14 กุมภาพันธ์ 2549 11:51 น.
แก้วนีดา
มองท้องฟ้าคราฉ่ำฝนปนสีคล้ำ
ดุจใครนำเช่นสีดำแต่งแต้มให้
ฟ้าเคยสวยฟ้าเคยงามมองชื่นใจ
ต้องเปลี่ยนไปกลับเป็นคล้ำฉ่ำน้ำตา
ฟ้าสดใสวันนี้ใยเจ้าจึงโศก
ข้าวิตกให้หม่นจิตคิดหวั่นไหว
ฤาจะเป็นเช่นธรรมชาติเจ้าเปลี่ยนไป
จึงทำให้ฟ้าสีใสหม่นไปพลัน
ฤาเจ้าเป็นเช่นนี้เองในทุกครา
ยามฝนมาน้ำตาฟ้าต้องรินหลั่ง
ครั่นพอแล้งแดดทอรุ่งดังเพิ่มพลัง
เติมความหวังให้อีกคราฟ้าสวยงาม
เฉกเช่นนี้ใช้ไหมหนอของธรรมชาติ
งามผุดผาดยามหมุนเวียนเปลี่ยนพรรษา
จากหน้าฝนกลับเป็นแล้งแห้งเหือดมา
เหล่าพฤกษารู้คุณค่าพาปลิดใบ
เป็นฤดูกาลผลัดเปลี่ยนเวียนกันไป
หนาวจากไกลคลายเป็นฝนหล่นจากฟ้า
ก่อนจะร้อนน้ำแห้งขอดตามติดมา
ทุกข์อีกครายามหน้าร้อนย้อนหวนคืน.
14 กุมภาพันธ์ 2549 11:46 น.
แก้วนีดา
พุทธศิลป์ถิ่นสยามงามผุดผ่อง
แผ่เรืองรองเลิศวิติรพิสมัย
แสงพระธรรมนำชีวิตบ่มจิตใจ
กิเลสไกลเหินห่างต่างมรรคา
จิตรกรสร้างสรรค์ศิลป์ปิ่นเกศี
น้อมฤดีวาดถวายหมายประสงค์
งานเลิศล้ำธรรมพินิจจิตบรรจง
เจตจำนงสร้างสรรค์งานสานความดี
ปลายพู่กันตวัดเส้นเป็นภาพวาด
งามผุดพาดเอกองค์พระทรงศรี
ผูกลวดลายดังสายสร้อยร้อยชีวี
เด่นรัศมีพร่างพรายเรียงรายงาม
ดังขุนทรัพย์ทางปัญญาปรัชญาเลิศ
ก่อบังเกิดจิตรกรรมย้ำภาษา
ประดับเก็จเพ็ชรรัตน์แห่งศรัทธา
มาฆบูชาคุณครูบาข้าน้อมนบ
ไทยเรืองรองผ่องพิภพนพรัตน์
เจิดจรัลรสธรรมาทั่วแหล่งหล้า
ดังละอองพรั่งพรูสู่พสุธา
มากคุณค่ามรดกศิลป์แผ่นดินไทย.
8 กุมภาพันธ์ 2549 13:18 น.
แก้วนีดา
โฮ่ง เหมียวจอมจุ้น วิ่งวุ่นไล่กัน
เหมียวตบโฮ่งพลัน โฮ่งนั้นร้องลั่นไป
นี้คือโฮ่ง เหมียว จอมเฮี้ยวข้างบ้าน
เห็นมันทุกวัน กัดกันทุกที
โฮ่ง เหมียวบ้านฉัน สุขสรรค์อยู่ดี
พบหน้ากันที ต้องมีทักทาย
โฮ่งนั้นดมเหมียว แน่เชียวมั่นใจ
ผิดกลิ่นไม่ได้ ต้องงับจับตัว
เหมียวจอมซุกซน ถูขนเคล้าขา
โฮ่งสูงใหญ่กว่า แต่ว่ารักเหมียว
โฮ่ง เหมียวบ้านฉัน เข้ากันได้ดี
เป็นเพื่อนสุขี ไม่มีทะเลาะเลย.
6 กุมภาพันธ์ 2549 13:41 น.
แก้วนีดา
กรุ่นกลิ่นสบู่บางเบาจากกายเธอ
มันแสนคุ้นเคยเสมอในวัยเยาว์
เด็กชายหญิงเล่นน้ำไม่เปลี่ยวเหงา
ท่าน้ำหน้าบ้านหลังเก่าเราคุ้นเคย
ในวันนี้ประตูมิตรภาพเปลี่ยนใหม่
เรายังคงห่วงใยให้กันเสมอ
จากเด็กน้อยคลายเป็นฉันและเธอ
มาพบเจออีกคราท่าน้ำเดิม
ในความแปลกหน้าของชายหญิง
ยังคงมีบางสิ่งไม่เปลี่ยนผัน
คือลำน้ำในคลองสายเก่านั้น
ยังมีรอยอดีตที่ผูกพันมั่นคง
จากสิ่งแตกต่างทำให้ห่างกันไป
ต่างคนเดินทางไกลไล่ล่าฝัน
บนเส้นทางที่มุ่งมั่นพร้อมฝ่าฟัน
ปลายทางเดียวกันคือวันรับปริญญา
ในความแปลกหน้าที่ไม่แปลก
ต่างคนแลกความฝันกันได้มา
หอมกลิ่นกรุ่นคนรุ่นใหม่ใบปริญญา
กลับมาพบกันอีกคราท่าน้ำเดิม
1 กุมภาพันธ์ 2549 15:44 น.
แก้วนีดา
อัศจรรย์สีสันของป่าเขา
ย่างเข้าสู่ฤดูแล้งแห่งป่า
มวลไม้เปลี่ยนสีมองตื่นตา
เหลืองทองอร่ามตาพาย้ำเตือน
ฤดูแล้งย่างกายเข้ามาหา
มวลไม้ป่าต่างพาปลิดใบ
ต่างจากเครือออนกลับสดใส
เตรียมผลิตดอกไสวให้ชื่นชม
เครือออนไม้เถาเจ้าอ่อนช้อย
ดังสาวน้อยแต่งแต้มพงไพร
เจ้างามละมุนละไมดูอ่อนไหว
มองคราใดสุขใจใคร่ครวญ
สีม่วงอมชมพูดูงามพริ้ง
ถิ่นพักพิงป่าดงพงไม้ใหญ่
เกาะกิ่งอวดโฉมชโลมใจ
คนเดินทางไกลได้ชื่นชม
จากป่าเขาเขาพาเข้ากรุง
ปรับปรุงไปให้เลื้อยพาดเถา
พร้อมเรียกชื่อใหม่ถูกใจคนเรา
พวงประดิษฐ์ ฤา คือเจ้า เครือออน.
..
หน้าส่วนตัว
1503
