12 สิงหาคม 2547 09:32 น.
แก้ม .. ป่อง
รักใดใสพิสุทธิ์ดุจรักแม่
รักแน่วแน่จริงใจไม่หลอกหลอน
รักเย็นฉ่ำชื่นอุราดังสาคร
รักอาทรโอบเอื้อรักเจือจุน
อบอุ่นใดไหนเล่าเท่าอกแม่
อุ่นมิแปรเปี่ยมเมตตามาเกื้อหนุน
อุ่นไอทิพย์สิบฟ้ามาการุณย์
อุ่นพระคุณแม่นั้นนิรันดร์กาล
รักไหนที่ยิ่งใหญ่ในโลกนี้
รวบรวมมีรวบรวมมามหาศาล
มิถึงครึ่งรักหนึ่งซึ้งดวงมาลย์
รักใดปานรักแท้แม่ของเรา
เพราะแม่คือผู้ที่มีแต่ให้
ร้อยทุกข์ภัยคอยกำจัดคอยปัดเป่า
ลูกรุมร้อนผ่อนให้เย็นเห็นนานเนา
ลูกซึมเศร้าปลอบให้หายคลายกังวล
รอยยิ้มแม่คือยิ้มพิมพ์ใจโลก
ดับทุกข์โศกดับร้อนแรงทุกแห่งหน
ยิ้มจริงใจไร้มารยามาเจือปน
มิ่งมงคลของลูกปลูกไมตรี
สิบนิ้วลูกกราบลงตรงตักแม่
จะแน่วแน่แน่นหนักในศักดิ์ศรี
ทั้งชีวิตขอทำแต่กรรมดี
ให้สมที่แม่รักประจักษ์จินต์
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
สองมือคอยโอบอุ้มคุ้มครองเจ้า
สองมือเฝ้าปลอบโยนยามเสียขวัญ
สองมือพ่อปกป้องไกลผองภัยยัน
สองมือนั้นหาเงินเลี้ยงลูกยา
ทั้งดูแลห่วงใยให้ลูกสุข
ถึงจะทุกข์อย่างไรพ่อไม่ว่า
หวังเพียงลูกเป็นคนดีมีวิชา
เติบใหญ่มาเลี้ยงชีพได้ไม่ตรอมตรม
รักของพ่อที่ให้ลูกพันผูกจิต
เกินจะคิดคำเพราะที่เหมาะสม
พระคุณพ่อทั้งโลกากล่าวชื่นชม
น้อมประนมบูชาค่าสักการ
สองมือลูกกราบลงตรงเท้าพ่อ
ลูกจะขอตั้งจิตอธิฐาน
ทวยเทพไทไตรรัตน์ช่วยบันดาล
ให้สำราญกายใจไร้โรคา
ให้พ่อมีสุขภาพที่แข็งแรง
และกล้าแกร่งพร้อมสู้ทุกปัญหา
เป็นโพธิ์ทองคุ้มครองผองลูกยา
ขอบอกว่ารักพ่อไม่เสื่อมคลาย
ลูกจะขอสัญญากับพ่อนะ
ว่าลูกจะเป็นคนดีดังพ่อหมาย
จะหลีกไกลเรื่องชั่วมั่วอบาย
ลูกทั้งหลายจะยึดมั่นกตัญญู
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ลูกดีใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกแม่และพ่อ ลูกดีใจแทนลูกทุกคนที่มีแม่ มีพ่อ
ลูกเชื่อว่าแม่และพ่อทุกคนในโลกนี้
รักลูก ห่วงลูก แม้ชีวิตก็ให้กับลูกได้
ฉะนั้นในวันแม่นี้
ลูกขอกราบอวยพรแด่ แม่ ทุกคนที่ให้ชีวิต ให้อนาคต ให้ความสุขแก่ลูก
ลูกคงทดแทนบุญคุณแม่และพ่อไม่ได้เท่ากับที่แม่และพ่อ
ทำให้ลูก แต่ลูกสัญญาว่า
ลูกจะรักแม่และพ่อ และจารึกพระคุณของแม่และพ่อตลอดไป
และจะกระทำแต่สิ่งที่ดีงาม
เพื่อแม่และพ่อจะได้สบายใจ สุขใจ และดีใจที่ลูก
ได้เป็นคนดี อย่างที่แม่และพ่อ ตั้งใจไว้
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ขอคุณพ่อ .. ร่วมแจม .. ด้วยคนนะคะ
ก็สำคัญด้วยกัน .. ทั้งสองท่านเลยนี่นา
12 สิงหาคม 2547 09:08 น.
