ที่...อ่าวอุดม

เรไร

ข้างหน้าอ่าวอุดมแล้วเดี๋ยวแวะหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า 
เกือบสองทุ่มแล้ว ชักหิว....โต้งเพื่อนผมมันบอก
ขณะผมกำลังขับรถ ปลายทางคือสุดเขตภาคตะวันออก....จังหวัดตราด
เออ.... ดีเหมือนกัน ผ่านหลายครั้งแล้วยังไม่เคยแวะกินสักทีเหมือนกัน 
เดี๋ยวจะได้เปลี่ยนให้เอ็งขับบ้าง..... 
เอ็งเล่นเปิดเครื่องย่นระยะทางมาตลอดเลยนี่หว่า
เออๆๆๆๆ เอ็งรีบจอดก่อนเถอะ
........ผมเปิดไฟเลี้ยวซ้ายเข้าจอดข้างฟุตบาท ก่อนถึงสี่แยกไฟแดงสักร้อยเมตร...
ไอ้โต้งสะกิดว่า ...เฮ้ยทำไมญาติเอ็งมองหน้าอย่างนั้นละว่ะ 
....ไปจอด ขาว- แดงหรือเปล่า
...เปล่านี่ไม่ได้ทับเส้นขาวแดง...ผมบอกพร้อมกับเปิดประตูรถลงไปดู 
ตายละทับเส้นขาวแดงไปสักคืบได้มั้ง...รีบขึ้นมาถอยหลังไปสักสองคืบ ไม่ทับเส้นขาวแดง
....ญาติผู้ใหญ่คงเสียอารมณ์ไม่น้อยเพราะได้หยิบสมุดเขียนใบสั่งออกมาแล้ว 
ผมลงจากรถพร้อมไอ้โต้งเพื่อนคู่ทุกข์คู่ยาก หันไปยิ้มหวานๆให้กับญาติผู้ใหญ่.....อิอิอิอิ

.......หาข้าวต้มปลาชลบุรีกินดีกว่าร้านไหนดีว่ะ ...โต้งมันถาม
.......เออร้านไหนก็ข้าวต้มปลาชลบุรีทั้งนั้นแหละ นี่เมืองชลนี่หว่า....(นี่ถ้าไม่ได้มาด้วยกันสงสัยมีวิวาท)..ผมคิดอยู่ในใจ
ร้านนี้แหละ ท่าทางน่ากินใกล้ร้านขนมด้วย ขี้เกียจเดินไกล...โต้งบอก
....เราเลือกโต๊ะข้างหน้าร้านข้าวต้มในตลาดโต้รุ่งอ่าวอุดม สั่งข้ามต้มปลาคนละชาม
ต้มยำหัวปลา ปลาลวก และอีกหลายๆอย่างกินกันเหมือนตาย อดตายอยากกันมาจากป่าจากเขาที่ไหน......จนอิ่ม....
โต้งพูดขึ้นมา.....ข้างๆมีร้านขนมเอ็งเอาอะไรเดี๋ยวข้าไปสั่งให้...
เดี๋ยวข้าไปดูด้วยดีกว่า เออแต่บอกเอ็งไว้อย่างนึง ขนมหวานที่เมืองชลนี่ ขนมหวานจริงๆ
ข้ารู้น่า.....โต้งบอก
เราสองคนยืนดูขนมมีมากมาย ทั้งบัวลอย เต้าส่วน ปลากริมไข่เต่า ข้าวเหนียวเปียก
ข้าเหนียวสังขยา น่ากินทั้งนั้น มัวแต่ยืนเล็งน้ำลายกันอยู่ยังไม่ได้สั่งอะไร....
คนขายเป็นชาย  หญิงสองคนผัวเมียอายุน่าจะสัก 45  50 ปีนี่แหละดูอารมณ์ดี
ผู้ชายคงเห็นผมสองคนกับเพื่อนยืนดูอยู่นานเลยถามขึ้นมาว่า นี่
..ถ้าเป็นปลาเค็มละก็จืดหมดแล้ว ยืนดูกันอยู่นั่นแหละ...

..ผมหันมาอมยิ้มกับโต้ง
 โต้งเลือกสั่งบัวลอย ผมไม่ชอบกินของหวานเท่าไหร่เลยเลือกสั่งสังขยาเพียวๆ
จ่ายเงินเดินกลับมานั่งที่โต๊ะต่างคนก็ต่างกินกันไปจนขนมจะหมดถ้วยอยู่แล้ว

...โต้งพูดขึ้นมาว่า.....ขนมอร่อยดีหวานมัน ซื้อติดไปด้วยดีกว่า 
ก็เอาสิ เอ็งซื้อไปเถอะข้าไม่ละไม่ค่อยชอบกินขนมหวานเท่าไหร่
.....โต้งลุกไปที่ร้านขนม แต่ก็ไปบอกคนขายว่า...... 
...พี่ๆเอาบัวลอยถุงนึง ไข่หวานด้วยน่ะ
เออพี่ บัวลอยนี่ซื้อไปแล้วใส่ตู้เย็นได้หรือเปล่า

พี่ผู้ชายที่เป็นคนขาย ตอบเสียงดังๆ ได้ยินชัดๆ กลับ มาว่า....
 แช่ได้ จะแช่ 2  3 เดือนก็ได้ไม่เป็นไรหรอก แต่เอาออกมาจากตู้เย็นแล้วทิ้งไปเลยน่ะ 
...โต้งขำก๊าก...ผมได้ยินแกพูดยังขำเกือบตกเก้าอี้ นี่ขนาดไม่รู้จักกันมาก่อน
นี่ถ้าเป็นรุ่นๆเดียวกัน .....อย่าคิดเลย 

...หลังจากหายขำโต้งก็ได้บัวลอยมา 1 ถุง เราก็เตรียมตัวเดินทางกันต่อ 
บนรถเราก็คุยกันเรื่องพ่อค้าขายขนมหวานนี่แหละ จนถึงที่หมาย
จนขากลับไม่ได้แวะอุดหนุน
นี่ถ้าได้อุดหนุน ขนมแกอีกสักถ้วย กะว่าจะเอาไปแช่ตู้เย็นสักปี 
แล้วจะเอาไปคืนแก.....

ปล.
ถ้าหากใครได้มีโอกาสผ่านไปแถวอ่าวอุดมหลัง 5 โมงเย็นไปแล้วลองไปแวะอุดหนุนขนมแกก็ได้น่ะครับ ร้านแกอยู่ติดกับร้านขายโรตี ลองๆไปถามแกว่าจะซื้อกลับบ้านไปแช่ตู้เย็นได้หรือเปล่า...ลองดูครับ ผลเป็นอย่างไร คำตอบเหมือนกันกับที่ผมได้ยินมาหรือเปล่า...แล้วมาเล่าสู่กันฟังบ้างน่ะครับ