9 กันยายน 2551 05:20 น.
เฮาชาวดอย
คุณครูไพชยนต์
ร่มขี้เหล็กเขียวเหลืองเรืองอร่าม
บานงดงามชูดอกบ้างออกผล
ร่มขี้เหล็กร่มใหญ่ครูไพชยนต์
ทะนงต้นแผ่เงาแก่เรามา
ท่านคือครูผู้เป็นเหมือนเช่นพ่อ
ผู้ถักทอสืบสานการศึกษา
ทุกคำสอนทุกทุกคำจำนรรจา
มีคุณค่าในชีวิตลูกศิษย์นี้
แหละแล้วถึงเมื่อกาลวารเกษียณ
โลกกลับเปลี่ยนอาลัยไปทุกที่
เราไม่อาจย้อนเวลาทวนวารี
แต่ความดีจักสถิตนิรันดร
สถิตบานหวานไว้ในใจศิษย์
ชั่วชีวิตจดจำคำสั่งสอน
ยังจดจำสายตาความอาทร
ศิษย์ขอวอนเทพทวยอวยพรชัย
คุณครูยังอยู่ในหัวใจศิษย์
ตราบชีวิตลมปราณกาลสมัย
แม้มิอาจคู่หล้านภาลัย
ครูอยู่ในใจศิษย์นิจนิรันดร์
9 กันยายน 2551 05:16 น.
เฮาชาวดอย
รำลึกคุณครูไพชยนต์ ภูตาโก
เปิดประตูห้องปกครองฉันมองผ่าน
เห็นเก้าอี้อาจารย์ตระหง่านอยู่
เมื่อสบแววตาเห็นท่านเอ็นดู
ท่านคุณครูไพชยนต์ครูคนจริง
เป็นแม่พิมพ์ที่ดีเป็นศรีชาติ
ขาวสะอาดโปร่งใสในทุกสิ่ง
ทั้งเป็นครูเป็นร่มหลักศิษย์พักพิง
ร่มเย็นอิงปกป้องลูกศิษย์มา
ทุกคำสอนคือห่วงใยใส่ใจศิษย์
ทุกแนวคิดเพื่อทุกงานการศึกษา
ทั้งสองมือปลูกปั้นสร้างปัญญา
ทั้งสองตาสอดส่องปกป้องภัย
สองมือท่านที่ป้องประคองลูก
สัมพันธ์ผูกปลูกปั้นนั้นไฉน
มิอาจว่าหน้าที่ที่ทำไป
แต่คือใจที่กระทำชี้นำพา
ผ่านเดือนปีถึงกาลท่านเกษียณ
จากโรงเรียนลางานการศึกษา
ล่วงเลยปีที่ผ่านกาลเวลา
สร้างคุณค่าในแผ่นดินปราชญ์วิญญู
แลในห้องปกครงเคยมองผ่าน
เห็นเก้าอี้อาจารย์ตระหง่านอยู่
จักเหมือนเดิมอย่างไรเมื่อไร้ครู
จักมองดูหาใครท่านไปแล้ว
วาระเกษียณ
อาจารย์ไพชยนต์ ภูตาโก ท่านเป็นรองผู้อำนวยการ กลุ่มงานปกครอง
โรงเรียนกาฬสินธุ์พิทยาสรรพ์ ท่านใจดีมากเลยครับ
หน้าส่วนตัว
1014
