2 พฤษภาคม 2551 12:57 น.
เฮาชาวดอย
ทั่วทุกที่ทั่วทางราร้างสิ้น
พบแผ่นดินมืดสลัวมัวสลบ
น้ำตาไหลเลือดหลั่งพังทำนบ
เหลือเพียงชิ้นส่วนศพไร้วิญาณ
เลือดไหลหลั่งนองไว้คือชัยชนะ
ปลดโซ่สู่อิสระที่สืบสาน
ไทยคือไทมิใช่ไทในตำนาน
มิใช่เรื่องวันกาลกองกูล
คือธงชัยธงธรรมนำประทีป
ทุกสาเหตุก่อผลคนใช่สูญ
ประเทศจะเรืองรัดจรัสจรูญ
ถ้าหยุดปูนกูลเผ็ดเผด็จการ
เสียงแว่วแว่วกระหึ่มไกลไปแว่วแว่ว
ลูกก้าวแล้วก้าวสร้างทุกทางผ่าน
จากโซ่เส้นรึงเร้ามาเนานาน
จากกองถ่านเป็นกองไฟสู่ชัยธง
จากดินร่วนดินเม็ดรวมเป็นก้อน
เป็นสิงขรตระหง่านกล้าท้าพิษสง
ทุกคนมีสิทธิ์นึกจารึกผจง
มิใช่ดงก้อนหินรอสิ้นใจ
จากวันนั้นวันนี้วันที่ผ่าน
ดอกตุลายังเบ่งบานอย่าหวามไหว
รอวันที่พี่น้องผองไผท
จะสานชัยสืบช่วงดวงเสรี
1 พฤษภาคม 2551 18:53 น.
เฮาชาวดอย
1 พฤษภาแรงงานไทย
เสื้อผ้าสิ่งทอห่อห่ม ดอมดมน้ำหอมกล่อมกลิ่น
แหวนเพชรตึกงามตามดิน มือใครทั้งสิ้นที่ทำมา
ทำงานแลกเงินเขินขัด สารพัดจัดสรรปัญหา
ข้าวยากหมากแพงขึ้นราคา แต่ค่าแรงนี้สิเท่าเดิม
สงสารเดเฮฮนดิ้นรนสู้ เพื่อความอยู่รอดได้ใช่ฮึกเหิม
เขาดิ้นรนสู้ไปใช่กร่าเกริม เพียงเติมเทียมเท่าเข้าใจ
แรงงานกรากกรำลำบาก ทุกข์ยากทุกยุคทุกสมัย
สิทธิเสรีชนคนไทย สิทธิ์เรียกร้องได้ตามรัฐธรรมนูญ
ข้าวของแพงค่าแรงถูก เลือดแห่งลูกคนจนไม่สิ้นสูญ
เส้นเลือดนี้สายเลือดนี้ที่เพิ่มพูน จักจำรูญจำรัสพัฒนา
หน้าส่วนตัว
861
