24 พฤษภาคม 2552 14:27 น.

วันทาครู ดูผล คนฝึกหัด

นั่งฝึกปรือ ถือครู รู้เป็นแบบ
ส่งใจแนบ บทกลอน อันอ่อนหวาน
ด้วยตั้งจิต ประดิษฐ์คำ นำกลอนกานต์
เพื่อสืบสาน อรรถรส ที่งดงาม

ท่วงทำนอง คล้องกัน ตามฉันทลักษณ์
เขียนตามหลัก อ่านตำรา ภาษาสยาม
มีครูแก้ว คอยสอน ศิษย์คอยตาม
เรียงบทความ นำลง เพื่อส่งครู

เอกโทมี วางไว้ ตามตัวอย่าง
มีพยางค์ครบ แปดคำ นำสวยหรู
ความอ่อนหวาน จากใจ ให้พรั่งพรู
เอาใจสู่ บทกลอน ทุกตอนไป

วันทาครู ดูผล คนฝึกหัด
แม้เรียนลัด ช่วยแถลง แจ้งขานไข
หากมีคำ ทำผิด คิดอย่างไร
ขอตั้งใจ เรียนรู้ ตามครูเอย

1203

love

comment

22 พฤษภาคม 2552 21:54 น.

บทสรุปที่ไร้จุดหมาย

แก้วประภัสสร

๑ เจ้าจะบินไปที่ใด ...?

นกพิราบหลากสีบินวนว่อน
ขนอุยอ่อนร่วงหล่นบนผิวน้ำ
เสียงลมใต้ปีกปะทะเช่นระบำ
พรึบพรับพรำประสานเสียงเรียงดนตรี

กระจิบน้อยลอยตัวกันอ้อยอิ่ง
พรั่งพร้อมสิ่งเพลิดเพลินเบิกบานนี้
ปีกของเจ้าฟุ้งกระจายทั่วไพรี
อิสระเสรีไร้ทิศทาง

๑ เจ้าจะล่องไปไหน..?

เรือสำราญลำใหญ่จอดรอท่า
อย่ารอช้าเชิญลงไปอยู่ไม่ห่าง
มีไวน์ดีชั้นเลิศคอยเปิดวาง
สิ่งบันเทิงรอบข้างเพื่อรับรอง

พื้นพรมนุ่มอุ้มเท้าเอาไว้ซับ
มีดนตรีกล่อมขับเพื่อสนอง
ให้นั่งเล่นริมระเบียงเคลือบสีทอง
ทุกคนต้องถูกตาพาผ่อนคลาย

แต่เรือไร้ทิศทางระหว่างเดิน
พาเที่ยวจนเพลิดเพลินไร้จุดหมาย
ทั้งสองฝั่งรายล้อมพร้อมอันตราย
แม้จะหมายหาที่จบไม่พบที

๑ คำตอบอยู่ที่ใด..

นกพิราบบินอิสระไปทั่วแคว้น
เรือพาแล่นสู่ทะเลกว้างใหญ่นี้
บทสรุปจุดจบไม่เห็นมี
ชีวิตนี้จะไปไหน...ที่ใดกัน...?

ชีวิตนี้จะไปไหน..เพื่อใครกัน..?
แก้วประภัสสร

1439

love

comment

20 พฤษภาคม 2552 22:05 น.

กล่อมฝัน

แก้วประภัสสร

เพียงพบพาน ครั้งแรก ช่างแปลกนัก
เหมือนแม้นหมาย หลงรัก ปักทรวงแล้ว
แสนเพียบพร้อม พรั่งพรู ดูพราวแพรว
ดั่งดวงแก้ว กิ่งเพชร จะเด็ดดวง

พลอยพลั้งเผลอ ละเมอ เพ้อฝันถึง
สุดแสนสุข ตราตรึง ซึ้งสู่ห้วง
หลับลึกลง ดิ่งดับ แนบกับทรวง
อิ่มอุ่นพวง พะยอมหอม อ้อมลงใจ

เมฆหมอกไม้ ในราตรี ที่มองเห็น
เฉิดฉายโฉม โลมไฟเล่น เด่นสดใส
ส่องสว่าง สุขล้ำ เกินคำใด
แผ่นผืนผ้า งามไล้ แสงจันทรา

หยิบยื่นใย ไมตรี นี้ฝากเดือน
อย่าลบเลือน ลาล้าง ห่างใจข้า
เมื่อหมดมืด รุ่งสว่าง กระจ่างตา
ตื่นขึ้นมา จงพบสุข ทุกวันเอย

1479

love

comment

18 พฤษภาคม 2552 15:27 น.

@ข้าแผ่นดิน@

แก้วประภัสสร



เหนือหัวองค์ราชัน
ทรงยึดมั่นอุตสาหะ
ธ ทรงวิริยะ
เพื่อประชาทั่วถิ่นไทย

ร่มเย็นและเป็นสุข
หมดไร้ทุกข์เพราะท่านไท้
โครงงานอันน้อยใหญ่
พ่อหลวงให้วิธีการ

ปัญหาใกล้หรือไกล
พ่อมุ่งไปเพื่อประสาน
สร้างเขื่อนชลประทาน
เพื่อชาวบ้านมีน้ำกัน

แนวทางการศึกษา
ให้พึ่งพาตนเองนั้น
อยู่อย่างพอเพียงกัน
ทรงจัดสรรที่ทำกิน

พืชไร่ให้หมุนเวียน
คอยสับเปลี่ยนไม่หมดสิ้น
หลากทรัพย์ในแผ่นดิน
ได้มีกินทั่วถิ่นไทย

ปกครองมายาวนาน
ทั่วเขตขานประจักษ์ไซร้
ขุนเขาลำเนาไพร
พ่อมุ่งไปเพื่อประชา

เทิดทูนพระองค์ยิ่ง
กว่าทุกสิ่งใดในหล้า
เหงื่อหยดรินรดมา
เพื่อผองข้าฯได้สุขกัน

ขอทรงพระพลานามัย
เป็นร่มไทรแผ่ไพศาล
พระชนม์ยิ่งยืนนาน
แผ่กิ่งก้านไทยร่มเย็น

ลูกขอตั้งสัจจะ
ไม่ลดละให้พ่อเห็น
ทำดีทุกเช้าเย็น
ดุจลูกเป็นข้าแผ่นดิน