3 พฤศจิกายน 2552 21:08 น.
แก้วประภัสสร
จะเป็นใครจากไหนก็ไม่แปลก
อย่าแตกแยกแบ่งฝ่ายไม่หมายเหลียว
เป็นที่พึ่งให้กันนั้นแท้เทียว
คอยยึดเหนี่ยวใจมั่นไม่สั่นคลาย
จะเป็นใครจากไหนอย่าได้สน
ล้วนเป็นคนค่ามีที่ความหมาย
อย่าเสาะหาตัวตนจนวุ่นวาย
แท้สุดท้ายจุดจบพบเหมือนกัน
จงรักษาดวงใจให้ผ่องแผ้ว
ไม่ทิ้งแนวเคยคิดจิตร่วมฝัน
ขอแค่ความห่วงใยในทุกวัน
สิ่งสำคัญแน่นหนักไม่ปักตม
ต่างร้อยพ่อพันแม่แน่แท้เพื่อน
อย่าลืมเลือนก่อนเดียจเกลียดจมขม
เพียงอิ่มท้องหลับสบายคลายเศร้าตรม
ให้สายลมพัดผ่านชื่นบานพอ
28 ตุลาคม 2552 12:24 น.
แก้วประภัสสร
พ่อพร่ำบอกคอยสอนวอนลูกว่า
ลูกรักอย่าถือตนคนหน่ายแหนง
เมื่อมั่งมีมากทรัพย์ต้องจับแจง
ให้แสดงด้วยจิตคิดเมตตา
พ่อบอกย้ำคำพูดอย่าบูดเน่า
นึกอกเขาคนฟังยั้งก่อนหนา
หากพูดดีคนมากจักเมตตา
อันวาจาทิ่มแทงอย่าแสร้งทำ
พ่อบอกให้อ่อนน้อมและถ่อมตัว
อย่าเมามัวคำยอก่อถลำ
พบผู้ใหญ่กราบไหว้ให้ลูกจำ
การกระทำย้อนสู่ผู้สอนเรา
เมื่อคิดดีทำดีนี้ทุกวัน
ลูกอย่าหวั่นหวาดกลัวชั่วขลาดเขลา
จงจำคำพ่อสอนก่อนแต่เยาว์
ควรจักเอาติดตนทุกหนทาง
มาวันนี้ไร้พ่อผู้ก่อค้ำ
หวนถึงคำที่สอนก่อนลาร้าง
น้ำตาลูกพลันไหลไม่เป็นทาง
เหลือความว่างแทนพ่อโอ้หนอเรา
13 ตุลาคม 2552 14:03 น.
แก้วประภัสสร
ยายข้างบ้านเมื่อวานมาถามฉัน
อีหนูนั่นเอ็งแหละแวะมาหา
ช่วยมาตอบคำถามหน่อยงามตา
มีปัญหาคาใจวานไขที
คือเมื่อวานมีชายย้ายเข้าใหม่
เขาบอกว่าไม่ใช่คนแถวนี้
เพิ่งมาจากเมืองนอกดอกคนดี
ภาษาจี๋ฝรั่งจ๋าข้าไม่เป็น
ยายกำลังนั่งขัดปัดซออู้
ให้สวยหรูวับวาวพราวแรกเห็น
เขาก็มองจ้องมาน่ายิ้มเป็น
แสนทะเล้นสูงโย่งโก่งคอดู
ยายเลยพูดกับเขาบ้านเรานั้น
ซอหลายอันเสียงเพราะเสนาะหู
เขาส่งยิ้มกลับมาน่าเอ็นดู
หยิบซออู้ขึ้นสายคล้ายเคยมี
เขาลงมือดีดเล่นเป็นสนุก
สักพักลุกเอ่ยคำอัมซอรี่
ยายเลยงงสงสัยไม่เข้าที
ถามหน่อยสิซอรี่ซื้อที่ใด
7 ตุลาคม 2552 11:49 น.
แก้วประภัสสร
เอาปัญหาทิ้งลงตรงหนองน้ำ
เอาความช้ำปล่อยพาอย่าแยแส
เอาความทุกข์ทิ้งไปอย่าได้แคร์
เอาความแพ้พันครั้งฝังลงดิน
ปล่อยวางเสียใครว่าอย่าถือโกรธ
ไม่ลงโทษหากใครคิดหมายหมิ่น
ฝึกใจให้นิ่งเฉยจนเคยชิน
คำใดยินด้อยค่าอย่าติดใจ
บางคนอาจเรียนสูงแต่ใจเด็ก
แค่เรื่องเล็กนิดหน่อยพลอยหวั่นไหว
เพราะอารมณ์ฟุ้งซ่านพาลเป็นไป
จึงน้อยใจเป็นทุกข์จุกอกกัน
เพราะอัตตาตัวเดียวมาเกี่ยวข้อง
จิตต้องหมองขึ้งเครียดแถมเดียจฉันท์
อย่าเอาเข็มเล่มน้อยคอยทิ่มกัน
เจ็บปวดนั้นย้ำแผลแย่ทุกคน
ดอกไม้ของแก้วฯ มอบให้ทุกคนแทนความรักและความรู้สึกดีๆที่มีให้กันค่ะ
3 ตุลาคม 2552 11:16 น.
แก้วประภัสสร
แสงสูรย์สิเฉิดโฉม งามดั่งโคมประดับไพร
ส่องแสงสู่ภายใน แดงระเรื่อแต้มนวลตา
ระยิบพริบพราวพร่าง ยามเยื้องย่างล่องเวหา
พลิ้วลมสะบัดพา ประหนึ่งไหวให้ตรึงทรวง
ยินเสียงคีตกาล สุดซาบซ่านสู่แดดวง
ตกหลุมลึกลงห้วง เสน่หาไม่วางวาย
ตะวันพลันคล้อยลับ ล่องลอยดับแล้วจางหาย
ความมืดพลันย่างกราย แผ่กระจายครอบคลุมมา
ข่มตาให้นอนหลับ กระส่ายกระสับห่วงหา
ครุ่นคิดในอุรา ฝันเถิดหนาอยากพบเธอ
สร้างกริตเตอร์ | ฟังเพลง | เล่นเกมส์ | ซื้อ-ขาย
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
หน้าส่วนตัว
1760
สร้างกริตเตอร์
