29 พฤศจิกายน 2551 12:19 น.
เวลา
รู้สึกไหมว่าใจเธอเปลี่ยน
เคยร้อยเรียงส่งคำหวาน
ส่งความรักผ่านข้อความ
แต่เดี๋ยวนี้ว่างไม่มีเลย
เคยโทรถามเว่าหนื่อยไหม
คนห่างไกลยังคงห่วงเสมอ
ยังคิดถึงแม้ไม่อาจพบเจอ
บอกเสมอให้เรายอมเข้าใจ
หากวันนี้ใจเธอยังมีเขา
แล้วจะยังมีเราไว้ทำไมเหรอ
เก็บฉันไว้ยามเหงาใช่ไหมเธอ
เป็นตัวเลือกของเธอเท่านั้นเอง
จะขอรักษาระยะของความห่าง
เพื่อไม่ให้ต้องอ้างว้างยามคิดถึง
กอดตัวเองในความคำนึง
จะได้ไม่ต้องซึมเมื่อเธอไม่มา
หากวันนี้เธอรู้สึกเราไกลห่าง
ขอให้รับรู้ว่ายังคงห่วงหา
ถึงแม้วันนี้จะต้องจากลา
ขอให้รับรู้ว่ายังเป็นห่วงเธอ
พอแล้วกับความรักที่มอบให้
จะตัดใจกลับไปเป็นวันเก่า
วันที่ฉันไม่มีคำว่าสองรา
อย่าให้ฉันต้องเศร้ากว่านี้เลย
ขอโทษถ้าฉันต้องเปลียนไป
ให้อภัยฉันสักครั้งได้ไหม
ขอให้เธอรับรู้และเข้าใจ
ปล่อยฉันไปอย่ายื้อไว้เพราะรักเลย
ลึกๆแล้วเป็นอย่างไรใจหนอ
เฝ้ารอความรักมานานนักหนา
จนรู้สึกว่าอ่อนล้าเกินเยียวยา
จนความรักจากเธอไม่มีค่าพอ
ขอให้เธออยู่กับเขาในวันนี้
ความรู้สึกที่ดีดีที่มอบให้
ขอบคุณนะขอบคุณที่เข้าใจ
จะขอเก็บเธอไว้ในความทรงจำ
27 พฤศจิกายน 2551 09:35 น.
เวลา
อยู่คนเดียวเปลี่ยวใจในบางคราว
แต่ดีกว่าทนปวดร้าวเพราะคิดถึง
คนเคยพบต้องมาจบความลึกซึ้ง
ไม่นึกถึงสัมพันธ์ฉันและเธอ
บอกห่างกันแต่ยังไม่ห่างไกล
แต่ห่างใจเปลียนแปรผัน
ลืมสิ้นแล้ววาจาที่รำพัน
ฝากเพียงหวังลมๆขมเหลือเกิน
เพลินคำหวานน้ำคำใครเล่า
พี่คงเฝ้าว่านรักไปแห่งใหน
ฝากรักไว้กับใครอีกมากมาย
รักกลับกลายเพียงฝันเท่านั้นเอง
หากรักมากยากนักรักนั้น
แล้วจะพบคนจริงจังอยู่ไหม
ฉันรักแท้ยังแพ้กับหัวใจ
รักพี่ชายหลายทางช่างไม่จริง
สิ่งเดียวเพียงใจน้องนั้น
ห่วงทุกวันผันผ่านนานแค่ใหน
กลัวพี่ต้องเจ็บเพราะคนไม่จริงใจ
ดั่งที่ทำไว้ให้กันวันที่ผ่านมา
ขอให้พบความรักที่เที่ยงแท้
อย่ารักแค่เหงาเท่านั้นหนา
แล้วรักจริงสักวันต้องพบสักครา
น้องขอลาอย่าพบกันซ้ำเกินพอ
ขอเก็บรักพี่ไว้ในใจเท่านั้น
เก็บความทรงจำอันแสนหวาน
เก็บเรื่องราวที่ผ่านมายาวนาน
ไว้กับห้วงกาลเวลาที่ผ่านเลย...คนเคยรักกัน
26 พฤศจิกายน 2551 16:58 น.
