4 พฤษภาคม 2548 10:11 น.
แก้วนีดา
คนดีของฉัน
หากวันหนึ่งเธอนั้นแหงมองมองฟ้า แล้วพบกับความว่างเปล่า
หากถนนที่เธอเดินไป พบเจอแต่หมอกควันอันทึบเทา
หากความรักที่กอบเก็บมาเนิ่นยาว ถึงเวลาต้องสูญหายไป
ฉันจะกุมมือและบอกกับเธอว่า..ฉันยังอยู่ข้างข้างเธอนะ คนดี
อย่าผูกเปลแห่งความเหว่ว้า ในห้องเหงาอันหวั่นไหว
กลับมาบนเส้นทางแห่งความหมาย อันเป็นนิยามของคำว่าลมหายใจ
โลกนี้ช่างกว้างใหญ่เธอไม่ใช่คนแรก และคนสุดท้ายที่เสียน้ำตา
เปิดหน้าต่างของชีวิตออกมาดูโลกภายนอก ซิจ๊ะ แล้วเธอจะเห็น
ดวงตะวันกระซิบบอกเรียกความฝันของเธอกลับมาหา
สายลมขับกล่อมจิตวิญญาณที่บอบช้ำบนกาลเวลา
รัตติกาลได้นำพาความสงัดคลุมกายเธออย่างแผ่วเบา
เพียงแค่ช่วงชีวิตที่สะดุดแต่ยังไม่หยุดลง ของลมหายใจ
การเริ่มต้นยังคงรอคอยแม้แต่ผู้ซึ่งเรียกขานตัวเองว่าว่างเปล่า
ความฝัน ความหวัง โบกมือเรียกเธอตลอดเวลาใต้ฟ้าสีเทา
ความปวดร้าว ในวันเก่า เพียงแค่ริ้วรอยของกาลเวลา
ที่ไม่นานก็ผ่านไป.คงเหลือไว้แต่ความทรงจำ
ยื่นมือมาที่ฉันนะ.คนดี
แล้วฉันคนนี้จะพาเธอก้าวผ่านช่วงเวลาความเศร้านี้ไปพบกับความสดใส
หัวใจดวงหนึ่งที่พร้อมจะเติมเต็มให้.อาจไม่กว้างใหญ่เท่าผืนฟ้าไกล
แต่จะโอบล้อมเธอด้วยความห่วงใย.จากดวงใจที่มีมอบให้
เพื่อพาเธอก้าวไปพบวันใหม่ที่งดงาม.ด้วยกันนะคนดีของฉัน
ชื่อเพลง/Title : ตราบสิ้นลมหายใจ
(ช) เหมือน..ดังพรหมชะตาขีดไว้
(ญ) กำหนดใจสองเราให้คู่กันมา
(ช) ใจ..สองใจผูกพันแน่นหนา
(ญ) อยู่ไกลลับฟ้า ยังมาพบกัน
* (ช) แล้วสิ่งใดที่เคยขาดหาย
(ญ) ก็กลับกลายสมใจดังว่าเสกสรรค์
(ช)ลอยล่องในภวังค์แห่งฝัน
(ญ)ต่อเติมรักนั้นจนเต็มหัวใจ
** (พร้อม)เธอเพราะเธอคือคนสำคัญ
ที่ใจของฉันจะรักจะคอยห่วงใย
ตราบที่ฟ้าและดินสูญสิ้นมลายลงไป
ตราบที่ลมหายใจของเราสิ้นสุด
(*,**,**)
ตราบที่ฟ้าและดิน สูญสิ้นมลายลงไป
ตราบที่ลมหายใจของเราสิ้นสุด