21 มีนาคม 2547 22:01 น.
เสียงเรียกจากสายลม
บรรยากาศวังเวงจนเหน็บหนาว
ลมพัดกราวเย็นยะเยือกจนเสียวไส้
เสียงนกฮูกส่งเสียงร้องจนก้องไพร
เงาต้นไม้สั่นไหวอยู่รายเรียง
แว่วยินเสียงคนกระซิบอยู่ใกล้ ๆ
เหลียงหันไปไร้คนเป็นต้นเสียง
ฉันขนลุกน้ำตาเอ่อคอยคลอเคียง
อ๋อต้นเสียงจากโทรศัพท์ที่ฉันคุย
19 มีนาคม 2547 13:21 น.
เสียงเรียกจากสายลม
หากว่าฉันเป็นแม่มด
ฉันจะร่ายเวทมนตร์คาถา
โอมเพี้ยง....ขอให้เธอหันมามองตา
ขอให้เธอรักฉันยิ่งกว่าใคร ๆ
แต่ฉันเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา
จึงไม่สามารถร่ายเวทมนตร์คาถาได้
เธอจึงมองฉันเป็นแค่เพียงใคร ๆ
ที่ไม่พิเศษอะไรกว่าทุกคน
18 มีนาคม 2547 11:32 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ฝากฟ้าดูแลเธอแทนตัวฉัน
ฝากตะวันทอแสงอ่อนตอนเธอหนาว
หากเธอเหงาอย่าลอยเลือนเตือนแสงดาว
ฝากดูแลทุก ๆ คราวยามเหงาใจ
ในเมื่อฉันต้องจากจากตรงนี้
เธอจะรู้ว่ายังมีฉันอยู่ใกล้ ๆ
ดวงดาว ดวงดาราบนฟ้าไกล
คงสื่อถึงความห่วงใยที่ให้เธอ
17 มีนาคม 2547 21:29 น.
เสียงเรียกจากสายลม
เจอหมูหมา นกกาไก่ ข้าไหว้มั่ว
แม้แต่วัว มีห้าขา ข้าก็ไหว้
กล้วยร้อยหวี ปลีกลางต้น ดั้นด้นไป
ไกลหรือใกล้ ไปไหว้กราบ นับเลขมา
เพราะความจน จึงต้องจำ ทำเช่นนี้
ต้องพึ่งผี ตามศาลเจ้า เอาทุกท่า
หวังเลขดี ที่ผีบอก จะออกมา
เป้นความฝัน อันสูงค่า ชะตาคน
หากจะถาม ว่าศักดิ์ศรี อยู่ที่ไหน
จึงขอบอก ออกจากใจ ว่าไม่สน
ข้าไหว้หมา หมูกาไก่ ไม่สัปดน
แต่ไหว้คน พูดสับปลับ ข้าอับอาย
17 มีนาคม 2547 21:18 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ปาดน้ำตาแห่งความเศร้า
หัวเราะเบา ๆ กับชีวิต
ยิ้มรับความถูกผิด
ละครชีวิตตอนมีน้ำตา
เศร้าบ้างอย่างตอนนี้
จะได้รู้ดีตื้นบางลึกหนา
มียิ้ม.....มีน้ำตา
นี่แหละมายาของชีวิน
หน้าส่วนตัว
870
