1 มีนาคม 2549 00:03 น.
เล็บมังกร
บทกวีบทนี้เรียกว่ารัก
จักฟูมฟักรักเจ้าไม่หน่ายหนี
จักขีดเขียนบทกลอนรักประดามี
ให้เป็นทีเลื่องลือไปถึงเธอ
เธออาจอยู่แสนไกลใจห่วงหา
คอยคิดถึงทุกคราพาใจเพ้อ
บทกวีบทนี้ส่งถึงเธอ
รีบกลับมาเพื่อพบเจอละเมอครวญ
ที่รักจ๋าเจ้าได้ยินข้าหรือไม่
พร่ำกลอนไปส่งถึงใจร่ำให้หวน
ฝากถ้อยคำพร่ำกวีที่อบอวล
ฝากลมม้วนส่งถึงเธอที่ปลายทาง
27 กุมภาพันธ์ 2549 21:41 น.
เล็บมังกร
ชิวิตนี้ยังมีโอกาสใหม่
ผิดพลาดไปใช่ว่าจะหมดหวัง
ยึดมันไว้เป็นบทเรียนเป็นพลัง
อย่ามัวขังความทุกข์ใจให้ตรอมตรม
ชิวิตนี้อย่าหมดหวังกำลังใจ
หมั่นออกแรงก้าวไปไร้ทุกข์ขม
ประสบการณ์ที่พบเจอดั่งสายลม
เจ้าอาจล้มเจอพายุที่พัดแรง
แต่เมื่อผ่านพ้นไปเพียงไม่นาน
ลมเย็นผ่านซ่านกายพาใจแกร่ง
อย่าได้ท้อแม้ชะตาจักพลิกแพลง
อย่าเหี่ยวแห้งเมื่อโดนแกล้งแรงยังมี
ฝากบทกลอนสอนใจให้ความหวัง
ล้มเพียงครั้งใช่จะพังหันหลังหนี
หากก้าวไปใจมุ่งมั่นฝันยังมี
จักประสบทุกสิ่งที่เจ้าเฝ้ารอ
27 กุมภาพันธ์ 2549 21:38 น.
เล็บมังกร
คืนนี้แวะเข้ามาตอนดึกดื่น
หน้าตาตื่นอยากเล่าให้ฟังหนักหนา
ก็ตัวผมร่ำรวยดีมีเงินตรา
แต่ชีวาหาสุขใจไม่ได้เลย
ยิ่งร่ำรวยจิตใจยิ่งรุ่มร้อน
ไม่พักผ่อนต้องลุยวิ่งไม่นิ่งเฉย
ต้องแก่งแย่งทำอะไรให้งอกเงย
ต้องรีบเหวยเดี๋ยวเสียหมดอดอวดใคร
เมียประชันแต่งตัวออกงานเลี้ยง
เดินตัวเอียงเพียงอวดโอ้โชว์เพชรใส
เดินนวยนาดดั่งตู้ทองส่องตาใคร
เพชรเม็ดใหญ่ยิบยับจับใจจริง
ไอ้ลูกชายบ้าตกแต่งจะแข่งรถ
ใช้เงินหมดโหลดเตี้ย..เชี่ยรถซิ่ง
ไม่ทำงานมัวแต่งรถเป็นระวิง
ผลาญเงินทิ้งกับอะไหล่ไอ้เฮงซวย
มีลูกสาวก็ดันบ้าตะลอน
ค่ำไม่นอนร่อนไปทั่วมัวแต่งสวย
ชอบใช้ของแบรนด์เนมอวดร่ำรวย
แต่ไม่ช่วยเกรดเฉลี่ยต่ำเตี้ยดิน
ที่เล่ามามิใช่อะไรอื่น
ไม่ต้องยื่นความช่วยเหลือเผื่อแผ่สิ้น
ก็แค่เบื่ออยากอวดโอ้ให้ได้ยิน
แค่ทุกข์ใจทรัพย์สินล้นจนใจจริง
26 กุมภาพันธ์ 2549 09:25 น.
เล็บมังกร
คนเขียนกลอนมักร้อนรุ่มหากนิ่งเฉย
ต้องหยิบคำมาเปรียบเปรยอารมณ์ศิลป์
ต้องร่ายคำพร่ำกลอนให้ยลยิน
ต้องนั่งจินต์ไม่สิ้นท่าว่าบ้ากลอน
คนเขียนกลอนไม่หวั่นว่าผิดแปลก
ใช่เราแค่แตกต่างที่ไหวอ่อน
แต่สร้างสรรค์ความอ่อนไหวเป็นบทกลอน
แล้วนั่งย้อนพินิจดูความเป็นไป
คนเขียนกลอนจักเขียนไปทุกเช้าค่ำ
เขียนลำนำอันบรรเจิดเลิศไสว
ข้ารักกลอนเปรียบดั่งลมหายใจ
คงหยุดไว้ไม่เขียนกลอนตอนมรณา
26 กุมภาพันธ์ 2549 09:11 น.
เล็บมังกร
เธอจะขึ้งเคืองโกรธไปถึงไหน
จะไม่ให้อภัยฉันเลยเหรอ
แค่มาสายทุกครั้งที่นัดเจอ
แค่ฉันเผลอมองใครไม่วางตา
แค่ลืมโทรหาเธอซะตั้งนาน
แค่ติดงานเจ้านายให้ไปหา
แค่ฉันลืมว่าวันเกิดนะแก้วตา
แค่ลืมว่าเราคบกันนานเท่าไร
ฉันไม่ได้ตั้งใจเป็นเช่นนั้น
แต่งานมันรัดตัวจนทนไม่ไหว
แค่เพื่อนมากขัดไม่ได้ฉันจนใจ
ถึงยังไงคนคนนี้ยังรักเธอ
หากถามฉันว่ารักและแคร์ใคร
ฉันตอบได้รักและแคร์เธอเสมอ
ไม่ได้ลืมแต่บางช่วงฉันก็เบลอ
ลืมว่าเธอรอคอยอยู่ไม่ไกล
ฉันขอโทษนะที่รักไม่ทำแล้ว
นะน้องแก้วเพื่อความรักอันสดใส
สิ่งที่ฉันทำผิดโปรดอภัย
ก็คนผิดคนนี้ไงที่รักเธอ
หน้าส่วนตัว
1415
