13 มีนาคม 2552 11:05 น.
แก้วประภัสสร
แอบเขียนกลอนตอนประชุมนั่งมุมห้อง
ใครจะมองไม่สนใจไม่ถือสา
ประธานมองเราก็หลบไม่สบตา
เพราะทุกคราประชุมสุดกลุ้มใจ(นครา ประไพพงศ์)
เหตุอันใดไยกลุ้มทุกข์รุมหนัก
ประชุมเรื่องของความรักหรือไฉน
จึงนั่งกุมขมับจับขั้วใจ
โปรดจัดแจ้งแถลงไขให้รู้ความ(แก้วประภัสสร)
ประชุมเรื่องคืบหน้างานหน้าที่
งานมากมีไปถึงไหนได้ถูกถาม
ทั้งภาระมากมายรุกอยู่ทุกยาม
ถูกติดตามงานถึงไหน...เอาไม่ทัน(นครา ประไพพงศ์)
ค่อยปล่อยวางก้าวย่างที่ละเรื่อง
ค่อยจับใหม่ให้ต่อเนื่องอย่าหุนหัน
งานทุกอย่างหากเร่งไปไม่ดีกัน
พิจารณาว่างานนั้นไยถึงช้า(แก้วประภัสสร)
ระดับผู้บริหารท่านเขียนไว้
เสนอไปเป็นโครงการงานหนักหนา
กำหนดวันกำหนดงานผ่านเวลา
แล้วส่งมามากมาย...ให้เราทำ(นครา ประไพพงศ์)
แล้วเพื่อนมีมากมายหายไปไหน
หรือว่าหน้าที่ใครจึงขอย้ำ
หากไม่ทันเอ่ยเอื้อนไปให้เพื่อนทำ
ช่วยกันก่อนค่อยค่อยทำตามสั่งนาย(แก้วประภัสสร)
ก็ทีมงานมีอยู่ห้าต่างหน้าที่
งานที่มีมันใหญ่ใช่เรื่องง่าย
แหล่งเรียนรู้ในพื้นที่ที่มากมาย
จักต้องกลายเป็นตำราวิชาการ(นครา ประไพพงศ์)
เกิดสงสัยงานอะไรดูใหญ่นัก
ต้องรู้จักเปิดตำรามาประสาน
ฝ่ายควบคุมสถานการณ์หรือไงกัน
หรือโครงการใหญ่นั้นเพื่อบ้านเมือง(แก้วประภัสสร)
เป็นโครงการพัฒนาทั่วประเทศ
มีขอบเขตคือท้องถิ่นสิ้นทุกเรื่อง
โดยมีงบยี่สิบห้าล้านงานไม่เปลือง
เพราะงานเขื่องสร้างเครือข่ายทั่วไทยครับ(นครา ประไพพงศ์)
[
10 มีนาคม 2552 12:41 น.
แก้วประภัสสร
ปลูกรักแบบง่ายง่าย..
แต่ไม่ใช่มักง่ายกับความรัก
เมื่อปลูกขึ้นด้วยสองมือย่อมตระหนัก
คุณค่ารักงอกงามท่ามกลางใจ
ทอแสงแห่งความหวัง..
เป็นพลังความฝันที่ยิ่งใหญ่
จะร้อนหนาวหรือเย็นเป็นเช่นใด
จะโอบกอดรักไว้มิคลายคลา
ดอกรักในใจฉัน...
จะผลิบานล้อลมไม่อ่อนล้า
จะหยอกล้อต่อแสงแดดทุกเวลา
จะยิ้มให้ดวงดาราทุกคราไป
ด้วยแรงปรารถนา...
จะรักษาความดีซึ่งกันไว้
จะถนอมไมตรีให้ยาวไกล
พิสูจน์ได้ด้วยดอกไม้แห่งเวลา
เมื่อรากหยั่งลึก...
ความรู้สึกย้ำเตือนเสมือนว่า
เป็นที่สุดของชีวิตที่พบพา
คือต้นกล้าของความรักจักงอกงาม
7 มีนาคม 2552 22:22 น.
