
เพียงเท่านี้พอแล้วแก้วยอมพลัน
สิ่งกำนัลเพชรทองมิต้องการ
มีข้อแม้บางอย่างวางเดิมพัน
หนอนในนั้นตัวใหญ่ให้เท่าบ้าน
หามาได้จะยอมพร้อมคล่องงาน
เป็นแม่บ้านครองคู่อยู่จนตาย
อิอิ ^_^
14 พฤษภาคม 2555 16:52 น.
แก้วประภัสสร
แม่ไม่เคยสอนลูกเรื่องปลูกรัก
สอนแต่ปักดำกล้าท้าแดดฝน
ด้วยสองแขนสองขาพาอดทน
เหงื่อไหลปนปะแก้มยังแย้มกัน
สอนรักชาติศาสนาพระมหากษัตริย์
เป้าหมายชัดปริญญาพาก้าวฝัน
เมื่อเรียนจบตอบแทนแผ่นดินพลัน
เป็นคนดีแหละนั่นคือความงาม
จึงอ่อนการเรียนรู้เรื่องความรัก
เคยอกหักเพราะชายในสยาม
เพราะมองภาพด้านเดียวเที่ยวคิดตาม
ว่านิยามความหมายคือตายแทน
ผ่านเวลาเสี้ยวหนึ่งของชีวิต
เรียนถูกผิดเกิดดับมานับแสน
ยังไม่เห็นสักใครตายแทนแฟน
มีแต่แจ้นวิ่งหนีเมื่อผีมา ^_^
9 พฤษภาคม 2555 14:46 น.
แก้วประภัสสร
<
ลำดับพี่เริ่มด้วย......"จำลอง"
ลาลับจากญาติผอง...สงบแล้ว
อีกคนร่างลอยล่อง....ตามติด
"นวลละออ"พี่แก้ว.......สู่ชั้นดาวดึงษ์ฯ
----------------
ดีใดไหนเทียบด้วย........."เบญจา"
ดีเพรียบพร้อม"กัลยา"....นิ่มเนื้อ
ดีธรรม"ปีกบุญ"พา...........งามจิต
ดีกิจ"นิรมล"เอื้อ..............โอบน้องพาดีฯ
งามใดไหนแทบแท้........"ธณัฏฐา"
งามพูด"ชลธิชา"............ยั่วแย้ม
งามเลิศ"ปรานิสา"..............คมขลับ
งาม"ประภัสสร"แต้ม........นุชน้องพางามฯ
ดีงามเห็นมั่นแท้..........ทุกครา
เพาะบ่มจากบิดา.........โอบอุ้ม
อีกรักจากมารดา..........หนุนส่ง
บุตรธิดาจึ่งหุ้ม.............แต่เนื้อนาดีฯ
2 พฤษภาคม 2555 15:43 น.
แก้วประภัสสร
เก็บอักษรทุกคำเรียงลำดับ
มานั่งนับเล่นเล่นเน้นความหมาย
ว่าคิดถึงซึ้งกันมันมากมาย
เป็นสหายมิตรรักของนักกลอน
มีข้อความแปะวางอย่างห่วงห่วง
หมดคำลวงอ่านได้ในอักษร
มีภาพกอดกันกลมพร้อมชมกลอน
บ้างอวยพรสุขขีจงมีชัย
มีรอยยิ้มเหยอกเย้ากระเซ้าแหย่
มีรักแท้ให้กันไม่หวั่นไหว
เหมือนหยุดโลกโศกห่างอย่างวางใจ
เกิดขึ้นในทุกครั้งที่นั่งมอง
แต่ละวันแสนดีเป็นที่สุด
ไม่อยากหยุดร่วมทางหรือห่างผอง
อยากเลือกลมหายใจตามใฝ่ปอง
เห็นเพื่อนพ้องพร้อมหน้าเฮฮากัน
เราไม่อาจเลือกได้แต่วันดี
กระโดดข้ามวันที่เลวร้ายนั้น
ลมหายใจเข้า้ออกแต่ละวัน
ดีไม่ดีปนกันเช่นนั้นไป
เมื่อไม่อาจเปลี่่ยนร้ายกลายเป็นดี
เราปรับตัวเปลี่ยนวิธีคิดกันใหม่
มองทุกอย่างง่ายง่ายสบายใจ
มีสติตั้งไว้เพื่อใช้งาน
แก้วประภัสสร