6 พฤศจิกายน 2551 15:15 น.
แก้วประภัสสร
ตอนเป็นเด็กแม่เราพาเข้าวัด
เรื่องถนัดของเราเอาไว้โม้
คอยหลวงตาฉันเสร็จแล้วคุยโว
วันนี้หนูใส่แหวนโก้มาอวดท่าน
แหวนของหนูนั้นทำจากดอกหญ้า
เอาหัวไก่นั้นมาทำเกลียวหวาน
แล้วถักทอเส้นหญ้าประสานกัน
เป็นแหวนสวยของฉันยามเยาว์วัย
เก็บมะเขือมาร้อยเป็นสร้อยคอ
เอาเส้นหวายของพ่อแทนเส้นด้าย
เอาพริกแดงมาร้อยเป็นกำไล
ใส่อวดใครต่อใครว่าเราสวย
เพราะครอบครัวเรานั้นแสนยากจน
มีพี่น้องหลายคนต้องขนขวาย
พ่อแม่ทำงานหนักตั้งมากมาย
เพื่อให้ลูกนั้นสบายหัวเราะกัน
ก่อนทำงานพ่อทำสวนพรวนดิน
ปลูกพืชผักไว้กินเป็นอาหาร
มะเขือเทศ ถั่วฝักยาวเอาใส่จาน
วางหน้าบ้านชาวบ้านผ่านวานเอาไป
มะนาวแป้น มะละกอ พ่อก็ปลูก
สอนลูกลูกให้ขยันหมั่นเพียรไว้
หากสักวันทำงานเหนื่อยเมื่อยล้าใจ
ให้ลูกกลับมาทำไร่ไว้ค้ำกัน
พ่อสะสมทุกอย่างวางให้ลูก
พ่อคอยปลูกที่จิตและถักฝัน
ปลูกที่ใจปลูกที่ดินไว้พรวนกัน
ลูกทุกคนถึงฝั่งฝันก่อนพ่อลา
ความเข้มแข็งในตัวพ่อก่อถึงลูก
ช่างพันธ์ผูกสายใยไม่เหนื่อยล้า
ขอสานต่อฝันพ่อที่รอมา
สร้างศาลาธรรมดีไว้ในใจตน
สร้างเรือนน้อยคอยไว้ยามแก่เฒ่า
ลูกจะกลับบ้านเก่าเราอีกหน
บ้านธรรมดีสร้างไว้ให้พ่อยล
ขอพ่อเป็นเหมือนสายฝนบนดวงใจ
หลับเถิดพ่อหลับตาและพักผ่อน
ลูกจะกล่อมให้พ่อนอนตอนฟ้าใหม่
ตื่นขึ้นมาพบบ้านน้อยของกลอยใจ
ก่อนรุ่งสางของวันใหม่ให้พ่อมอง
0010>
3 พฤศจิกายน 2551 22:25 น.
แก้วประภัสสร
โลกนี้ไม่มีใครไม่เคยพลาด
แม้นักปราชญ์ยังพลั้งในบางสิ่ง
อาจหลบเลี่ยงหลีกหนีในเรื่องจริง
แต่จะวิ่งไปเรื่อยก็เหนื่อยกาย
สู้ลมหนาวลมแดดที่แผดร้อน
มาเนิ่นนานขอวอนหยุดก่อนไหม
สร้างกำแพงล้อมกรอบไว้ทำไม
ไม่เปิดใจให้กว้างอย่างทะเล
ในความเค็มมีปลาทั้งน้อยใหญ่
ยังอาศัยแหวกว่ายไม่หันเห
หลบความร้อนพายุใต้พื้นเพ
ให้ชาวเลอาศัยไว้เจือจุน
เปิดใจไว้ให้อภัยอย่าผูกโกรธ
หมั่นยกโทษมีใจไว้เกื้อหนุน
สร้างศรัทธาเอาไว้ให้เป็นทุน
คอยค้ำจุนใจตนให้พ้นภัย
ผูกโกรธไว้ทำไมให้เป็นปม
ยิ่งสะสมนานวันพลันร้อนไหม้
ร้อนเรือนร่างเรือนกายและเรือนใจ
เกิดพิษภัยแก่ตนไร้หนทาง
คนอื่นอาจพลั้งบ้างก็ช่างเขา
ไม่มีใครถูกใจเราทุกอย่าง
หมั่นใจเย็นเตือนใจให้ปล่อยวาง
คือหนทางนำตนให้พ้นภัย
1 พฤศจิกายน 2551 21:56 น.
แก้วประภัสสร
เหนื่อยนักก็พักก่อน...
ร้าวรอนเหมือนถูกข่มเหง..
ชีวิตเหมือนดั่งบทเพลง...
บรรเลงไปตามอารมณ์..
มีสุขมีเศร้าคละกัน..
บางวันอาจเหงาขื่นขม..
เพียงอยู่สู้ต่อล้อลม
อย่าตรมโดดเดี่ยวเดียวดาย..
มีน้องคอยมองทุกวัน
อย่าหวั่นอย่าจากอย่าหาย
จะคอยเวียนมาทักทาย
เหมือนพี่เคยให้น้องมา
ใช่อยู่โดดเดี่ยวคนเดียว
เหนื่อยนักควรพักยามล้า
หลับตาสักพักพี่จ๋า
ความล้าจะจางหายไป
หลับฝันนะพี่ชาย....
ฝันร้ายอย่ากรายกล้ำพี่
คืนนี้อาจหนาวฤดี
ยังมีน้องนี้คอยมอง
1 พฤศจิกายน 2551 15:42 น.
แก้วประภัสสร
สุขใดล้ำ
ธรรมใดเลิศ
พรใดประเสริฐ
รักใดอมตะ
ขอให้เป็นของคุณ "ยาแก้ปวด"นะคะ
ไว้ตอนเย็นจะไปร่วมทานเค็กด้วยค่ะ
31 ตุลาคม 2551 11:31 น.
แก้วประภัสสร
เสียงม้าร้อง โหยหวน ชวนสงสัย
ชาวบ้านเร่ง รุดไป ให้รู้ที่
ร้องโหยหวน ไม่หยุด ดูอีกที
เจ้าเกรซี่ ม้าน้อย ห้อยติดไป
ด้วยความซน เกินงาม จึงเกิดเรื่อง
ยื่นตาเขื่อง มองดู ในรูไม้
มองไปลึก ข้างใน มีอะไร
ลืมชั่งใจ หัวใหญ่ ให้ติดรู
ติดกึกอยู่ รอยแยก ต้นไม้ใหญ่
ดึงเท่าไหร่ ไม่ออก น่าอดสู
ให้เดือดร้อน ชาวบ้าน ผ่านมาดู
ต้องตัดคู่ ไม้ใหญ่ ให้แยกกัน
เจ้าม้าน้อย เกรซี่ ที่น่ารัก
ใยเจ้าจัก ซนเกิน เพลินน่าขัน
โชคดีแค่ กรามเคลื่อน เลื่อนเท่านั้น
แต่ถ้ารอ หลายวัน อาจหวั่นตาย
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
หน้าส่วนตัว
1136
