20 ตุลาคม 2554 16:24 น.
เหนือสุญตา
เรามีนโยบายก่ายกองมาก
ที่จะกราบมาย้ำนำเสนอ
ให้ประชาเชื่ออิชั้นนั่นนะเออ
เรื่องน้ำเอ่อ น้ำท่วมล้น อร๊ายยย..ไม่มี๊...
ประชาชนย่อมเข้าใจภัยธรรมชาติ
น้ำท่วมราฏท่วมทุ่งยุงยังหนี
แต่ว่าไม่เข้าใจในวจี
ที่จะแก้น้ำท่วมนี้ทำอย่างไร????
เครื่องหมายคำถามลอยอยู่บนหัว ?????
ว่าฟ้ารั่วแบบนี้ทำไฉน ?????
ทั้งน้ำหนุนเอ่อล้นทำยังไง ?????
เบอร์1ช่วยบอกได้ไหมให้รับฟัง...
เบอร์1 : อิฮั้นมีวิธีแก้แน่นอนค่ะ
จะทำงานไม่ลดละไม่ล้าหลัง
กระสอบทรายคันดินไม่จีรัง
วิธีของอิฮั้นนั้นไฮโซ...
จากที่ ค. ย่อจากควายได้ค้นคิด
จากที่ ร. เรื้อนลิขิตได้คิดโผ
จากที่ ม. ย่อจากมั่วได้ทำโชว์
เราจึงลงมติโก้ได้วิธี
เราจะใช้ดาวเทียมของพี่ชาย
รวมมวลย้ายแสงอาทิตย์วรรณฉวี
เป็นลำแสงยิงลงมาหานที
น้ำที่มีท่วมจะหายมลายไป
ให้ประชาชนทุกคนในกรุงเทพ
ใช้วิธีเดียวกันอย่าเผลอไผล
เสียบปรั๊คไดเป่าผมเตรียมพร้อมไว้
พอน้ำมาให้เอาไดเป่าแห้งพลัน
ด้วยวิธีที่อิฮั้นนำเสนอ
น้ำจะไม่ล้นเอ่อเชื่ออิฉัน
จะเหือดแห้งตามกฏของ "ฟิสิค" พลัน
เชื่ออิฮั้นนะประชาอย่าตรอมตรม...
ปล..อร๊ายยย ของบูทสูงๆหน่อยฮ่ะ อิชั้นกลัวน้ำเข้าโปรแกรมเดี๋ยวแผงวงจรช๊อตฮ่ะ
15 กันยายน 2554 10:42 น.
เหนือสุญตา
รักเบาๆ ก็แค่รัก กันเบาๆ
ยามเธอเหงา ก็แค่ กดโทรหา
ยามเธอสุข คิดถึงบ้าง บางเวลา
แล้วนำพา ใจรัก กันเบาๆ
ก่อนแต่งงาน ร้องเพลงนี้ ระรื่นหู
เธอช่างดู สวยสดใส ยลคลายเหงา
คบกันมา หลายปี ก็เบาๆ
รักกันเรา ไม่อิดหนา ระอาใจ
......................สิบปีผ่านไป.............
โอ้ย..เบาๆ เมียจ๋า โอ๊ยเบาๆ...
อย่าตีผัว มากนัก จะได้ไหม
โอ้..ไขมัน เธอพอกพูน ขึ้นว่องไว
แดกน้อย ลงได้ไหม ให้เบาๆ
สิบปีก่อน พูดจ๊ะจ๋า ฟังอ่อนหวาน
มาวันนี้ เสียงเธอปาน ว่าขุนเขา
จะถล่ม ลงกอง ไม่ต้องเดา
ถ้าเบาๆ ก็ไม่ใช่ เป็นเสียงเมีย
มนุษย์เมีย นี่แท้ นั้นแก่ง่าย
แต่เรื่องตาย อย่าหวัง ให้ใจเสีย
ทุกอย่างเคย เบาๆ เข้าคลอเคลีย
แต่ว่า "เมีย" ในวันนี้ ไม่มีเบา....
ปล.ถ้ามึงไม่หยุดด่า หยุดแดก หยุดกระทืบกรู กรูจะหนีไปเอากะเทยทำเมียจริงๆนะ....
13 กันยายน 2554 23:56 น.
