3 กุมภาพันธ์ 2552 14:36 น.
แก้วประภัสสร
นั่นก็ใช่ นี่ก็ใช่ ในรักแรก
ไม่เคยแปลกใจสักครั้งเหมือนดั่งฝัน
จับทุกอย่างกับความจริงมารวมกัน
ด้วยมุ่งมั่นสารแขวนลอยคอยชูใจ
แรกรักกันนั้นก็มองว่าสวยงาม
คอยเป็นยามเฝ้าประตูหัวใจไว้
โลกทั้งโลกสีชมพูดูกันไป
แทบตั้งตัวกันไม่ได้รักเข้าตา
ยามแรกรักน้ำอะไรก็ว่าหวาน
พอเนิ่นนานรักแผ่วแผ่วเหมือนใจล้า
ของสวยสวยงามงามเพียงมายา
หลอกสายตากันและกันเกิดหวั่นใจ
ค่อยค่อยก้าวดีกว่าพากันล้ม
แม้รสขมก็พอกลืนลงคอได้
เพราะเก็บเกี่ยวรู้ใจกันก่อนก้าวไป
ทำอะไรใจร้อนบั่นทอนนาน
เก็บความหอมหวานไว้ได้พิสูจน์
ทุกคำพูดจากใจใช่ขับขาน
หากจะให้ความรักมั่นยาวนาน
สิ่งสำคัญคือมองใจใช่ร่างกาย
สวยภายนอกหลอกกันได้ใช่เรื่องยาก
แต่สวยในนี้ลำบากยากดั่งหมาย
เหมือนเสื้อผ้าสวยคลุมหุ้มร่างกาย
แค่เส้นใยถักทอก็บอกงาม
1 กุมภาพันธ์ 2552 22:46 น.
แก้วประภัสสร
เมื่อหัวใจถูกคุกคามจากความเหงา
จึงรู้สึกซึมเซาเหงาในจิต
เมื่อความรักอยู่ไกลเกินใจคิด
จึงรู้สึกเหมือนชีวิต...ไม่มีใคร ( คุณ นครา ประไพพงศ์)
เมื่ออ้างว้างไร้คนคอยห่วงหวง
ก็คงเหมือนรักลวงชวนหลงไหล
หลับตาฝันยังนึกถึงคนไกล
คอยห่วงใยแต่เธอเสมอมา (แก้วประภัสสร)
กอดความเหงาด้วยใจหวั่นไหวนัก
ไม่อยากจักเงียบเหงาเฝ้าหวงหา
เดินเดียวดายบนทางไกลในเวลา
ใจอ่อนล้าเพราะใจไม่คุ้นชิน (คุณ นครา ประไพพงศ์)
หากความเหงาเปล่าเปลี่ยวทำใจเจ็บ
ใยปล่อยใจให้หนาวเหน็บจนแสบสิ้น
เป็นเหมือนนกไร้รังผกโผบิน
ลืมคืนถิ่นยังถวิลเพียงรอเธอ (แก้วประภัสสร)
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
หน้าส่วนตัว
939
