13 ตุลาคม 2548 14:15 น.
แก้วนีดา
เธอรักฉัน../..ฉันรักเธอ
ฉันมีความสุข.ที่มีเธออยู่ข้าง
ฉันไม่อ้างว้าง.ด้วยมีเธออยู่ข้างกาย
ฉันยิ้มได้.หัวเราะเอียงอาย
เธอคือชาย..คนดี พี่ภูมินทร์
พอใจในสิ่งที่เป็นเธอ
แม้ไม่เลิศเลอกว่าใครเขา
เธอไม่เคยปล่อยให้ฉันเหงา
เธอบอกมีเรานั่งอยู่กลางใจเสมอ
ทุกวันฉันบอกว่าคิดถึง
แต่เธอกับบอกรักซึ้งอยู่กลางใจ
ฉันบอกเธอว่าแสนเป็นห่วงรู้ไหม
เธอกลับบอกว่ารักมากกว่าใครคือ น้องดา
มีความสุข.ที่มีพี่ภูอยู่ข้าง
ทุกคืนวันมิเคยคิดไกลห่าง
เธอบอกรัก..ทุกคืนมิจืดจาง
ขออยู่แนบข้าง.คือ รักเธอ.
..
13 ตุลาคม 2548 14:09 น.
แก้วนีดา
ความสุขที่มองข้าม
ปล่อยวางหรือว่างเปล่า
เรื่องราวรอบรอบกาย
รักตัวไม่กลั้วอบาย
ปล่อยวางไว้จิตปลง
แรกทำคิดสับสน
จิตตนกระวนกระวาย
หรือห่างสุขมีทุกข์กาย
แทบตายคลายวายชน
อยากจริงเรื่องธรรม
น้อมนำลงใส่ใจ
ยังติดความห่วงใย
ทุกข์ใจเรื่องเธอ
ความทุกข์ที่มองข้าม
รูปนามที่ทำหลง
ปล่อยจิตมิคิดปลง
ลุ่มหลงในอบาย
ปล่อยวางให้ว่างเปล่า
จิตเราต้องเข้าใจ
ฝึกวางให้ว่างไว้
สุขได้หัดปลดหัดปลง.
3 ตุลาคม 2548 14:56 น.
แก้วนีดา
เบื่อ . เซ็ง
เบื่อที่จะต้องมาเอาใจ
ความห่วงใยเริ่มหมดค่า
เบื่อความห่วงหาที่เธอบอกมา
เพราะมันมีค่าแค่คำลวง
เซ็งรู้ไหมว่าฉันเซ็ง
คนเส็งเครงฉันละเบื่อ
เซ็งคำพูดเธอที่พร่ำเพื่อ
ฉันละเบื่อเธอจริงจริง
หน่ายจริงหนอคำคิดถึง
ความลึกซึ้งมันไม่มี
ใจจริงเธอหน่ายหนี
ฉันคนนี้ก็แสนจะเซ็ง
จบเถอะคำซึ้งซึ้ง
รักครั้งหนึ่งที่คิดมี
ต่างคนส่ายหน้าหนี
จบเสียที่รักไม่จริง
เบื่อมากไหนใจมันถาม
สุดจะห้ามตอบเร็วไว
คำนี้ที่คิดอยู่ในใจ
เบื่อมากมายรู้ไวก็ดี
เซ็งไหมใจมันคิด
ไม่ต้องสะกิดตอบเร็วไว
สองคำนี้ตอบออกไป
เบื่อและเซ็งจะตายไปไปเสียที.
......................................................
หน้าส่วนตัว
806
