5 กุมภาพันธ์ 2552 12:35 น.
แก้วประภัสสร
หยุดยั้งตั้งสติ
มิควรผลิหรือผลีผลาม
แย้มโอษฐ์แต่พองาม
มิพูดตามความพอใจ
อาจพลาดเพราะความเขลา
หลงยึดเอาใจเราไว้
ละโทษ โปรดอภัย
อย่าขุ่นใจให้หมองกัน
เล่นได้แต่พองาม
มิตรธรรมไม่เดียดฉันท์
โทสะ โมหะนั้น
อาจพลาดกันพึงสังวร
ครั้งหนึ่งถึงสองสาม
จึงคอยปรามมิใช่สอน
สี่ครั้งควรกำกร
อย่าผัดผ่อนตามอารมณ์
รู้รอบให้ชัดเจน
ฝึกให้เด่นประสงค์สม
สิ่งใดเหลิงเริงรมย์
อาจระทมเพราะตรมใจ
น้ำเย็นรดน้ำร้อน
คอยโอนอ่อนผ่อนตามไว้
เช้าค่ำบำรุงใจ
สว่างใสด้วยหลักธรรม
มธุรสอาจหอมหวาน
เป็นเหมือนพรานดักสัตว์ล้ำ
หลงเชื่อกับดักคำ
ทุกข์ใหญ่ซ้ำย้ำตามมา
รสใดไม่หอมหวาน
เหมือนน้ำตาลจากโอษฐ์หนา
สำรวมกิริยา
อย่าแหวกตาจนพาเพลิน
แก้วประภัสสร
05 / 02 / 09
3 กุมภาพันธ์ 2552 22:11 น.
แก้วประภัสสร
Click Here For Hi5 Graphics
(กิ่งโศก)
ใย คะนึง บ่วายเว้น
ฤาเพราะเป็น..โรคเหงา เศร้าตรมหนอ
แต่เพียงพบ สบตา นวลละออ
กลับหายท้อ..ปลาบปลื้ม..แสนยินดี
(แก้วประภัสสร)
นับนานเนิ่น เหลือเกิน รอพบหน้า
อยากให้ถึง วันที่ฟ้า ลิขิตนี้
ดลบรรดาล คล้องใจ ในฤดี
ใจริบหรี่ ก็ลุกโชน สว่างตา
(กิ่งโศก)
รู้บ้างไหม ได้พบ เห็นเพียงภาพ
ใจซ่านซาบ อาบอิ่ม..ถวิลหา
หลงรอยยิ้ม พิมพ์ใจ จรดตา
เห็นเกศา สยายยาว..โอ..เยาวมาลย์
(แก้วประภัสสร)
เสียงเรียกขาน เร่ารัว คล้ายดั่งกลอง
เป็นเสียงของ หัวใจ ใยประสาน
เปล่งทำนอง กึกก้อง เยาวมาลย์
คงถึงกาล บอกกล่าว คราวในใจ
(กิ่งโศก)
ส่งไปแล้ว เจ้ารับ จับได้เปล่า
ลอยดังว่าว สาวลอย ไปแห่งไหน
ลอยไปหา..ที่พัก ของหัวใจ
ช่วยรับไว้..ใส่กรง ขังไว้ที
(แก้วประภัสสร)
หากจับได้ ไม่ปล่อย อย่าน้อยจิต
สิ่งศักดิ์ศิทธิ์ เป็นพยานและสักขี
จะขังตัว และหัวใจ เลยคนดี
อย่ารีบหนี ไปลับ คว้ากลับมา
(กิ่งโศก)
ยอมให้ล่าม ดามไว้ ที่เสาหลัก
เสาแห่งรัก โซ่ใจ อย่าหมายฆ่า
จงถนอม น้อมเช็ด คราบน้ำตา
ที่ติดมา แต่อดีด ..ให้หายตรม
(แก้วประภัสสร)
ยิ่งเข้าใกล้ ยิ่งเห็น เป็นพันลึก
หมายผนึก สองใจ ไม่ขื่นขม
แท้เทพสร้าง หรือเสก ให้เราชม
หรือโลกกลม พบกัน ในชาตินี้
(กิ่งโศก)
บุญแลกรรม ทำแต่ง หาแกล้งไม่
ส่งสองใจ ให้พบ ดังดิถี
แม้อยู่ไกล ห่างเกิน..ยังปราณี
ลอยวารี..มาสู่...ตรงอู่ใจ
(แก้วประภัสสร)
โอ้ฉะนี้ นี่หรือ คือความรัก
ร่วมทอถัก ร่วมกัน ร่วมฝันใฝ่
สองเป็นหนึ่ง ใจเดียว เกี่ยวก้อยไป
ฟ้ากว้างใหญ่ ก็มองเล็ก ลงนิดเดียว
(กิ่งโศก)
โลกหัวใจ ใยแคบ เพียงใจรัด
จะอ่านคัด ค้นเขียน ไม่เวียนเลี้ยว
ใจสองใจ อ่านใจ ง่ายจริงเทียว
เพียงเศษเสี้ยว สบตา.ใจถึงใจ
3 กุมภาพันธ์ 2552 14:36 น.
