17 กันยายน 2550 19:27 น.
เสราดารัล
การรอคอย...แม้เพียงเสี้ยวของนาที
ก็ยาวนาน...สำหรับฉันคนนี้เสมอ
แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด...ทั้งชีวิตจะต้องเจอ
กับการต้องรอคอยเธอ...ทุกขณะหายใจ
ยาวนานอย่างทรมาน...
แต่การปฏิเสธแล้วเดินผ่าน..ก็ทำไม่ได้
ความที่ไม่เคยอยากรอ...แต่กลับต้องรอตลอดไป
เพราะทั้งหมดของหัวใจ
ไม่อาจใช้รักใครได้อีกเลย
10 กันยายน 2550 19:07 น.
เสราดารัล
วันนี้สายลม..ไม่พูดด้วย
ดาวดวงสวย..ไม่ยอมสบตาฉัน
ขอบฟ้าไม่ยอมหันหน้า..สบตากัน
แถมพระจันทร์..ก็ยังทำเฉยชา
เห็นไหมว่าการกระทำ..ของเธอ
มีอิทธิพลเสมอ...ในความห่วงหา
โลกสวยได้ด้วย..เธอดีต่อกันเรื่อยมา
โลกเหว่ว้า...เมื่อเธอหนีหน้า..ไม่ใส่ใจ
8 กันยายน 2550 08:20 น.
เสราดารัล
เหมือน...เมฆหมอกบางมาขวางกั้น
เหมือน...ดวงตะวันไม่ฉายแสง
เหมือนหัวใจ...อ่อนไหวล้าแรง
เหมือน...ความเข้มแข็งในกายหดหายไป
เหมือน...คลื่นทะเล...เหว่ว้า
เหมือน...น้ำในตารินไหลไม่ขาดสาย
เหมือน...คนหลงทางกลางทะเลทราย
เหมือน...ลมหายใจสุดท้ายจะปลิดปลิว
6 กันยายน 2550 20:14 น.
เสราดารัล
เพื่อใจตัวเอง...ทำได้ไหม
แค่เดินไปอธิบายเพียงเท่านี้
ว่าฉันเป็นเพียงเพื่อนที่ดี
ไม่ได้มีความหมายเกินเลยเหมือนที่เขาเข้าใจ
หรือจะเป็นฉัน...
ไปอธิบายว่าเรานั้นไม่อาจเป็นไปได้
ที่จะมีความสัมพันธ์..ลึกซึ้งยาวไกล
อย่างมากฉันก็คิดไปเพียงลำพัง
อยากให้เธอเป็นอย่างที่เคย
ไม่เงียบเหงา เพิกเฉย เหมือนไร้ความหวัง
ฉันเชื่อว่าเขาก็รักเธออย่างจริงจัง
อย่าให้ความรักเธอต้องพัง..เพราะฉันเลย
2 กันยายน 2550 22:36 น.
เสราดารัล
ถ้าเป็นลมหายใจเธอได้..จะเป็น
จะได้ไม่ว่างเว้น ติดตามเธอไปไหน-ไหน
แต่ที่เป็นได้และต้องเป็นไป
ฉันยังเป็นใครที่แตกต่างลมหายใจในเวลา
ถ้ารวมชีวิตกับเธอได้..จะรวม
ใช้วิถีร่วมกับเส้นทางการค้นหา
แต่ที่เป็นได้และเป็นตลอดมา
ต่างคนก็ต่างค้นหาแตกต่างกันไป
จึงอยากให้เธอเห็นใจกันหน่อย
คนคนนี้มีเวลาใกล้เธอน้อยกว่าคนไหนไหน
แต่คนคนนี้มีความรักให้เธอหมดหัวใจ
ในช่วงวันที่ห่างไกล
จึงขอเธอไว้ อย่าได้ไร้ความผูกพัน
หน้าส่วนตัว
938