เหนือสุญตา
ปิ๊บ..ปิ๊บ..จะถามอะไรถามมาเลยค่ะ
ปิ๊บ..ปิ๊บ..ถ้าตอบได้จะตอบให้เร็วรี่
ปิ๊บ..ปิ๊บ..ถ้าตอบไม่ได้ดูสคริปที
ปิ๊บ..ปิ๊บ.."จะต้องมองที่ภาพรวมนะคะ..."
นักข่าว: ถามเรื่องคณะรัฐมนตรี?
ปิ๊บ..ปิ๊บ.. จะต้องดูที่สภาวาระ
นักข่าว : แล้วถ้าเป็นเรื่องสภาล่ะคะ?
ปิ๊บ..ปิ๊บ..ไม่เกี่ยวข้องค่ะกับ คุณ"ท.ษ"
นักข่าว : แล้วถ้าเป็นเรื่องของนโยบาย?
ปิ๊บ..ปิ๊บ..ต้องรอดูรายละเอียดนั่นหนอ
นักข่าว : แล้วถามต่อว่าทำไมต้องรอ?
ปิ๊บ..ปิ๊บ.. เพราะ ครม ยังไม่พิจารณา
นักข่าว : เวียนหัวจริงๆหุ่นยนต์ตัวนี้
สงสัยต้องรอรุ่นใหม่จัดหา
รุ่นนี้โปรแกรมได้น้อยจังวา
คุณรู้ไหมว่า หุ่นยนต์อะไร?
ปล.รู้แล้วก็อย่าถามมาก เดี๋ยวเครื่องรวนนะ...
11 กันยายน 2554 09:03 น.
เหนือสุญตา
นักเรียน : เอาอีกแล้ว ครับคุณครู เอาอีกแล้ว
ไอ้หัวเกรียน เด็กแนว นายแก้วขวัญ
มันนัดกับ อีกโรงเรียน ไปตีกัน
ไอ้เปรตนั่น ก็รับท้า ดูน่ากลัว
คุณครูศักดิ์ : เอาอีกแล้ว ไอ้ขวัญ เอาอีกแล้ว
วันๆแม่ง หาให้แต่ เรื่องปวดหัว
กูเป็นครู ยังอดสู มันทำตัว
จะตีแม่ง ก็ไม่กลัว กูกลุ้มใจ
ตอนกูเป็น นักเรียน เหมือนกับมัน
ก็มีบ้าง หุนหัน ใจหวั่นไหว
ด้วยศักดิ์ศรี ไร้สาระ เลือดแห่งวัย
มันพรุกพร่าน ข้างใน ใจนักเลง
นักเรียน : แต่คราวนี้ มันไม่ได้ ตีกันเปล่า
ประกาศกร้าว เอาให้ตาย นอนหงายเก๋ง
มันรวมพวก ทำปืน ระเบิดเอง
ผมล่ะเกรง จะตายกัน จนบรรลัย
คุณครูศักดิ์ : อ้าวไอ้ห่า ฉิบหาย ล่ะทีนี้
จะห้ามมัน อย่างไรดี น่าสงสัย
เดี๋ยวกูจะ ไปคุยเอง เวรตะลัย
มันอาจไม่ ร้ายแรง อย่างเอ็งคิด
เฮ้ยไอ้ขวัญ มึงหยุดคิด สักนิดไหม
มึงฆ่าเขา ตายไป เป็นบาปผิด
ต้องติดคุก หัวโต โอ้ชีวิต
ช่วยยั้งคิด อนาคต ยังงดงาม
นายแก้วขวัญ : มึงหยุดพูด ไปเลย ไอ้ครูแก่
ตอนมึงเรียน ที่นี่ คนเล่าขาน
ว่ามึงก็ ตีกับเขา อันธพาล
ยังเสือกเอา สันดาน มาว่ากู
นี่แน่ะมึง เอาไป แดกสักหมัด
เผื่อจะจำ ได้หลัดๆ ว่าตัวสู
ก็เคยทำ แบบนี้ อย่างตัวกู
อย่าสู่รู้ มึงไม่สู้ ก็ถอยไป
และก็ได้ เวลา จวนจะค่ำ
อาทิตย์ก่ำ แดงเดือด กว่าวันไหน
ข้างๆทาง ของสถา-นีรถไฟ
ความหมองไหม้ กำลังไหล ใกล้เข้ามา
นายแก้วขวัญ : มาเลยมึง ไอ้สัด มาเลยมึง
มาลองชิม กระสุนกู ดูเถิดหนา
วันนี้กู จะเอาให้ เละคาตา
