5 พฤศจิกายน 2547 20:12 น.
เสี่ย sport light
me o to ji te na ni mo mi e zu
ka na shi ku te me o a ke re ba
ko u ya ni mu ka u mi chi yo ri
ho ka ni mi e ru mo no wa na chi
aa.. ku da ke chi ru
sa da me no ho shi da chi yo
se me te hi so ya ka ni
ko no mi o te ra se yo
wa re wa i ku
a o ji ro ki ho ho no ma ma de
wa re wa i ku
sa ra ba [su ba ru] yo
i ki o su re ba mu ne no naka
ko ga ra shi wa na ki tsu zu ke ru
sa re do wa go mu ne wa a tsu ku
yu me o o i tsu zu ke ru na ri
aa...san za me ku
na mo na ki ho shi ta chi yo
se me te a za ya ka ni
so no mi o o wa re yo
wa re mo i ku
ko ko ro no me i zu ru ma ma ni
wa re mo i ku
sa ra ba [su ba ru] yo
aa...i tsu no hi ka
da re ka ga ko no mi chi o
aa...i tsu no hi ka
da re ka ga ko no mi chi o
wa re wa i ku
a o ji ro ki ho ho no ma ma de
wa re wa i ku
sa ra ba [su ba ru] yo
wa re wa i ku
sa ra ba [su ba ru] yo
ฉันจะปิดตาอยู่ได้อย่างไร
ในเมื่อโลกภายนอกนั้นแสนเศร้า
แต่ยามเมื่อฉันลืมตาขึ้นมา
ฉันก็พบแต่หนทางที่เปล่าเปลี่ยวและยากลำบาก
โอ้ดาวน้อยเอ๋ย
หนทางเจ้านั้นคือแตกสลายและร่วงหล่น
ขอเจ้าจงเปล่งประกายส่องนำทางชีวิตฉันบ้าง
ฉันจะก้าวต่อไป
แม้ดวงหน้าจะซีดเซียวด้วยเหนื่อยยาก
ฉันจะก้าวต่อไป
เป็นดาวน้อยที่คนเมิน ลาแล้ว ดาวจรัสแสง
ลมหนาวเย็นยะเยือก
พัดผ่านเข้าสู่หัวใจทุกคราที่ฉันหายใจ
แต่ดวงใจฉันร้อนรุ่ม
ด้วยไฟแห่งความใฝ่ฝัน
โอ้ดาวน้อยเอ๋ย เจ้านั้นไร้ซึ่งชื่อเสียงเรียงนาม
ขอเจ้าจงมุ่งอวสานด้วยเปรมปรีดิ์
ฉันจะก้าวต่อไป
ตามหัวใจปรารถนา
ฉันจะก้าวไปกับเธอ ดาวน้อยที่ด้อยรัศมี
ลาแล้ว ดาวจรัสแสง
โอ้ว่าสักวันหนึ่ง
คงจะมีใคร เลือกหนทางนี้บ้าง
หนทางที่เปล่าเปรี่ยวยากลำบาก
แต่ท้าทาย
ฉันจะก้าวต่อไป
แม้ดวงหน้าจะซีดเซียวด้วยเหนื่อยยาก
ฉันจะก้าวต่อไป เป็นดาวน้อยที่คนเมิน
ลาแล้ว ดาวจรัสแสง ลาแล้ว ดาวที่คนชม
29 ตุลาคม 2547 18:41 น.
เสี่ย sport light
อยากจะหายไปยังดาวสกาวฟ้า
อยากจะหายไปธารานภาสรรค์
อยากจะหายไปจากเธอทุกคืนวัน
อยากให้เธอหายจากฝันนิรันดร.......
รู้ทั้งรู้เธอมีคู่อยู่เคียงข้าง
แต่ยังคงฝันค้างถึงอับสร
ใจข้านี้สุดแสนแม้นวิงวอน
สุดอาธรณ์ในรัก....ตัดบ่ลง
...ยะจะใดก็ตัดเปิ้นบ่ลง.......
เฮาม๊ดปัญญาแฮ๋มเน้อ
15 ตุลาคม 2547 13:50 น.
เสี่ย sport light
คืนวันนั้นครั้นยังฝังในจิต
ในนิมิตรก็มิลืมเลือนจางหาย
นึกที่ไรใจของพี่นี้ละลาย
แม่โฉมฉายโทรมาหากลางราตรี
เธอบอกว่าคิดยังไงกับเธอเหรอ
พี่เผยอ ตกใจในวิธี
เธอทำไมถามกับพี่มาเช่นนี้
แม่ราตรีพี่ก็รักเจ้านั่นไง
เธอบอกว่าเธอนั้นมีแฟนแล้ว
แม่ยอดแก้วบอกมาว่าคือไผ
เธอบอกว่าคนนี้ไม่ใช่ใคร
คนที่พี่คิดว่าใช่นั่นไงพี่
พี่ฟังความแล้วน้ำตากลั้นไม่อยู่
แม่โฉมตรูมาบอกกันเช่นนี้
เธอลงทุนเอ่ยปากกล่าววจี
พี่คนนี้คงไม่ดีสำหรับเธอ
เธอบอกว่าพี่นี้ดีมากไป
แล้วไฉนไม่รักพี่นี้เลยเหรอ
พี่อุตส่าเฝ้านอนคิดละเมอ
ไม่นึกเลยว่าเธอมาหักใจ
ก็ใช่สิพี่นี้มันสุดเฉิ่ม
หญิงที่ไหนจะมาเริ่มรักจริงไหม
จากวันนี้พี่ก็ต้องขอลาไกล
พี่ก็ขอให้รักกัน......นานๆ
.............................................
เศร้าฮะ!
เป็นถึงกับเสี่ยแต่ก็อกหักได้
รูปก็หล่อพ่อก็รวย....แต่ทำไมไม่มีคนรัก
................................................
แงๆๆๆๆๆ
เสี่ยตายจะมาขี่คอเจ้า.....จำไว้
14 ตุลาคม 2547 18:02 น.
เสี่ย sport light
เธอรู้ไหมว่าทำให้ใจใคร
ไหวหวั่น
เธอรู้ไหมว่าทำให้ใจใคร
โหยหา
เธอรู้ไหมว่าทำให้ใจใคร
คิดถึงทุกเวลา
เธอรู้ไหมว่าทำให้ใจใคร
เพ้อหาและรำพึง
นั่งเฝ้ารอโทรศัพท์ทุกเวลา
เธอไม่โทรมาหาทำไมหนอ
เธอทิ้งฉันให้ปวดร้าวและเฝ้ารอ
เหนื่อยและท้ก็จะขอรอเธอโทรมา
***ที่ไม่โทรไปเองนั้นเพราะกลัวเปลืองเงิน***
***เดี๋ยวเงินหมด***
อิอิ!
1 ตุลาคม 2547 15:23 น.
เสี่ย sport light
เราเฝ้ารอโทรศัพท์หลับไม่ลง
เธออไปหลงอยู่ที่ไหนกับใครหนอ
ทิ้งให้เราปวดร้าวเฝ้าแต่รอ
เหนื่อย หรือ ท้อ ก็จะรอเธอโทรมา
หรือเธอนั้นมัวไปหลงอยู่กับใคร
อยู่ที่ไหนมันเป็นใครจะไปหา
จะไปดึงไอ้คนนั้นมันเข้ามา
แล้วบอกว่าไม่เป็นไร..........เราให้นาย........