แก้วประภัสสร
มองลูกน้อยสงสารจับดวงจิต
ได้แต่คิดถึงข้าวที่ก้นหม้อ
จะหุงหาอาหารก็ไม่พอ
ลูกนั่งรอเพราะหิวท้องกิ่วกัน
แม่จ๋า..หนูหิวข้าว
ทำอย่างไรกันเล่าหนอตัวฉัน
ถึงแม่อดลูกไม่ได้วายชีวัน
นั่งตัวสั่นหน้าโรย เพราะล้ากาย
เธอกอดลูกร่ำไห้ปิ่มใจขาด
ให้อนาถ วาสนา ช่างโหดร้าย
หยิบข้าวสาร ก้นหม้อ ต้มน้ำไป
แล้วแบ่งให้ ลูกกิน ต่อชีวัน
ชะเง้อคอ ตามลูก มองข้างบ้าน
เขาสำราญ เพิ่มพูน แสนสุขสันต์
มีรถเก๋ง คันงามไว้ขับกัน
ทุกทุกวัน กินดี และอยู่ดี
มีทีวีจอแบนสีแสนสวย
สิ่งอำนวยความสะดวกครบทุกที่
มีสวนหย่อมหน้าบ้านเขียวขจี
สระน้ำมีสีฟ้าน่าสนใจ
กอดลูกรักหันหน้ากลับมาบ้าน
ฟูกโบราณเก่าเก่าเขายกให้
กลิ่นน้ำคลำใต้ถุนรบกวนใจ
แต่จะทำไงได้เพราะเราจน
เธอหันไปบอกลูกคือความจริง
ไม่สามารถเลี่ยงทุกสิ่งอย่าสับสน
มีอย่างเดียวแม่ให้เจ้าได้ทุกคน
คือคำสอนความเป็นคนเจ้าต้องจำ
4 มีนาคม 2552 22:06 น.
แก้วประภัสสร
เดินถอยหลังลงคลองตกล่องน้ำ
คลุกน้ำครำดำเหม็นก็เห็นอยู่
เพียงชำระร่างกายให้น่าดู
ก็สวยหรูมีค่าน่าชื่นชม (แก้วประภัสสร)
เพียงบางครั้ง ยังกลั้ว รอยมัวหมอง
กลบรอยผ่อง ปนเปื้อน ดูเกลื่อนขม
หากล้างปาด ให้หาย รอยด่างปม
จักนิยม..ชมชื่น..เพียงพริบตา (กิ่งโศก)
เมื่อหกล้มแขนขาพาถลอก
เคล็ดขัดยอกฟกช้ำก็พาล้า
นวดบรรเทาคลายได้ด้วยตัวยา
เพื่อรักษาอาการนั้นทันใด (แก้วประภัสสร)
เมื่อบาดเจ็บ กายนอก เพียงพอกยา
รอยเจ็บล้า ก็พลัน เหือดหายได้
แต่เจ็บลึก ซ่อนเร้น อยู่ภายใน
โอสถใด ใช่สมาน ประสานรอย (กิ่งโศก)
แต่ปล่อยวางก็เห็นทางเด่นชัด
ต้องขจัดความทุกข์และเศร้าสร้อย
แทรกอารมณ์ผสมผสานสมานรอย
ก็คงพลอยคล้ายยารักษาใจ (แก้วประภัสสร)
ขอเพียงคลาย สลายมัว สลัวหม่น
คงกุศล กรรมสร้าง แต่ปางไหน
รับวิธี ชี้บอก พอกแผลใน
สุขาลัย ได้ด่ำ คำของนาง (กิ่งโศก)
เมื่อมีมิตรจักพึ่งพาอาศัยได้
ไม่เคยปล่อยให้ใครต้องอ้างว้าง
ด้วยหัวใจเป็นยาช่วยนำทาง
ให้สว่างสุกใสไปชั่วกาลป์ (แก้วประภัสสร)
เคยล้มลุกคลุกคลาน บนลานตม
เคยถอยจม ขมปร่า อาวสานต์
มาบัดนี้ โผล่ชีพ ฟ้าประทาน
เพราะนงคราญ หาญคว้า..พาย่างเดิน..(กิ่งโศก)
2 มีนาคม 2552 20:58 น.
แก้วประภัสสร
ช่วยมาตอบตามความรู้สึก...
ในส่วนลึกคิดถึงกันนั้นบ้างไหม
หรือว่าเพียงผ่านมาและผ่านไป
ในหัวใจมีกันไหมไหนบอกที
ช่วยมาตอบให้ชื่นใจ...
เคยห่วงใยกันนั้นจริงไหมนี่
หรือว่าแค่บางขณะที่เคยมี
จึงอยากถามคนดีให้แน่ใจ
ช่วยมาชี้แจงให้กระจ่าง...
ใจที่วางให้กันนั่นใช่ไหม
หรือว่ามีคนอื่นเผื่อเลือกไว้
ตอบให้หายสงสัยได้ไหมเออ
ช่วยโทรศัพท์มาหน่อยจะได้ไหม...
ขอเบอร์ไปทำไมให้รอเก้อ
หรือว่าเธอนั้นมีตั้งหลายเบอร์
เลยทำเซ่อกดผิดเบอร์เพราะเผลอใจ
ช่วยมายืนยันให้มั่นเหมาะ...
คำไพเราะขอเป็นแฟนนั้นใช่ไหม
หรือว่าแค่นึกสนุกไม่ตั้งใจ
มายืนยันหน่อยดีไหมให้หายงง