17 พฤศจิกายน 2547 11:23 น.
แก้ม .. ป่อง
.. กบในกะลา ..
อยากถามเจ้าว่า .. อยากดูโลกกว้าง .. บ้างไหม
ดูดอกไม้ผลิบาน .. ในวันที่แสงอาทิตย์สาด .. รำไร
ฟังเพลง .. หยิบเสียงหัวเราะของใบไม้ .. ไปเป็นของรางวัล
ถามตัวเองเถอะ .. เจ้ากบ .. ในกะลา ..
เจ้าพอใจรึไม่ที่ใช้ชีวิตธรรมดา .. ไม่อยู่ในโลกกว้างที่เคยฝัน
เริ่มต้นด้วยการใช้ชีวิตในที่แคบ .. แต่ยังแอบคิดถึงแสงสว่าง .. ทุกวัน
พอใจรึเปล่าที่วันทุกวัน .. ไม่เคยเป็นคนสำคัญ .. ของใคร
เธออาจจะกลัวกับการเจอแสงสว่าง
กลัวการเดินในโลกกว้าง .. ที่ไม่เคยก้าวไปได้
โลกแคบที่อาจอบอุ่น .. เหมือนกะลาที่หมุนครอบเธอ .. ทุกลมหายใจ
หากแต่โลกแคบบางทีก็มีไว้ .. กำหนดเป้าหมายให้ .. ไกลกว่าเดิม
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ก็ .. ไม่มีอาร้ายยยยยยย ..
นั่งฟังเพลง .. กบในกะลา ..
อารมณ์ .. มันก็พา .. ให้หวั่นไหว ..
.. อิอิ ..
.. จิ๊ๆ ..
.. ฮี่ๆ ..
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
2 พฤศจิกายน 2547 20:27 น.
แก้ม .. ป่อง
ทั้งความคิดถึง .. และโหยหา
กลั่นออกมา .. เป็นน้ำตา .. ใส ใส
อ่อนแอ .. และเข้มแข็ง .. ผสมกันไป
ไม่รู้จะเอาคำอธิบายใด .. มาบอกกัน ..
ทั้งความห่วงใย .. และอาทร
จนอยากเอ่ยอ้อนวอน .. ให้เธอรีบกลับมา .. หาฉัน
แต่รู้ดี .. ว่าหน้าที่ .. มาก่อนความผูกพัน
จึงเก็บกดคำพูดนั้น .. ไว้เบาๆ .. ในใจ
ไม่หวัง .. ว่าเธอจะคงมั่น
ไม่หวั่น .. แม้จะห่างกัน .. เพียงไหน
ไม่กลัว .. ว่าตัวเอง .. ต้องเสียใจ
เพราะไม่มีใครแทนที่ .. เธอได้ .. สักคน
ฉันรู้ว่าฉันเป็นอย่างไร .. ก็พอแล้ว
และไม่มีวี่แววว่าจะเปลี่ยนใจ .. สักหน
ความรักจะคงอยู่ .. เพื่อผู้ชาย .. หนึ่งคน
ซึ่งฉัน .. รัก .. จนล้น .. บนคำว่า .. มั่นคง
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
โลกนี้ช่างสวยงาม ไม่อยากจะพลาดความงดงามนั้น
ฉันหาทุกคำมาอธิบายเท่าไร
แค่อยากให้เธอเข้าใจ ว่าจริงๆแล้ว
ฉันรักเธอ แม้ว่าอาจจะเผลอมองใคร
แต่ว่าไม่ได้คิด เธอนั่นแหละที่คิดมากไปรู้ไหม ยังไงฉันก็รักเธอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หน้าส่วนตัว
1855
