24 ตุลาคม 2552 11:21 น.
เสมอจุก
ฟ้าสลัวมัวเมฆมาบังแสง
ทินกรอ่อนแรงแฝงไศล
ดูอึมครึมซึมเซาด้วยเงาไพร
โศลกใจสลัวลางอยู่กลางทรวง
สลดหวนครวญหาสุดาขวัญ
แต่จากกันสามปีที่เลยล่วง
โอ้กรรมหนอก่อเกิดสุดาดวง
แล้วใยลวงสุดาดับลงกับดิน
ณ ปลายฟ้าสุดาน้องจะร้องหา
ด้วยพี่ยาอยู่ไหนให้ถวิล
จะเหลียวซ้ายแลขวาผวาจินต์
ดูอ้างว้างร้างสิ้นจะยินยล
จะครวญขลุ่ยสารถีที่เจ้าชอบ
ประโลมปลอบมิ่งขวัญสักพันหน
ให้เนื้ออ่อนผ่อนคลายกายกมล
เถอะทุกข์ทนทรมานจงผ่านไป
ตะวันสิ้นแสงโสมประโลมส่อง
โสมจะคล้องสองเราให้เข้าใกล้
หลับเถิดหนาขวัญสุดาอย่าอาลัย
พี่จะกล่อมดวงใจให้นิทรา
.....................................................
22 ตุลาคม 2552 18:18 น.
เสมอจุก
เป็นน้องใหม่ใคร่อยากจะฝากตัว
กับครอบครัวแสนสุขสนุกสนาน
ขอซุกร่างข้างระเบียงเพียงนอกชาน
สดับกานท์ขานขับประทับใจ
ดูผู้บ้านย่านล้วนชวนให้รัก
เจรจาทายทักกันขวักไขว่
อยู่ต่างดินถิ่นแดนไกลแสนไกล
ส่งสายใยไมตรีไม่รีรอ
ยินผู้บ่าวผู้สาวเว้าคำหวาน
บ้างขับขานสนานใจให้หัวร่อ
บ้างเอ่ยซึ้งตรึงอุราน้ำตาคลอ
บ้างเยินยอต่อเสริมเติมกำลัง
อบเรือนอุ่นกรุ่นไปด้วยไอรัก
สัมพันธ์ถักทอรอบขอบผนัง
ไมตรีมอบปลอบร้อนผ่อนประทัง
ประหนึ่งดังพี่น้องร่วมท้องคลาน
เสมอจุกเสมอใจเสมอจิต
เสมอมิตรเสมอมิ่งสมัครสมาน
เสมอกันสมานเกลอเสมอกาล
เสมือนสานสมานใจสมัยเดียว
ขอฝากใจไว้บ้านกลอนตอนใกล้แก่
ด้วยเหมือนแพลอยคว้างกลางธารเปลี่ยว
มามีเพื่อนเคลื่อนผ่านธารคดเคี้ยว
จะตกเลี่ยวเชี่ยวไหลไม่หวั่นแล้ว
ตั้งนะโมมโนน้อมมนัสการ
พระไตรรัตน์ชัชวาลประทีปแก้ว
ส่องสกนธ์กมลหมองให้ผ่องแพรว
ภัยมิแผ้วทุกทุกท่านที่บ้านกลอน ...
หน้าส่วนตัว
1217
