11 สิงหาคม 2545 19:02 น.
เอม่า
เหม่อมองดูสายน้ำในยามเหงา
ไอเย็นเบาเหวงหวิวปลิวมาต้อง
คลื่นกระแทกแตกกระเซ็นเป็นใยยอง
เกิดเป็นฟองลอยล่องต้องผิวกาย
ครั้นอาทิตย์ฉายส่องท้องนที
ดุจดังมีดวงดาวพราวเฉิดฉาย
ดังเกร็ดแก้วแพรวมณีที่เพริศพราย
ส่องประกายสำแดงแสงสกาว
ฝูงมัจฉาว่ายเวียนมาดูน่าชม
เฝ้าภิรมย์เคียงคู่ว่ายใต้บัวขาว
กุ้งกั้งก้อยลอยเต้นเป็นบางคราว
นกขายาวยางน้อยคอยจับปลา
ธรรมชาติกล่อมไพรวิไลลักษณ์
แจ้งประจักษ์จรรโลงไว้ให้คุณค่า
เป็นภาพจินต์แก่ใจนัยนา
ประหนึ่งว่าทิพย์วิมานม่านพงไพร
ค่าความงามจักอยู่คู่ไพรพฤกษ์
ด้วยสำนึกเพียงนิดจิตฝันใฝ่
ป่าจะงามตามหวังดังฤทัย
ดำรงไว้ด้วยสองมือถือร่มเย็น
9 สิงหาคม 2545 19:14 น.
เอม่า
ความทรงจำครั้งเก่าเฝ้าตามหลอน
ทุกบทตอนเปรียบละครย้อนชีวิต
ความมืดมนต์มาเยือนเหมือนฟ้าปิด
คือนิมิตลางร้ายไร้ทิศทาง
วันที่เตาเผาร่างทุกอย่างสิ้น
จบชีวินแสนอาลัยให้หม่นหมาง
แหงนดูควันเลื่อนลอยค่อยค่อยจาง
อายุช่างสั้นแท้โอ้แม่เรา
เปรียบดังแพแตกไปในครานั้น
ความเปลี่ยนผันของโลกความโศกเศร้า
สุดร้อนรุ่มกลุ้มใจไม่บรรเทา
พบทั้งเหงาทั้งระแวงคลางแคลงใจ
ทุกย่างก้าวทางไกลต่อไปนี้
แม่คนดีสู่สวรรค์ทิ้งฉันไว้
ให้ยืนสู้ดูโลกอย่างเดียวดาย
จะพบร้ายหรือดีที่มีมา
ถึงวันแม่คราใดใจสะกิด
เฝ้าครวญคิดถึงท่านฝันโหยหา
ขอวอนเทพสรวงสวรรค์ในชั้นฟ้า
เกิดชาติหน้าขอแม่อยู่ดูโลกนาน
หน้าส่วนตัว
1069
