12 กุมภาพันธ์ 2547 16:09 น.
แก้วนีดา
กับทุกสิ่งที่เคยให้ไว้
กับหัวใจที่เคยปรารถนา
กับความรักและความศรัทธา
กับความประหม่าเมื่อเธอมาเยือน
กับรอยยิ้มที่อยู่ส่วนลึก
กับความรู้สึกที่ยังจำไว้
กับดวงตาที่เป็นสื่อทางใจ
กับหัวใจที่มีให้เธอ ฟ้าสีครามเพื่อนรัก
12 กุมภาพันธ์ 2547 16:05 น.
แก้วนีดา
อิสรา ปีกกล้า พาใจ
ขอบเขตไกล สุดแต่ สองแข
จวบวันคืน กลืนล่วง ดวงแด
สายลมแปร เปลี่ยนชู้ ฤดู
ถึงวสันต์ ผันผ่าน สะท้าน
ทรมาน กล้ำกลืน ฝืนสู้
กลีบปีกร่วง ตามทาง พร่างพรู
ลมฝนกรู ขบเขี้ยว เคี้ยวฟัน
เหมันต์กราย พ่ายคม ลมหนาว
สะท้านราว พันเท่า วสันต์
เกาะคอนน้อย คอยช่วง ล่วงวัน
รอคิมหันต์ ผันเปลี่ยน เวียนมา
ขอเป็นเพียง สายลม แผ่วเบา
พยุงเจ้า เมื่อยาม อ่อนล้า
ให้ลมนี้ คอยหนุน ปีกกล้า
บินทายท้า ฟากฟ้า กว้างไกล
ขอเป็นเพียง ลมไร้ ตัวตน
อยู่ทุกหน ที่เจ้า บินไป
โอบสัมผัส เรือนร่าง เจ้าไว้
แค่เพียงให้ รู้ว่า ปลอดภัย
แม้นวันใด ปีกบาง อ่อนแรง
หัวใจแกร่ง กลับกลาย อ่อนไหว
สายลมนี้ รองรับ เจ้าไว้
โอบอุ้มไป เฝ้าคอย ดูแล
12 กุมภาพันธ์ 2547 14:56 น.
แก้วนีดา
ถ้าโกรธกับเพื่อนมองคนไม่มีใครรัก
ถ้าเรียนหนักๆมองคนอดเรียนหนังสือ
ถ้างานลำบากมองคนอดแสดงฝีมือ
ถ้าเหนื่อยงั้นหรือมองคนที่ตายหมดลม
ถ้าขี้เกียจนักมองคนไม่มีโอกาส
ถ้างานผิดพลาดมองคนไม่เคยฝึกฝน
ถ้ากายพิการมองคนไม่เคยอดทน
ถ้างานรีบรนมองคนไม่มีเวลา
ถ้าตังค์ไม่มีมองคนขอทานข้างถนน
ถ้าหนี้สินล้นมองคนแย่งกินกับหมา
ถ้าข้าวไม่ดีมองคนไม่มีที่นา
ถ้าใจอ่อนล้ามองคนไม่รู้จักรัก
ถ้าชีวิตแย่จงมองคนแย่ยิ่งกว่า
อย่ามองแต่ฟ้าที่สูงเกินตาประจักษ์
ความสุขข้างล่างมีได้ไม่ยากเย็นนัก
เมื่อรู้แล้วจักภาคภูมิชีวิตแห่งตน....
12 กุมภาพันธ์ 2547 14:46 น.
แก้วนีดา
.มือกระชับมั่น.
ความรู้สึกของฉันกำลังสั่นไหว
เธอจับมือฉันพร้อมปั้นยิ้มอย่างพริ้มพราย
แววตาอุ่ละไมช่างทำให้ฉันหวั่นไหวเหลือเกิน
ยังเป็นเครื่องเตือนใจให้ละลึก
ทุกอณูความรู้ลึก..เหมือนไม่..เคยห่างเหิน
คราใดได้คิดถึง..รอยลำผัสละมุน..ก็อุ่นเกิน
ใจร่ำ-ร่ำ..เหมือนจะหยุดเดิน..แล้วคนดี..
..ฉันรักแววตาอ่อนโยนของเธอ
รักความห่วงใยที่มีให้เสมอจากเธอคนนี้
รักหัวใจเธอ..ที่โอบอุ้มฉันไว้ด้วยไมตรี
เธอจะเป็นใคร..ที่หัวใจดวงนี้..ไม่มีวันลืม..
12 กุมภาพันธ์ 2547 14:41 น.
แก้วนีดา
ลมหายใจ.ของไออุ่นรัก
เป็นเหมือนที่พิงพัก.ของคนใจเหงา
ที่ว่างรอยกาย.ดูคล้าย ไอรักบางเบา
โอบกอดความเหงา.และความหม่นเศร้าให้เจือจาง
แม้ไม่มีเธอมาอยู่ตรงนี้
แต่ไออุ่นรักเธออยู่ทุกที่.ไม่เคยห่าง
ไม่มีวันไหน.ที่ไอรักจะเลือนลาง
แม้ว่าเราจะห่าง.แสนไกล
หน้าส่วนตัว
1101
