16 กันยายน 2545 08:55 น.
เลดี้
การเปลี่ยนแปลง
ดูเหมือนจะเป็นสิ่งธรรมดาของโลกที่เราต้องยอมรับ
เวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปชีวิตเราก็เปลี่ยนตาม
เพราะชีวิตไม่เคยหยุดนิ่ง
หากช่วงไหนของวันเวลาเราได้ก้าวพลาด
ไม่ได้หมายความว่า เราคือ ผู้แพ้
โอกาสของเรายังมีอีกมากมายในวันข้างหน้า
ลองเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่
ให้โอกาสตัวเองอีกสักครั้ง อย่าเพิ่งท้อแท้
เอาความผิดพลาดนั้นมาเป็นบทเรียน
เพื่อให้เราได้ก้าวไปถึงจุดที่พอใจ
คนเราล้มได้
แต่ขอให้ลุกให้ขึ้น
16 กันยายน 2545 08:49 น.
เลดี้
คนดีของฉัน
รายละเอียดของการมีชีวิตอยู่มีมากมาย
โลกยังมีอีกหลายแง่มุมที่เรายังไม่รู้
ผู้คนรอบข้างล้วนแตกต่าง
หลายคนผิดไปจากความคาดหวัง
เรื่องราวของชีวิต
บางคราวโหดร้ายเกินกว่าทนไหว
ชีวิตที่เกิดมาล้วนมีปัญหา
ถ้าเคยเจ็บ - ก็คงไม่มีอะไรที่ต้องทำมากไปกว่าความอดทน
ทุกก้าวที่เดิน ต้องการกำลังใจที่เข้มแข็ง
ถ้าเธอล้ม - ฉันจะเป็นคนฉุดเธอให้ลุกขึ้น
ก้าวเดินไปด้วยกัน
15 กันยายน 2545 23:51 น.
เลดี้
ความจริงใจ
ดูเหมือนหลายคนเรียกร้องหามัน
เธอเคยหยิบยื่นให้ใครบ้างไหม
หรือเธอชอบที่จะรอคอยให้เขาหยิบยื่นให้
มันไม่ยากหรอกนะ.............
กับการที่จะให้ความจริงใจต่อใคร
เพียงเธอเป็นคนตรงต่อความรู้สึกตนเอง
คิดอย่างไรก็พูดอย่างนั้น
ทุกคำที่พูดต้องคิดแล้ว
เมื่อไม่ตรงกับความรู้สึกก็อย่าพูดเลยดีกว่า
เก็บไว้กับใจตนเอง
เราไม่มีหน้าที่ ที่จะต้องไปตัดสินถูกผิด
มีเพียงความเห็นตามทรรศนะของเราเท่านั้น
ถ้าเขายอมรับไม่ได้
เขาก็ไม่ผิดที่จะแสดงความจริงใจออกมาอย่างนั้น
15 กันยายน 2545 23:38 น.
เลดี้
ในบางมุมของความรู้สึก
ภาพแห่งวันวานยังผุดพรายอยู่เสมอ
สีสันของวันเก่ายังเต้นเร่าในสำนึก
แม้ไม่อาจเรียกร้องให้หวนคืน
แต่รอยความทรงจำ ยิ่งมีค่าทุกครั้งในยามคิดถึง
เหมือนได้กลับไปโลดแล่น
ไปเดินย่ำบนอดีต...ที่อ่อนหวาน และอบอุ่น
ที่...มีเธอ...มีฉัน
ให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน
ฉันก็จะไม่ลืม...ไม่ลืมเธอ
15 กันยายน 2545 23:32 น.
เลดี้
เมื่อถึงวันต้องจากกัน
ทำไมจึงรู้สึก อาวรณ์ อาลัย เกินจำเป็น
ทั้งที่ก่อนหน้านั้น
ช่วงที่ยังมีเวลามากมายให้อยู่ร่วม
ให้สร้างความรู้สึกที่ดีให้กัน
เรากลับไม่ทนุถนอมความผูกพันให้งดงาม
ประโยชน์อะไรที่จะฟูมฟายในวันลาจาก
ไม่มีอะไรจะมีค่ามากไปกว่า
วันเวลาที่อยู่ร่วมกัน
ฉันไม่ต้องการเห็นความผูกพันระหว่างเรา
เป็นภาพวาดสวยหรู ตอนโบกมือลา
ฉันอยากเห็นความงดงามในใจเราตลอดไป
ไม่ใช่วันนี้.....วันที่จะไม่มีกันและกันอีกแล้ว
หน้าส่วนตัว
2847
