14 กรกฎาคม 2548 09:56 น.
เอ้อระเหย
หันกลับมามองที่มุมมุมหนึ่ง มุมที่ซึ่งมีฉันอยู่ในนั้น
มุมที่ฉันเฝ้ามองเธออยู่ทุกวัน ได้แค่นั้นตัวฉันก็สุขใจ
เธอไม่รักไม่ว่าอย่าสงสาร อย่ารำคาญและเธออย่าหวั่นไหว
ใช้ชีวิตของเธอให้เป็นไป สมดังใจดั่งที่เธอนั้นต้องการ
ขอให้เธอจดจำไว้ในจิต หากเธอผิดหวังหรือมีปัญหา
ก็ให้มองมาที่นี่ทุกเวลา จะเยียวยาและพาเธอฝ่าฟันไป
แม้ว่าจะไม่ใช่คนดีเลิศ หรือประเสริฐมากกว่าคนไหนไหน
แต่เป็นคนที่พร้อมรักเธอหมดใจ พร้อมจะเดินก้าวไปปร้อมกับเธอ
8 กรกฎาคม 2548 23:17 น.
เอ้อระเหย
ความอ่อนล้าความสิ้นหวังความท้อแท้
ความอ่อนแอที่สั่งสมในจิตใจ
ขอให้วันพรุ่งนี้เธอเริ่มใหม่
ก้าวต่อไปอย่าหยุดหยั้งที่จะเดิน
อาจต้องเสียน้ำตาในบางครั้ง
อาจพลาดพลั้งขอเธออย่าขัดเขิน
อาจจะมีสิ่งร้ายร้ายต้องเผชิญ
ไม่ไกลเกินหากตั้งใจจะไปจริง
หากเธอท้อก็ขอเพียงอย่างถอย
ให้รอคอยวันหนึ่งไปถึงฝัน
เธอจะต้องต่อสู้และฝ่าฟัน
ต้องมีวันของฝันเป็นของเรา
หน้าส่วนตัว
721
