1 กันยายน 2547 13:47 น.
แก้วนีดา
ฟ้าจ๋า...ดาแต่งกลอนนี้เพื่อฟ้า
ฟ้าจ๋า...ในยามที่ดาเหงาจะมองหา
ฟ้าจ๋า...ในทุกคืนของยามนิทรา
ฟ้าจ๋า...แก้วนีดา มีเพียงฟ้าที่เข้าใจ
ฟ้าจ๋า...ฟ้าคือเพื่อนรักของแก้วนีดานะ
ฟ้าจ๋า...เราได้แต่หวังเอาไว้ว่า
ฟ้าจ๋า...คืนวันที่ล่วงเลยมา
ฟ้าจ๋า...รักของเราจะมั่นคงตลอดไป
ฟ้าจ๋า...ดาคนนี้มีฟ้าคอยอยู่เป็นเพื่อน
ฟ้าจ๋า...ทุกคำคืน ที่เราจะได้ฝันหา
ฟ้าจ๋า...เธอจงรับรู้เอาไว้เถอะว่า
ฟ้าจ๋า...ฟ้าสีครามคนนี้หละหนาที่ดาต้องการ
ฟ้าจ๋าฟ้า..แก้วนีดาได้ประจัก
ฟ้าจ๋าฟ้า..เราหลงรักฟ้าไกล
ฟ้าจ๋าฟ้า..เราขอบคุณในน้ำใจ
ฟ้าจ๋าฟ้า..ขอบคุณที่ฟ้ามีให้กับใจเรา
เพราะว่าเรารักแม่เพื่อนรักคนนี้มากมายนัก........เธอคือคนเดียวที่เข้าใจ......เธอคือคนดีของใจเราเสมอ........เธอจะรู้ไหมนะ...ยัยฟ้าสีคราม
รักเธอนะ ฟ้าสีคราม