12 กุมภาพันธ์ 2548 19:02 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ดารดาษดื่นดึก ณ คืนหนาว..
..ลมพร่างพราวพรายระบัดไหว
เศษใบไม้แกว่งกวัดละลิ่วไป..
..ฝนพร่ำพรำกลางไพรวลัยฯอาศรม
12 กุมภาพันธ์ 2548 18:50 น.
เสือยิ้มมุมปาก
อ้างเอ่ยคำแม่เถ้า จดจำ
ร้องกล่าวถึงมนต์ดำ ออกอ้าง
มาแล้วนั่นมันทำ หมดซิ่น
ชราเฒ่าอ้างว้าง เดี่ยวโดด สู้ทน
12 กุมภาพันธ์ 2548 18:49 น.
เสือยิ้มมุมปาก
หยาดรุ้งระดะจิต ระสถิตชีวิตเหงา
ตาคมวะวะวาว สุภคราวหยาดยะริน
สายลมถวิลครวญ บ่สรวลกษศินต์
คำหวนวจนิน ประดะรุ้ง..ดวงตะวัน
12 กุมภาพันธ์ 2548 18:39 น.
เสือยิ้มมุมปาก
พรายพร่าง..พรางพรม..ห่มฟ้า
ผิวแผ่ว..ผืนผา..ห่มหนาว
ดึกดื่น..ดารดาษ..เด่นสกาว
ดึกพราว..พริบระยับ..ประดับเดือน
แหงนมอง..จันทร์แจ่ม..แฉล้มฟ้า
ดั่งชีวา..ณ จินต์ฉัน..พลันเสมือน
ทะยานพุ่ง..สูงเด่น..ระดะเตือน
กระโจนร่วง..แลเลือน..ลิบลิบไป
11 กุมภาพันธ์ 2548 14:39 น.
เสือยิ้มมุมปาก
รายเรียง..เรียงร่ำร้าง..ริมเล
ผันเผ..เผโผนผิน..แผ่วเพี้ยง
น้ำหยดหยาด..หลั่งลด..หล่นเรียง
น้ำฟ้า..แค้นคดเคียง..ซัดสาดมา
วอนธารา..เหตุไฉน..จึงขึ้งโกรธ
วอนลมฟ้า..ไยพิโรธ...โหดเกินหา
วอนเม็ดดิน..ไยยกตัว..เกินธารา
...วอนตัวข้า...อย่าร้องไห้..ทำใจธรรม.