25 พฤษภาคม 2546 13:09 น.
เวทย์
ตะวันเริ่มรอนรอนราวอ่อนล้า
เหน็ดเหนื่อยมานานมากผ่านขวากหนาม
กับความฝันสวยสดโลกงดงาม
ใช่แค่ความเพ้อฝันวันเยาว์วัย
ทบทวนความรู้สึกความนึกคิด
ทางชีวิตทอดผ่านกาลสมัย
เพราะระวังสังเกตค้นเลศนัย
จึงปลอดภัยหลีกพ้นเล่ห์คนพาล
เพียงยืนหยัดศรัทธาค่ามานุษย์
ว่าสูงสุดเหนือสัตว์เดียรัจฉาน
ตราบไม่มอดหมดสิ้นจิตวิญญาณ
ก้าวแห่งการสร้างสรรค์ย่อมมั่นคง
เกิดรอยเท้าทบสร้างเส้นทางใหม่
เชื่อมสายใยปัญญาอานิสงส์
พร้อมกับที่ศีลธรรมยังดำรง
คอยเสริมส่งศักดิ์ศรีชีวิตตน
บนโลกกว้างทางไกลมีไฟฝัน
ที่รอวันทอแสงทุกแห่งหน
หากมิใช่สัตว์บาปในคราบคน
สัมฤทธิ์ผลย่อมไม่อยู่ไกลตา
หลังตะวันรอนรอนตอนพลบค่ำ
ม่านสีดำคลี่ตัวทั่วเวหา
เกิดผลลัพธ์จากแรงแห่งศรัทธา
ดาวบนฟ้าผืนเดิมเพิ่มอีกดวง
15 พฤษภาคม 2546 12:52 น.
เวทย์
จากวันที่ย่างเท้าเข้ามาเยี่ยม
ในโลกเปี่ยมน้ำใจเติมไฟฝัน
แทบทุกคนที่นี่มีให้กัน
เป็นของขวัญต้อนรับประทับใจ
ทุกทุกวันผันผ่านความหวานเพิ่ม
ค่อยค่อยเติมรักต่อผลิช่อไสว
พร้อมพร้อมกับช่วงกาลที่ผ่านไป
คล้ายคล้ายใยแน่นเหนียวยึดเหนี่ยวกัน
ไมตรีจิตมิตรภาพอันซาบซึ้ง
ปลอบใจซึ่งโศกทุกข์จนสุขสันต์
มีความรักหยิบยื่นเต็มตื้นตัน
มีความฝันสร้างเสริมเติมเรี่ยวแรง
จากคนที่ไฟฝันใกล้วันดับ
ก็ฟื้นกลับเป็นรวีที่โชนแสง
ความเป็นฉันวันนี้ที่เปลี่ยนแปลง
คือผลแห่งน้ำใจเธอให้มา
จึงต้องย้ำคำนี้ที่อยากเอ่ย
เพื่อเปิดเผยความรู้สึกสำนึกค่า
แม้เป็นแค่ถ้อยคำธรรมดา
คือคำว่า ขอบใจ ให้ทุกคน
หน้าส่วนตัว
1347
