24 เมษายน 2551 23:07 น.
เฮาชาวดอย
กาพย์โกสุม ๒๔
แววตาใส ใจผุดผ่อง
แววยวงทอง ปองฉาบสี
แววรวงรุ้ง รุ่งรพี
แววชีวี ที่อ่อนแรง
ด้วยจิตใจ ให้เป็นห่วง
ด้วยช่อพวง ดวงสีแสง
ด้วยหัวใจ ไม่คราแคลง
ด้วยแห่ง แกร่งปการ
24 เมษายน 2551 16:34 น.
เฮาชาวดอย
มือเรียวจงเรียวเป็นกระบี่
ละไมเนื้อนวล ก็หวลหอมยิ่ง
แหนะนุชเพริศพริ้ง เพราะยิ่งคุณธรรม
คนานงกานต์ ผสานสืบนำ
สตรีกรากกรำ สินำใครเห็น
จะอ้างเสรี สตรีใดเล่า
กระดาษแผ่นเปล่า พเนินเลือดเข่น
กระแสน้ำซ่า กระทบฝั่งเย็น
กระแสชนเด่น จะดันแผ่นดิน
22 เมษายน 2551 20:34 น.
เฮาชาวดอย
หวลหาพาใจไหวระลึก
นิ่งนึกคำนึงคำก็ล้ำค่า
ด้วยรักหนักจิตคิดระอา
สานตาทอดไปให้อาย
ลมพัดหมอกทอดทาทาบ
ชโลมอาบอบผมลมสยาย
ตาใจให้รักจะทักทาย
สานสายตาสยพบพาน
ฝากรักลมเลื่อนเตือนจิต
ขออุทิศความรักสมัครสมาน
เจ้าเป็นแก้วระฆังกังสดาล
ขอเป็นคานชูระฆังให้ดังไกล
ยามล้ามานักพักเถิด
ฟ้ากว้างบรรเจิดเปิดใส
อาทิตย์แสงทองยองใย
สองใจลู่ลมชมนภา
หนาวเหน็บเจ็บหนาวมาคราวเนิ่น
ย่ำเดินลิ่มหนามตามป่า
หากท้อเพื่อพักสักครา
ให้ซบหน้าคราเมียงมอง
แก้วเอยว่าแก้วเพชร
เกลือทุกเม็ดจะเค็มยิ่งสิ่งทั้งผอง
ทอไอฟ้าทิพย์ฟ้ามาดิ้นทอง
ซับน้ำนองสองตาคราเจ้าตรม
21 เมษายน 2551 12:22 น.
เฮาชาวดอย
ร่างสวยสวยน่ามองดั่งทองทาบ
ชโลมอาบเสื้อขาวผ่องไม่หมองสี
กระโปรงดำนำใจให้ทำดี
ดั่งประทีปฉายสีที่ฉาบวัน
แลนิสิตนักศึกษาปัญญาชาติ
แต่แต่งให้ขาดความสร้างสรรค์
ใส่เสื้อผ้าแบบใหม่นี่ใครกัน
ตำราเรียนปัจจุบันหรือฉันใด
วัฒนธรรมของไทยไทยควรคู่
เพื่อคงอยู่คู่สตรีนี้ผ่องใส
คงสตรีนี้อยู่คู่ไทยไทย
ให้ฉาบวัยเชื่อมวันสานวันวาน
18 เมษายน 2551 13:09 น.
เฮาชาวดอย
พริ้วใบไผ่ไหวสบัดลมพัดผ่าน
เยือนตำนานสถานรัตน์ปรางพลัดถิ่น
เม็ดหมากก่อเม็ดน้อยคอยกลางดิน
คอยข่าวยินปุยฟ้าลงมาเยือน
เคยคว้างเคว้งเว้งว้างต่างดินฟ้า
แลจันทราดาราใดก็ไม่เหมือน
ฟ้าบ้านเราดาวเด่นกลับเห็นเลือน
ได้แต่เตือนจิตเราเพียงเท่านั้น
ภาพไอหมอกหยอกเย้ากับเขาหิน
หวิวหวีดยินยลมาปานข้าฝัน
ดอยยอดโค้งโก่งคอดเอื้อมกอดจันทร์
รับตะวันรุ่งระวีรอสีทอง
เคยฉ่ำชื่นสายหมอกพัดดอกหญ้า
หยาดจากฟ้ามาดอยดั่งพลอยผ่อง
สายหมอกพริ้วพรายระยับจับยอดตอง
ปานจะล่องร่อนฟ้ามาเยือนดอย
เคยกล้วยไม้ชูสายสยายช่อ
ตรงคบก่อรอใครเล่าก็เหงาหงอย
นกแลร้องทักดังว่ายังคอย
สรรพสัตว์น้อยน้อยยังคอยรอ
กระพริบตาตื่นตาจากฝ้าฝัน
จากเวิ้งสวรรค์สรรหามาฝันหนอ
สานสายตาตื่นตามาถักทอ
ความจริงคือฝันฝ่อรอคอย