. . ห้ ว ง ร า ต รี . .

เสือยิ้มมุมปาก

หล่อน ... สัมผัสซึ่งสิ่งไร้สัมผัส

                          ที่แม้กระทั่งฉัน..ยังคงเฟ้นหามาซึ่งข้ออรรถาธิบาย

                                .....................................................................................

  หล่อน ... แย้มโปรยยิ้ม ยะเยือกจิต

                           ฉันยังคงสับสน ... เฝ้าพรรณนาหลากวิถีบรรลุธรรม

                              .....................................................................................
 
 หล่อน ... รับรู้ ณ สิ่งซึ่งมิควรค่าแก่การรับรู้

                          ฉันเชื่อ .. รู้จักโกรธ เหตุใด ไร้จิตหวั่น .. 

                            .....................................................................................
                           
 หล่อน ... เชื่อในสิ่งที่มีและเป็นไป .. ทุกวาระและการกระทำ
                  
                           ฉันปรารถนาถึงข้ออรรถาธิบาย .. ปัจจุบัน กระทั่ง บุพกาล

                           .....................................................................................

 หล่อน ... คือ .. หล่อน 

                        มีชีวิต..ผนวก..จิตใจ  อาจสับสน ฤา เปลี่ยนแปลง

                       ล้วนแต่ .. เป็นไปตามวิถีครรลองธรรม ..

 ห้วงรัตติกาล ณ เพลานี้ ..

          ฉันพร่ำเพ้อพรรณนา ... อธิษฐานุปการคุณ .. 

                     เว้าวอน..บุพกาล ...