10 เมษายน 2550 07:55 น.
เอี้ยก้วย
ฉันคงไม่มีสิทธิ์จะคิดถึง
เพราะรู้ซึ้งถึงรักนี้มีเจ้าของ
หากฉันคิดจะแย่งแข่งครอบครอง
สามเราต้องหมองหม่นปนน้ำตา
เธอนั้นมีเขาอยู่รู้ดีนัก
ใจยังภักดิ์รักเขาเฝ้าห่วงหา
ตัวฉันนั้นหลบลี้หนีเธอมา
เจ็บจนชา ชินเศร้า เราสามคน
9 เมษายน 2550 08:40 น.
เอี้ยก้วย
เผลอใจให้เธอไปใช่ต้องเจ็บ
ต้องนั่งเย็บแผลใจใส่ความเหงา
เธอไม่เห็นคุณค่าในตัวเรา
ใครว่าเขลาก็จะยอมพร้อมให้เธอ
ก็คนดีที่เธอนั้นไม่รัก
ฉันไม่อาจทึกทักเอารักได้
ไม่มีสิทธิ์ร้องขอความเห็นใจ
แม้ไมตรีที่ยื่นให้ก็ไม่มอง
นี่น่ะหรือนิยามรักของผู้หญิง
ว่าจริงจริงรักคนดีมีให้เห็น
ใจหนึ่งชอบคนเลวตกเหวทั้งเป็น
สุดท้ายเซ่นร่างกายให้คนรวย
9 เมษายน 2550 08:32 น.
เอี้ยก้วย
เก็บความเศร้าเหงาใจใส่ฝันหวาน
จะถักสานงานรักใหม่ใส่คิดถึง
หวังเพียงเธอได้เห็นเป็นอันซึ้ง
ว่าใจหนึ่งคงมั่นฉันกับเธอ
9 เมษายน 2550 08:23 น.
เอี้ยก้วย
รัก...
รักอำพรางพรางใจให้ครุ่นคิด
ไม่มีสิทธิ์รักเธอเฝ้าเพ้อฝัน
เพราะเธอบอกเป็นไม่ได้ใช่เกลียดกัน
ตัวฉันมีคนสำคัญนั้นข้างกาย
คนๆนั้นคือเพื่อนกันฉันสลด
ไม่อาจคดต่อมิตรที่ชิดใกล้
เธอนั้นบอกขอได้ไหมแค่พี่ชาย
ไม่อยากให้ความเศร้ามาเร้ารุม
ข้อความ
เข้าสู่ระบบผ่าน
หน้าส่วนตัว
806