แก้ม .. ป่อง
ปางพระปิ่นเกศเจ้า จอมนรี
เฉลิมพระชนม์ทรงศรี ราษฎร์ซ้อง
ทูนเทิดดุจดวงมณี ชูชาติ พระเอย
พระเกียรติพระเกริกก้อง แหล่งหล้าสักการ
พระปานประทีปแก้ว การุณย์ นิกรแล
ราชกิจเอกอดุลย์ ก่อเกื้อ
ทวยราษฎร์พึ่งใบบุญ เกษมสุข
ทุกข์ยากพระหากเอื้อ โอบอุ้มคุ้มครอง
พระปองพสกสุขแท้ ทุกสถาน
ศิลปะพระปณิธาน สืบสร้าง
อนุรักษ์ป่าดงดาน สรรพชีพ ชื่นแล
อัจฉริยะเอกอ้าง โลกก้มถวายกร
เชิญอมรทิพย์เพริศพร้อม ไตรรัตน์
อวยพระพรพิพัฒน์ เลิศล้วน
อภิบาลพระทรงสวัสดิ์ สัมฤทธิ์ ประสงค์แล
ปวงประชาทั่วถ้วน เนื่องน้อมถวายชัย
หมื่นแสนดวงดาริกาส่องฟ้ากว้าง แสงพราวพร่างดับมืดหมองฟ้าผ่องใส
ดุจดังแสงพระกรุณาประชาไทย ดับผองภัยผดุงสุขทุกแดนดิน
สมเด็จพระบรมราชินีนาถ รอยพระบาทดาลสุขทั่วทุกถิ่น
สองพระหัตถ์โอบอุ้มคุ้มชีวิน พระเมตตาหลั่งรินนิกรชน
เมื่อนาไร่ร้อนแล้งแหล่งหล้าทุกข์ ทรงปลอบปลุกชีพชื่นคืนทุกหน
ทรงฟื้นฟูภูมิปัญญาค่าถิ่นตน ศิลปาชีพดาลดลผลตระการ
ลือระบิลศิลปะไทยวิไลเลิศ งามประเสริฐ ทอ ถัก และจักรสาน
ปั้น ปัก วาด บุ คร่ำ ล้วนชำนาญ แกะ สลัก เชี่ยวชาญโลกชื่นชม
งามพระราชกิจสถิตหล้า งามพระกรุณาพิสิฐสม
งามพระราชกุศลผลอุดม น้อมบังคมขอพระองค์ทรงพระเจริญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า นางวรางคณางค์ โปรียานนท์
งานนี้ .. แก้มขออนุญาตไม่ตอบ comment นะคะ ..
ขอให้เพื่อนทุกคน .. ร่วมถวายพระพรค่ะ
9 สิงหาคม 2547 20:42 น.
แก้ม .. ป่อง
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
..... พี่เมก .....
อยากขอบคุณ ที่พาเธอ มาเจอฉัน
ก่อนวานวัน ผันผ่าน กาลเลื่อนไหล
ไม่เคยรู้ ไม่เคยรัก ประจักษ์ใจ
ทางแสนไกล เดินเดียวดาย ใต้เงาจันทร์
แต่วันนี้ ฉันมีเธอ อยู่เคียงข้าง
ไม่อ้างว้าง ห่างไกล ในใจฉัน
ได้ร่วมเดิน เคียงข้าง ไม่ห่างกัน
ได้สร้างสรรค์ สิ่งดีงาม ความเป็นเรา
จะวันนี้ วันนั้น หรือวันไหน
จะวันใด วันสุข หรือวันเศร้า
จะขอเป็น เช่นวันนี้ เรามีเรา
ไม่เปลี่ยวเหงา อบอุ่นใน ใจสองดวง ฯ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
..... นู๋แก้ม .....
ดีใจที่ได้มาผูกพัน
ในความว่างเปล่าของคืนวันยังมีเธอเคียงข้างกันไม่พลัดหลง
สายใยมิตรภาพที่ผูกเราเอาไว้ให้มั่นคง
คำพูดที่อยากบอกเธอตรงๆคือขอบใจ
ขอบใจที่ยังรักยังคิดถึง
ขอบใจที่ยังเป็นหนึ่งในฐานะของเพื่อนได้
ขอบใจที่ไม่ทิ้งแม้ว่าทุกสิ่งจะเปลี่ยนไป
ขอบคุณมากมาย ที่ช่วยต่อลมหายใจ ในวันที่แทบจะไม่มี
น้ำตาหยดนี้คือคำอธิบาย
ฉันซึ้งในความหมายของการมีใครข้างกายอย่างนี้
ซึ้งในความรัก ที่น้อยรักจะได้รับมาซักที
ความรู้สึกฉันที่มี กระดาษทั้งโลกใบนี้คงเขียนไม่พอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เธอ... คือดวงตะวันของใจ คอยเคียงข้างฉันไป
เปลี่ยนชีวิตของฉันให้สดใส
เธอ... คือดวงตะวันของใจ ส่องแสงให้ฉันได้เห็นทุกเส้นทาง
และฉันจะทำทุกอย่าง เพื่อเธอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
อุ่นใจแล้ว .. แค่มีเธอกับฉันรักกันตลอดไปด้วยใจๆที่หวังดี
อุ่นใจแล้ว .. หนาวเย็นสักแค่ไหนเมื่อมีรักอุ่นใจ จะมีอะไรอุ่นกว่านี้
อยู่ด้วยความรัก อาจจะเหมือนว่าไม่มีใคร
แต่รู้ว่ามีเธอๆที่เข้าใจ ถึงต้องหนาวกาย แต่หัวใจอุ่นดี
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
6 สิงหาคม 2547 19:46 น.