แก้วประภัสสร
นั่นก็ใช่ นี่ก็ใช่ ในรักแรก
ไม่เคยแปลกใจสักครั้งเหมือนดั่งฝัน
จับทุกอย่างกับความจริงมารวมกัน
ด้วยมุ่งมั่นสารแขวนลอยคอยชูใจ
แรกรักกันนั้นก็มองว่าสวยงาม
คอยเป็นยามเฝ้าประตูหัวใจไว้
โลกทั้งโลกสีชมพูดูกันไป
แทบตั้งตัวกันไม่ได้รักเข้าตา
ยามแรกรักน้ำอะไรก็ว่าหวาน
พอเนิ่นนานรักแผ่วแผ่วเหมือนใจล้า
ของสวยสวยงามงามเพียงมายา
หลอกสายตากันและกันเกิดหวั่นใจ
ค่อยค่อยก้าวดีกว่าพากันล้ม
แม้รสขมก็พอกลืนลงคอได้
เพราะเก็บเกี่ยวรู้ใจกันก่อนก้าวไป
ทำอะไรใจร้อนบั่นทอนนาน
เก็บความหอมหวานไว้ได้พิสูจน์
ทุกคำพูดจากใจใช่ขับขาน
หากจะให้ความรักมั่นยาวนาน
สิ่งสำคัญคือมองใจใช่ร่างกาย
สวยภายนอกหลอกกันได้ใช่เรื่องยาก
แต่สวยในนี้ลำบากยากดั่งหมาย
เหมือนเสื้อผ้าสวยคลุมหุ้มร่างกาย
แค่เส้นใยถักทอก็บอกงาม
1 กุมภาพันธ์ 2552 22:46 น.
แก้วประภัสสร
เมื่อหัวใจถูกคุกคามจากความเหงา
จึงรู้สึกซึมเซาเหงาในจิต
เมื่อความรักอยู่ไกลเกินใจคิด
จึงรู้สึกเหมือนชีวิต...ไม่มีใคร ( คุณ นครา ประไพพงศ์)
เมื่ออ้างว้างไร้คนคอยห่วงหวง
ก็คงเหมือนรักลวงชวนหลงไหล
หลับตาฝันยังนึกถึงคนไกล
คอยห่วงใยแต่เธอเสมอมา (แก้วประภัสสร)
กอดความเหงาด้วยใจหวั่นไหวนัก
ไม่อยากจักเงียบเหงาเฝ้าหวงหา
เดินเดียวดายบนทางไกลในเวลา
ใจอ่อนล้าเพราะใจไม่คุ้นชิน (คุณ นครา ประไพพงศ์)
หากความเหงาเปล่าเปลี่ยวทำใจเจ็บ
ใยปล่อยใจให้หนาวเหน็บจนแสบสิ้น
เป็นเหมือนนกไร้รังผกโผบิน
ลืมคืนถิ่นยังถวิลเพียงรอเธอ (แก้วประภัสสร)
30 มกราคม 2552 16:20 น.
แก้วประภัสสร
ตอบสนองความต้องการผู้บริโภค
ล้วนอุปโลกมอมเมาเอาทุกอย่าง
ยี่ห้อนั้นยี่ห้อนี้จับมาวาง
เกลื่อนตามห้างวางอุบายใส่โฆษณา
โทรศัพท์กระชับมือถือไม่หนัก
วางเป็นหลักเล็กเบาเอามาว่า
ภาพคมชัดถ่ายรูปสวยอำนวยมา
ส่งข้อความยาวเป็นวาก็ว่าไป
ด้านความเร็วส่งสัญญาณก็ชัดเจน
มีจุดเด่นเสียงเพลงโหลดมาใส่
โลกที่ไร้ขีดจำกัดเป็นอย่างไร
แถมไร้สายเปิดกว้างอย่างเมามัน
เจรจาต่อรองเรื่องราคา
เห็นแล้วอยากจะบ้าแหมน่าขัน
โทรศัพท์เท่าฝ่ามืออะไรกัน
สองหมื่นห้าว่าไปนั่นรีบหนีไป
มีหลอกล่อต่อเงื่อนไขให้กันอีก
เป็นสมาชิกบัตรเครดิตอะไรไหม
ขอเสนอโปรโมชั่นอันใหม่ไว้
ผ่อนชำระเครดิตได้เป็นรายเดือน
ล้วนแต่เพิ่มหนี้สินกันทุกวัน
ลองมาหันใช้ของเก่าเอาเถิดเพื่อน
โทรออกได้รับได้จึงคอยเตือน
อย่าเป็นเหมือนแชร์ลูกหนี้นี้เรื่อยไป