กูจะผ่า เอาเลือดหัว มึงล้างตีน
คู่กรณี : ถุย..มาเหอะมึง กูก็มี มือไอ้สัด
มึงจะวัด วันนี้กู ยอมผิดศีล
กูจะเอา หนังหัวมึง มาปะยีน
แล้วเอาตีน กระทืบปาก มากของมึง
เสียงก่นด่า ลั่นแลก แหกปากว่า
มีดปืนผา ขวานดาบ ดูเข้มขึง
สถานการณ์ แตกหัก น่ารำพึง
สองฝ่ายทึ้ง วิ่งหากัน ตะบันไฟ
โอ้..ทันใด นั้นเองมี เสียงดังตูม
ตรงกลางกลุ่ม สองฟาก ยากวินิจฉัย
ว่าเป็นเสียง ส่งมา จากที่ใด
แต่นักเรียน สองฝ่าย ตายเป็นเบือ
เสียงนั้นเป็น เสียงระเบิด ลูกเขื่องๆ
ถูกโยนเยื้อง กระโจนมา ดั่งว่าเสือ
ที่คอยเล็ง ลูกแกะ ตะครุบเหยื่อ
ง้างเล็บเงื้อ โง้งง้าว เข้าโรมรัน
นายแก้วขวัญ นอนเจ็บ ลุกไม่ไหว
มองใกล้ๆ คู่กรณี ใกล้อาสัณ
สภาพก็ แย่แทบ ไม่ต่างกัน
โอ้เงานั้น คุ้นหน้า ตาเหลือเกิน
เงานั้น : เป็นไงมึง ไอ้สัด เจอกูหน่อย
พวกมึงอะ เป็ดน้อย คิดบินเหิน
กูกับเพื่อน หมั่นใส้พวก มึงเหลือเกิน
เฮอะ ยับเยิน กันป่นปี้ ดูสิมึง
เงาของอีกคน : ไงสมใจ มึงยัง วะไอ้ศักดิ์
มึงก็นัก เลงเก่า หมัดมือถึง
กลับให้ไอ้ เด็กเหี้ย นี่ต่อยมึง
ชวนนึกถึง มึงสมัย ตีกับกู
เงานั้น : เออก็ใช่ ก่อนมึงกู เป็นครูนั่น
เคยตีกัน ข้ามโรงเรียน เวียนกันสู้
ก็ขำดี มาตอนนี้ กูเป็นครู
ศรีมึงก็ ได้เป็นครู อีกโรงเรียน
ครูศักดิ์-ครูศรี : เออ..เดี๋ยวมึงเอา ปืนของเด็ก โรงเรียนกู
ยิงกราดกรู เด็กของมึง ให้เหี้ยนเหียน
เอาให้ตาย ให้หมด ไอ้พวกเกรียน
พวกมึงเสี้ยน ครูจัดให้ "สะใจมึง"
7 กันยายน 2554 11:37 น.
เหนือสุญตา
มาต่อจากคุณ ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ กับคุณแซม Cicada ค่ะลุ้นให้คนท้องได้คลอดสักทีตั้งแต่ต้องท้อง ลำบากม๊ากค่ะ หนีข้าศึกมาบทนี้มาเจอนายทวารเมือง ทอยแลตนครา หรือภาษาบ้านๆคือ ส้วมบุรี มาร่วมลุ้นค่ะ
ชะเอย แม่รีบวิ่งแห่ไปก่อนทองจะไหลลงมาติดๆ
ก็แหมโลกร้อนมันทำพิษ
ก็แหมโลกร้อนมันทำพิษ
ทองแข็งกว่าอิฐ ยังละลายลา
ทำยังไงดี ทำยังดีหนอ
อุ้มท้องน้องรอต่อคิวเป็นแถว
โอ..ข้าศึกมันไม่คอยแล้ว
โอ้...ข้าศึกมันไม่คอยแล้ว
มันวิ่งตรงแน่ว พังประตูมา
เหรียญบาทเอ๋ย เจ้าเหรียญบาทเอ๋ย
อยู่หนใดเอยรีบเร่งควานหา
คนเฝ้าประตูทอยแลตนครา
คนเฝ้าประตูทอยแลตนครา
เก็บอัฐเรียกหาค่าผ่านประตู...
เอ้าจัดไปดูซิจะทันก่อนแตกไหม...
หน้าส่วนตัว
2323