แก้ม .. ป่อง
ฉันไม่รู้ความอบอุ่น .. ซุกซ่อนตัวอยู่ในมุมไหน
ท้องฟ้าจึงทอสีสดใส .. แม้ไม่มีภาพเธอตรงหน้า
ยังยิ้มกับเช้าวันใหม่ .. กับนก .. กับฟ้า .. กับปลา
และคิดไปด้วยว่าขณะนี้อีกคนหนึ่งจะหลับ .. ลืมตา .. หรือทำอะไร
ฉันรับรู้ได้ถึง .. บางสิ่งในตัวเธอ
คนที่ทำให้โลกเงียบเหงาที่เคยพบเจอ .. ไม่เคว้งคว้างกว้างใหญ่
ฉันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกในมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่ง .. ที่สวยงามในหัวใจ
เธอ .. คนที่แม้จะต้องห่างไกล .. แต่ก็เหมือนยังอยู่ใกล้ตลอดเวลา
ฉันไม่ขาดอะไรไป .. ในความรู้สึก
แค่มีเธอ .. ก็เหมือนมีทุกสิ่งที่ใจส่วนลึก .. เคยถามหา
ไม่ต้องคอยบอกว่ารักกันมากแค่ไหน ..
แต่ก็สัมผัสได้ทุกความหมาย .. ในแววตา
ทุกสิ่งที่เป็นเธอซึมซับอยู่เต็มหัวใจ .. จะคงอยู่ตลอดไปในวันเวลา
เป็นความรู้สึกที่ตอบได้ว่าล้ำค่า .. และฉันเรียกเธอว่า .. ความรัก
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
บางเวลา .. ไม่เคยจะคิด .. ว่าชีวิตนี้จะพบกับเธอ
เป็นสิ่งดีๆ .. ที่ได้มาเจอ .. กับความหมาย
คนๆ นึง .. ได้พาชีวิต .. ให้ข้ามเวลา .. ที่หามานาน
และนั่นคือเธอ .. กับความต้องการ .. ของหัวใจ
ต่างกันเพียงองศาที่เราอยู่ .. อาจจะดูว่าเราห่างกัน
แต่ว่าคนบนฟ้า .. ก็พาให้เรามาเจอกัน
และทำให้ฉัน .. ได้พบกับวัน .. สวยงาม
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
5 สิงหาคม 2547 21:24 น.
แก้ม .. ป่อง
ผีหมอนวอนว่าอย่าเพิ่งตื่น
เสียดายคืนจวนกำหนดหมดสมัย
นอนสาแม่เยอ ...... นอนอีกหน่อยค่อยตื่นไป
แสนอาลัยอาวรณ์หมอนอุ่นอิง
ผีผ้าห่มโลมอุ่นตลุ่นเหลือ
จะห่มเนื้อเจ้าละอ่อนเถิดนอนนิ่ง
เดี๋ยวลมมาพาใจให้ประวิง
ผีผ้าห่มเข้าสิงไม่ติงกาย
ผีที่นอนนุ่มเนื้อเมื่อใกล้รุ่ง
กล่อมจรุงโลมใจให้ตื่นสาย
จงหลับอีกประไรให้สบาย
น้ำค้างยังไม่ละลายจากชายคา
รุ่งยังไม่มาฟ้ายังไม่สาง
หมอกยังไม่จางแดดยังไม่กล้า
ไก่แก้วแว่วขันไม่ทันลา
หมู่บุปผารออุทัยยังไม่บาน
แม่เทียวไล่ผีร้ายไปจากลูก
ไม่ให้ถูกเบียนเบียดผีเกียจคร้าน
แต่ลูกเห็นเป็นว่าน่าเบื่องาน
มารบกวนความสราญฝันรื่นรมย์
แม่เข้ามุ้งเปิดผ้าห่มให้ลมเข้า
ลมหนาวเอาความกล้าทิ้งผ้าห่ม
กรุ่นเรณูรอลูกตื่นไปชื่นชม
ผักยังทอดยอดพรมน้ำค้างพราว
นอนนานงานน้อยถ้อยราศี
มโหรีแห่งอุษามาย่ำก้าว
คนขี้เซาเขาจะชังสันหลังยาว
เป็นลูกสาวตื่นเช้าจึงเข้าที
ตื่นแต่เช้าเข้าการได้งานมาก
เจ้าจะไม่ลำบากมากราศี
คนจะรวยด้วยตื่นสายไม่เคยมี
อย่าให้ผีผ้าห่มมันสมยอม
¤ ¤ KËÅM _ PÖÑG¹ ¤ ¤
หน้าส่วนตัว
1377
