28 มีนาคม 2547 17:51 น.
เสี่ย sport light
ถึงต้องดาบฉาบแม้นสักแสนเล่ม
ให้ติดเต็มตัวฉุดพอหลุดถอน
แต่ต้องตาต้องใจแม่งามงอน
สุดจะถอนทิ้งขว้างเสียกลางคัน
เพราะพี่นี้มันหลงในองค์เจ้า
โฉมเฉลาเห็นใจเถิดอย่าเชิดนี้
พี่นี้รักสุดสวาสโปรดปราณี
ดวงชีวีมอบให้เจ้าเฝ้าคนเดียว
4 มีนาคม 2547 12:49 น.
เสี่ย sport light
ลาก่อนหนาเพื่อนพ้อง2/6
ขอให้พกความดีอย่าหนีหาย
ตราบวันนี้จนถึงวันที่เราตาย
จะไม่คลายความรักที่ภักดี
คิดถึงปอที่รักมักปกป้อง
คิดถึงต้องมีของขายไม่หน่ายหนี
คิดถึงแมนทุกวันคืนหมื่นแรมปี
ตราบวันนี้เราเห็นทีต้องจากกัน
คิดถึงจังแม้กระทั่งไอ้น้องนุ่น
ที่พูดถึงพี่ย่งคุณไม่หุนหัน
ไม่ลืมตองสุดเก่งทุกคืนวัน
คิดถึงเมย์.......แค่เพื่อนกันนิรันดรณ์
คิดถึงหญิงที่ช่วยสอนการแปรผัน
เป็นเพื่นกันกับทามหน้าบ๊องเบล๊อ
คิดถึงกิ๊ฟชอบแช๊ตจริงนะเธอ
คงพล่ำเพ้อคิดถึงพวกเธอชั่วนิรัณด์
4 มีนาคม 2547 01:03 น.
เสี่ย sport light
จากวันนี้คงจะไม่ได้เห็นหน้า
แม่แก้วตาของพี่ฉะนี้ไหน
จากวันนี้และวันต่อๆไป
พี่ขอให้ใจเธอนั้นโชคดี
ได้พบคนที่รักเราเอาใจใส่
มีคนรักคนเอาใจไม่ถอยหนี
พี่คงไม่ได้ดูแลอีกหลายปี
ให้เธอนี้ออยู่เป็นสุขตลอดกาล
3 มีนาคม 2547 12:14 น.
เสี่ย sport light
การอะไรให้ทำไม่ลำบาก
มันสุดยกอย่างเดียวให้เกี้ยวหญิง
มันอ๊ายอายรวนเรประเววิง
มันติดยิ่งปั่นป่วนรัณจวนใจ
จะบอกชายสิ่งเดียวเกี้ยวผู้หญิง
ถ้าถึงจริงก็มักช้าประดาหาย
ถ้าอ่อนหวานไว้สักหน่อยค่อยสบาย
ต้องแยบคายอย่าเจ้าชู้ดูไม่งาม
3 มีนาคม 2547 02:36 น.
เสี่ย sport light
เราตัวต่ำแล้วอย่าทำให้เกินศักดิ์
นายจะทักว่าเหม็นปากเหมือนซากผีfont color=#280000>เปรียบเหมือนเกลือเจือปนชลธี
มันก็มีแต่จะจืดไม่ยืดยาว
ค่อยเสงี่ยมเจียนตนจนเสียก่อน
ค่อยผันผ่อนทีหลังเขาสรรเสริญ
อย่าเป้อเย้อยกใหญ่ใฝ่ให้เกิน
ละเมิดเมินหมิ่นนักมักจะอาย
อันเจ้านายที่ให้พึ่งเราจึงรัก
แม้นถอยศักดิ์สิ้นอำนาจวาสนา
คนหน่ายหนีมิได้อยู่คู่ชีวา
เราต้องมาช่วยกายจนวายปราณ