13 พฤศจิกายน 2551 21:03 น.
แก้วประภัสสร
เราเพิ่งออน ไม่นาน ขอวานบอก
ไม่ได้หลอก เรื่องจริง คะคุณพี่
เพื่อนบ้านกลอน นอกบ้าน วานบอกที
หลายคำที่ ฉันงง ก๊งมานาน
มาแอ๊ดเรา แล้วพูด ไม่เข้าใจ
คำอะไร ไม่รู้ ช่วยขับขาน
อย่าว่าฉัน นั้นโง่ นะช่วยกัน
บอกให้ฉัน ชื่นใจ ได้ไหมเธอ
แง แง แง ร้องขี้แย เหมือนเป็นเด็ก
เง้อ เง้อ เง้อ เว้าภาษา อะไรเน้อ
งง งง งง พอเข้าใจ สงสัยเกลอ
ง่า ง่า ง่า อย่าไปเผลอ เลอออกไป
ใครกันหนอ ที่นำ เอาคำศัพท์
เง้อ แง้ งับ จับมา วางไว้ให้
ส่วนตัวฉัน กลัวว่า ไม่ทันสมัย
เลยแง้ งับ รับไป กับเขากัน
กลับมาบ้าน เลิกออน นอนหัวร่อ
โถเราหนอ ยุบหนอ ว่าไปนั่น
ภาษาไทย สวยงาม ไม่ใช้กัน
ทำให้ฉัน เง้อ แง้ ตามเขาไป
แง แง แง เป็นโฮ โก้ไม่เบา
เง้อ เง้อ เง้อ ชะเง้อ เอาดีไหม
งับ งับ งับ ใช่สิ ครับ ชื่นใจ
ง่า ง่า ง่า อ๋อค่ะ ค่อยน่าฟัง
เอาเถิดหนา ที่มา หาไม่ได้
ขอฉันเก็บ เอาไป คิดวันหลัง
แต่วันนี้ นอนก่อน เพราะง่วงจัง
ใครอยากฟัง เง้อแง้ ชะแลตาม
11 พฤศจิกายน 2551 05:54 น.
แก้วประภัสสร
๑จิตเอ๋ยจิตปั่นป่วน หนอเรา
เพ่งพินิศดูใจเจ้า ร่ำร้อง
รุจีพลันส่องสว่าง กลางใจ เราแฮ
สุดยากจะเหนี่ยวรั้ง จิตนั้นล่องลอย
๑อกเอ๋ยอกสั่นพรั่น อกเรา
ยลพิศเพียงรูปเจ้า เสน่หา
หลับเนตรยังตรึงติด ตาเรา นี้เอย
ยากลบกลบเกลื่อนล้าง ภาพนั้นจางไป
๑ฤาเป็นเช่นเทพไท้ นำพา
ภากรส่องสู่หล้า เพริดแพร้ว
ดุดเป็นเนื้อคู่แท้ จริงหรือ หนอเรา
สุดยากหยั่งจิตลึก ฤดีน้องตรองครวน
๑ฤาแค่เพียงฝันไป ใจเอย
พิศเผินเพียงเอื้อนเอ่ย หยอกเย้า
สรวลสันต์เริงร่ากัน ยากนัก จักลืม
หลับฝันทุกค่ำเช้า ฤาน้องต้องมนต์
8 พฤศจิกายน 2551 10:25 น.
แก้วประภัสสร
ระพีคล้อย ลอยดับ ลับภูผา
เคลื่อนทิวา ราตรี สู่วันใหม่
รอรุ่งสาง ฟ้าสว่าง กลางดวงใจ
ขอตั้งจิต อธิษฐานไว้ ฤทัยดี
ลอยกระทง ลงน้ำ แม่คงคา
ลอยเงารัก จางตา อย่าใกล้พี่
ลอยความหลัง ลงสู่ พื้นธารี
ดวงฤดี มีสุข ทุกข์อย่ากราย
ขอคงคา จงรัก ให้คงมั่น
ขอความฝัน ที่ดี เก็บเอาไว้
หากสักวัน มั่นรัก มั่นฤทัย
จะมอบใจ ลอยคงคา มาหาเธอ
7 พฤศจิกายน 2551 16:14 น.