เวลา
เก็บความคิดถึงในห้วงคำนึง
ร้อยเรียงถึงคนไกลส่งไปหา
ฝากสายลมบางเบาช่วยพัดพา
กระซิบบอกทุกวาจาคิดถึงเธอ
มองดาวที่พราวปลายฟากฟ้า
จะเห็นดวงตาของความห่วงใย
ส่งเป็นแสงกระพริบพราย
กล่อมเธอหลับใหลในค่ำคืน
อุ่นไอรักส่งผ่านข้ามขอบฟ้า
โอบคนดีในทิวายามหลับฝัน
กอดด้วยรักแม้ห่างยังผูกพันธ์
จะยึดมั่นมีกันและกันตลอดไป
25 พฤศจิกายน 2551 16:22 น.
เวลา
รักแรกแปลกนักยากนักไม่ลืม
อยากรำลึกหวนคืนความหลัง
ก่อนจากลาวันนั้นให้จดจำ
ใจยังพร่ำรำพันคิดถึงเธอ
ใจเศร้าปวดร้าวใจในห้วงลึก
ใจคณึงเพ้อหาแม้เวลาผ่าน
เสียใจนักกับเรื่องวันวาน
ไม่ได้กล่าวอำลาตอนจากเธอ
เธอจะรู้หรือไม่กับใจฉัน
มีเธอทุกคืนวันให้โหยหา
อยากได้พบเจอะเจออีกสักครา
จะบอกกับเธอว่ายังรักเธอ
เธอเป็นอย่างไรในตอนนี้
จะยังจำฉันคนนี้ได้ไหม
คนที่อาจไม่มีค่าแม้เวลาใด
แต่ก็รักเธอหมดใจไม่เคยลืม
ผิดที่ฉันวันนั้นไม่ได้บอก
เก็บความรักแอบชอบซ่อนไว้
หากวันนี้ต้องมานั่งเสียใจ
แล้วความห่างไกลก็พรากเรา
ภาพเก่าเราสองในวันนั้น
ทุกความทรงจำเริ่มเลือนหาย
ต่างห่างผ่านห้วงวันที่มากมาย
จนสุดท้ายจะลืมกันฉันและเธอ
จะเก็บไว้ส่วนลึกในใจนั้น
จะมีเพียงความทรงจำที่เหน็บหนาว
ซ่อนเก็บไว้อย่าพัดตามสายลมเบา
จนความทรงจำเก่าๆถูกลบเลือน
หากวันนี้มีเพียงภาพฝัน
รอยยิ้มความหลังที่ยังมีความหมาย
เก็บทุกเรื่องราวของเราที่มากมาย
จะจดจำเธอไว้ตลอดกาล
24 พฤศจิกายน 2551 16:56 น.
เวลา
อยู่คนเดียวมานานผ่านทุกกาลเวลา
จิตใจเหว่หว้าตามหาคนรักจริง
หลบลี้หนีหายที่ใดใหนเล่า
ไม่พบแม้เงาเศร้าใจเหลือเกิน
หากเพียงพบเจอกับเธออีกครั้ง
คนที่จะรู้สึกจริงจังและจริงใจ
อย่าพบแล้วห่างนิ่นนานจากไป
เหลือเพียงเศร้าใจทิ้งไว้แค่น้ำตา
ครานี้มิอยากมีแล้วหัวใจ
กลัวต้องเผลอรักใครแล้วช้ำ
ไม่เชื่อหรอกคำรักที่รำพัน
คารมผันแปรรักแท้รักลวง
ห้วงรักหวานนักใจถวิลถึง
หลุดในห้วงคำณึงเสน่หา
เผลอใจรักยิ่งช้ำในอุรา
เพียงวาจาหลอกกันเท่านั้นเอง
เจ็บมาพอแล้วจบแล้วเพียงพอ
จะขอเหงาคนเดียวเปลี่ยวใจ
ดีกว่าต้องเจ็บแทบเจียนตาย
เพราะรักใครง่ายๆของใจเรา
หน้าส่วนตัว
1739
