4 เมษายน 2552 06:13 น.
แก้วประภัสสร
บำเพ็ญตนใฝ่รู้ ศึกษา
นำส่งประสบการณ์พา เปี่ยมล้ำ
แนวทางเร่งวิชา มุ่งสู่
คงสติจึ่งเวียนย้ำ อยู่ซ้ำ จำควร
รู้สางทางแจ่มแจ้ง แสดงผล
จึงหมั่นฝึกตัวตน ไม่เว้น
ทุกวันจึ่งคอยยล จนค่ำ
หาใช่สิ่งหลืบเร้น ไม่รู้ ควรถาม
หมายมั่นฝันใฝ่รู้ การใด
จรดส่งบันทึกใน ใส่ย้ำ
เรียนรักบ่ลืมใจ เพียรส่ง
จำบ่อยถนอมน้ำ หน่อเนื้อ ใจตน
คนปลูกใดใส่ให้ เต็มพอ
ปลูกใส่รักรวมกอ ก่อต้น
เบิ่งผลิปลิเบ่งรอ บานเบ่ง
ปลั่งเปล่งบานแย้มพ้น กิ่งก้าน เคียงใบ
แก้วประภัสสร//กิ่งโศก
04/04/2009
2 เมษายน 2552 17:03 น.
แก้วประภัสสร
เมื่อแสงทองส่องอาบทาบดวงจิต
ปล่อยความคิดลอยล่องให้ผ่องใส
ปลดเรื่องราวรกสมองมากองไว้
ยิ้มเบิกบานรับวันใหม่ด้วยใจจริง
เมื่อตะวันเริ่มเคลื่อนเหนือขอบฟ้า
เดินก้าวหน้าพาพบกับทุกสิ่ง
หลากหลายอย่างวางไว้ให้ทำจริง
สรรพสิ่งล้วนปรุงแต่งแสดงมา
มีกองงานมากมายวางรออยู่
ทุกเช้าตรู่สะสางงานไม่รอช้า
หมุนเวียนเซ็นต์เอกสารที่ส่งมา
แก้ปัญหาก็พลันเสร็จสำเร็จงาน
ถึงกลางวันทานอาหารสำราญจิต
ปล่อยความคิดอารมณ์ดีที่ของหวาน
ปอกแตงโมลูกโตวางใส่จาน
ใครเดินผ่านหน้าบ้านเชิญชวนชิม
ดื่มตามท้ายด้วยชาร้อนก่อนเริ่มงาน
ขนมหวานเตรียมไว้ให้ท้องอิ่ม
ตอนบ่ายแก่แน่แท้แม่จิ้มลิ้ม
พอท้องอิ่มหนังตาหย่อนก็นอนลง
เสียงอะไรชั่งดังเหมือนถังแตก
เหมือนกล้วยแขกถูกทอดให้ไหลหลง
ลืมตาตื่นเผลอตั้งท่าเต้นรำวง
เกือบก่งก้งนายนั่งลงตรงโต๊ะเรา
ชักแหงกๆๆๆๆ
ภาพโดย แก้วประภัสสร ถ่ายที่ตลาดน้ำอัมพวาค่ะ
31 มีนาคม 2552 07:34 น.
แก้วประภัสสร
หากพายุพัดกระหน่ำย้ำดวงจิต
แม้หมายคิดสิ่งใดหาลุผล
ไร้สตินำทางห่างผู้คน
ก็โศกเศร้าเผาตนทุกที่ไป
ทะเลทรายไร้น้ำมาหล่อเลี้ยง
ยังพอเพียงให้เห็นเด่นชัดได้
กระบองเพชรหนามคมอีกมากมาย
ยืนตระหง่านอยู่ได้หลายสิบปี
จิตใจเราถ้าเผาเพลิงพิโรธได้
ก็ยิ่งใหญ่กว่าทะเลที่ว่านี้
แม้ค้อนทุบให้ตายวายชีวี
จะยืนอยู่ในปฐวีได้เช่นไร
27 มีนาคม 2552 07:31 น.
แก้วประภัสสร
รักคนมีเจ้าของอย่ามองหน้า
แนะนำว่าขอจ้องมองเท้าไว้
หากมองหน้านานนานอาจเผลอใจ
รักเข้าไปแย่แน่เพื่อนแท้เรา
รักคนแก่ต้องคอยตรวจสุขภาพ
พาไปอาบน้ำอุ่นทุกตอนเช้า
หมั่นคอยหาหยูกยามาบรรเทา
หากเป็นเก๊าห้ามกินไก่ไม่นำพา
รักเด็กเล็กต้องคอยตอบคำถาม
ได้ทุกยามที่หนูมีปัญหา
เปิดหนังสือพร้อมกางตำรามา
เป็นวิชาการดีที่ผู้นำ
รักเพื่อนพ้องต้องใส่ใจอย่าได้ขาด
ให้ปราศจากขุ่นมัวตัวไม่ช้ำ
คอยหมั่นถามทุกข์สุขอยู่ประจำ
ได้เพื่อนนำเพื่อนตามคือมิตรดี
รักตัวเองอย่าเกรงใจใครไปหมด
ค่อยหมั่นจดถูกผิดคิดถ้วนถี่
สิ่งไหนแย่สิ่งไหนไม่ควรมี
ตัดสินใจอย่ารีบรี่เท่าที่ควร
จะรักใครไม่เป็นไรรักไปเถิด
ทุกสิ่งเกิดและดับไม่กลับหวน
จงถนอมกล่อมรักไม่เรรวน
หมั่นทบทวนความรักตระหนักใจ
21 มีนาคม 2552 22:32 น.
แก้วประภัสสร
ฉันเดินแบกสาเเหรกมาแจกรัก
แม้นเหนื่อยหนักมิหน่ายแจกจ่ายทั่ว
บอกใครใครตะกร้าวางข้างข้างตัว
อย่าเกรงกลัวใครขาดรักรีบตักเอา
แวะถามตาในกระต๊อบว่าชอบไหม
ตาตอบว่าอยากได้จากใจเจ้า
หากครบครองทุกข์นั้นจะบรรเทา
แต่มันหนักหรือเบาช่วยตอบที
ฉันลุกเดินว่องไวไปบ้านญาติ
ถามใครขาดความรักรีบมานี่
ฉันเอารักมาให้จนล้นปรี่
ญาติยินดียิ้มรับพร้อมจับมือ
ไปถึงบ้านเด็กน้อยด้อยศึกษา
น้องถามว่ารักนี้นั้นดีหรือ
ฉันรีบบอกรักนั้นสำคัญคือ
หมั่นยึดถือรักสถิตย์ด้วยจิตใจ
ฉันเดินต่อไปตามถนน
เบียดผู้คนจนตะกร้าลื่นไถล
ดอกรักฉันมากมายกระจายไป
คนรับได้ต่างแย้มยิ้มอิ่มเอิบตาม
รักจากใจแม้นจะหมดตะกร้า
ฉันพร้อมหามาจนมากล้นหลาม
เพื่อจัดสรรปันสู่ทุกผู้นาม
มอบนิยามรักแท้แด่ทุกคน
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
หน้าส่วนตัว
1034