แก้วประภัสสร
ยามหัวใจหม่นหมองร้องหาเพื่อน
เข้าหน้าหนาวช่วยมาเยือนก่อนได้ไหม
อยากมีเพื่อนไว้หัวเราะยามหนาวใจ
อยากมีใครสักคนคอยรับฟัง
อยากจะยืนท่ามกลางหว่างสายฝน
ร้องตะโกนออกไปให้ไกลฝั่ง
อยากหัวเราะออกไปให้ดังดัง
เพียงเพื่อหวังเพื่อนพร้อมล้อมข้างกาย
ใกล้จะถึงวันปีใหม่สุขใจยิ่ง
อยากรับฟังทุกทุกสิ่งจากสหาย
คอยผัดเปลี่ยนเวียนคุยเพื่อผ่อนคลาย
ขอสักวันได้ไหมมาเยือนกัน
6 พฤศจิกายน 2551 15:15 น.
แก้วประภัสสร
ตอนเป็นเด็กแม่เราพาเข้าวัด
เรื่องถนัดของเราเอาไว้โม้
คอยหลวงตาฉันเสร็จแล้วคุยโว
วันนี้หนูใส่แหวนโก้มาอวดท่าน
แหวนของหนูนั้นทำจากดอกหญ้า
เอาหัวไก่นั้นมาทำเกลียวหวาน
แล้วถักทอเส้นหญ้าประสานกัน
เป็นแหวนสวยของฉันยามเยาว์วัย
เก็บมะเขือมาร้อยเป็นสร้อยคอ
เอาเส้นหวายของพ่อแทนเส้นด้าย
เอาพริกแดงมาร้อยเป็นกำไล
ใส่อวดใครต่อใครว่าเราสวย
เพราะครอบครัวเรานั้นแสนยากจน
มีพี่น้องหลายคนต้องขนขวาย
พ่อแม่ทำงานหนักตั้งมากมาย
เพื่อให้ลูกนั้นสบายหัวเราะกัน
ก่อนทำงานพ่อทำสวนพรวนดิน
ปลูกพืชผักไว้กินเป็นอาหาร
มะเขือเทศ ถั่วฝักยาวเอาใส่จาน
วางหน้าบ้านชาวบ้านผ่านวานเอาไป
มะนาวแป้น มะละกอ พ่อก็ปลูก
สอนลูกลูกให้ขยันหมั่นเพียรไว้
หากสักวันทำงานเหนื่อยเมื่อยล้าใจ
ให้ลูกกลับมาทำไร่ไว้ค้ำกัน
พ่อสะสมทุกอย่างวางให้ลูก
พ่อคอยปลูกที่จิตและถักฝัน
ปลูกที่ใจปลูกที่ดินไว้พรวนกัน
ลูกทุกคนถึงฝั่งฝันก่อนพ่อลา
ความเข้มแข็งในตัวพ่อก่อถึงลูก
ช่างพันธ์ผูกสายใยไม่เหนื่อยล้า
ขอสานต่อฝันพ่อที่รอมา
สร้างศาลาธรรมดีไว้ในใจตน
สร้างเรือนน้อยคอยไว้ยามแก่เฒ่า
ลูกจะกลับบ้านเก่าเราอีกหน
บ้านธรรมดีสร้างไว้ให้พ่อยล
ขอพ่อเป็นเหมือนสายฝนบนดวงใจ
หลับเถิดพ่อหลับตาและพักผ่อน
ลูกจะกล่อมให้พ่อนอนตอนฟ้าใหม่
ตื่นขึ้นมาพบบ้านน้อยของกลอยใจ
ก่อนรุ่งสางของวันใหม่ให้พ่อมอง
0010>
หน้าส่วนตัว
1036
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
