1 ตุลาคม 2551 12:24 น.
แก้วประภัสสร
พูดบ่อยบ่อยเตือนสติให้ยั้งคิด
หมั่นเดินทางชีวิตด้วยเหตุผล
อยากให้ใครยอมรับนับถือตน
ควรเป็นคนยั้งที่วจีกรรม
อย่าพูดปดมดเท็จคำเพ้อเจ้อ
อย่าเผอเรอพูดไปให้ใครช้ำ
พูดทุกอย่างที่คิดคือเด็กทำ
ประดุจคำคือหอกทิ่มที่หัวใจ
เพราะมัวมันนั้นในแต่อารมณ์
จึงเศร้าตรมคิดตัวเองเป็นใหญ่
จิตโมโหขึ้นมาพาวุ่นวาย
อยากถามว่าร้อนไหมใคร่ตอบที
อย่ามัวรีบเชื่อคำที่คนบอก
อาจกลับกลอกส่งร้ายให้ถึงที่
ฟังแล้วคิดทบทวนควรให้ดี
จะเป็นศรีแก่ตัวไปชั่วกัลป์
เตือนสติประดุจเป็นเช่นมิตรแท้
อย่าเพียงแต่ทำใครให้ร้าวฉาน
เพราะคบกันใช่วันนี้ยังอีกนาน
จึงเวียนวานมาบอกกล่าวให้เข้าใจ