23 สิงหาคม 2550 07:48 น.
เวทยา
...ขอบฟ้านภาหม่น
เมฆครึ้มฝนคนร้องไห้
แสงดาวพราวอำไพ
เร้นล่วงลับไม่กลับคืน
รวดร้าวราวรันทด
จึงหมาดหมดไม่สดชื่น
ตอกย้ำยิ่งกล้ำกลืน
ไร้ความหวังกำลังใจ
บอบช้ำจึงร่ำร้อง
ที่หมายปองต้องมอดไหม้
สุดฝืนทั้งอื่นใด
เพียงความเหงาที่เรามี
ความจริงทุกสิ่งสร้าง
คงอ้างว้างเกินหน่ายหนี
ฟ้าไกลไร้รพี
แสงสว่างคงลางเลือน
รอบตัวยังมืดมิด
ปานชีวิตถูกเชือดเฉือน
ความคิดยังบิดเบือน
แม้ตัวตนยังหม่นมัว
ร่ำร้องยังร่ำร้อง
น้ำตานองจนท้นทั่ว
ขยาดยังหวาดกลัว
ยังอ่อนล้ายังอาลัย...
...ความฝันจากวันนี้
คงไม่มีที่สดใส
หากห้วงทั้งดวงใจ
ยังไม่กล้าท้าเผชิญ
สุดฝันเกินบรรยาย
เหมือนบั้นปลายยังห่างเหิน
สองเท้าออกก้าวเดิน
สองมือกวาดปาดน้ำตา
ปลอบใจให้ตัวตน
คนทั้งคนมีคุณค่า
ชีวิตได้มันมา
อย่าทอดทิ้งน่าเสียดาย
ไปเถิดออกไปสู้
จะลองดูคงไม่สาย
พักนอนให้ผ่อนคลาย
ลืมความหลังยังระราน
จำคราวที่มันเจ็บ
แล้วจงเก็บมันให้นาน
อดีตเมื่อก่อนกาล
ให้เป็นเพื่อนเตือนใจตน
ชีวิตเคยอ่อนล้า
เวิ้งนภาเคยมืดหม่น
พรุ่งนี้ฟ้าเบื้องบน
ต้องสว่างกระจ่างไกล...
...ปลอบใจให้ตัวเรา
ลืมเรื่องเก่าแล้วเอาใหม่
ชีวิตเป็นอย่างไร
อนาคตกำหนดเอง...
16 สิงหาคม 2550 07:46 น.
เวทยา
...บุญกรรมที่ทำมา
คือชะตากำหนดไว้
ชีวิตเป็นอย่างไร
อยู่ที่เราทำเราเอง
บางครั้งก็สดใส
บ้างหวั่นไหวบ้างหวั่นเกรง
ชีวิตเหมือนบทเพลง
บรรเลงล้อต่อเวลา
กรรมดีก็ดีได้
เพียงใส่ใจและค้นหา
ทุกสิ่งผ่านเข้ามา
ลองพิจจารณ์ก่อนผ่านไป
ด้วยบุญที่หนุนนำ
คงช่วยทำสดใส
ฟากฟ้าแม้นกว้างไกล
ยังเก็บได้ในใจเรา
ชีวิตนับจากนี้
มิใช่มีเพียงวันเก่า
พรุ่งนี้คือของเรา
ทำมันไว้เหมือนใจตน...
9 สิงหาคม 2550 07:56 น.
เวทยา
...ตัวเราเราก็รู้
เพียงที่ดูเพียงมองเห็น
นอกเหนือสิ่งที่เป็น
ในใจลึกยากตรึกตรอง
ถามหาในดวงใจ
ไร้สิ่งใดตอบสนอง
ตัวเราที่ครอบครอง
ไม่เคยรู้ถึงความจริง
มองเห็นเป็นเปลือกนอก
จะปาดปอกก็ยากยิ่ง
ทดท้อรอประวิง
เผื่อทุกอย่างกระจ่างใจ
มองเห็นเป็นตัวเรา
เพียงรูปเงาไม่สดใส
หลายสิ่งอยู่ข้างใน
ไม่เคยพบไม่เคยเจอ
มองเห็นเป็นเพียงคิด
ชีพชีวิตคงคอยเก้อ
ทุกสิ่งในใจเธอ
เพียงอยากรู้เป็นอย่างไร...
8 สิงหาคม 2550 08:05 น.
เวทยา
...อยู่เคียงเพียงความฝัน
รอตะวันอันสดใส
ราตรีที่ยาวไกล
รอแสงศานต์ผ่านอาภา
ใกล้แล้วใกล้สว่าง
ฟากฟ้าสางกระจ่างหล้า
ลิบลิบหมู่ดารา
เจ้าเลือนแสงค่อยแปลงเลือน
เห็นแล้วเห็นทุกสิ่ง
มันแท้จริงหรือเพียงเหมือน
ชีวิตจะบิดเบือน
เป็นใสสดหรือหมดมัว
พบแล้วพบทุกอย่าง
เพียงเปล่าว่างหรือท้นทั่ว
ความกล้าหรือความกลัว
เป็นความฝันหรือความจริง
รอคอยรอความหวัง
รอพลังในทุกสิ่ง
อิบแอบได้แนบอิง
รอชีวิตกระจ่างกาล...
หน้าส่วนตัว
1393
